Het leven van Jyske #3 - Een nieuw leven
Het leven van Jyske #3 - Een nieuw leven
Het is de week van de waarheid. Jyske wordt gehaald. Donderdagavond moeten wij ons melden in het ziekenhuis waar de ontsluiting op gang wordt gebracht middels een ballonnetje. We worden naar een bevalkamer gebracht en voor mij wordt een stretcher geplaatst. Of eigenlijk een betonblok, maar dat geeft niet. Ik slaap bij mijn vrouw. De volgende ochtend is er al bijna 5 cm ontsluiting en worden er weeënopwekkers toegediend. Ondertussen ga ik nog even naar huis om voor de katten te zorgen. "Druk je op de bel als er wat is?" vraag ik. Sanne knikt ja. Eenmaal thuis zijn de katten blij mij te zien, ik ververs hun water en vul de brokjes bij, een aai over de bol en nog wat spulletjes pakken voor in het ziekenhuis. Daar aangekomen ligt Sanne alleen op de kamer, ze heeft niet gebeld. "Ik wil alleen jou", is het antwoord op de vraag waarom ze niet heeft gebeld. Ik val stil en geef haar een kus op haar voorhoofd. Ik snap haar wel.
De weeënopwekkers worden meer en Sanne wil een ruggenprik, zoals beschreven in het geboorteplan. Helaas is er niemand aanwezig dus moet er een tussenoplossing komen. Terwijl het infuus voor de morfine wordt gemaakt, krijgen we te horen dat de anesthesist boven even tijd heeft. Terwijl ik haar hand vasthoud duw ik het bed door de ziekenhuisgang, er komt weer een wee en ik voel mijn vingers knakken. Nog even en de pijn is vast weg. Als we weer terug zijn op de bevalkamer en de ruggenprik zit, moet Sanne naar de wc voor een grote boodschap maar het wil niet, jammert ze. "Nou, ik denk dat het persweeën zijn meisje" zegt de verpleegkundige. Het klinkt voor mij als: het zijn persweeën, het moet enkel nog bevestigd worden. 25 minuten later is ze er, onze Jyske. Onze grote kleine meid met slechts 2230 gram en 45 centimeter. Mijn geluk kan niet op en ik barst in tranen uit. Omdat ik me toch groot wil houden zeg ik "grote mannen worden kleine jongetjes in deze kamer". Humor is er gelukkig nog wel. Maar het is wel zo.
Sanne en Jyske moeten wel even blijven ter controle, maar als het goed is mogen zij zaterdag naar huis. Jyske is een kleine meid en heeft alle voeding en energie nodig om te groeien. Het drinken wil nog niet helemaal gaan zoals de bedoeling is en moeder en dochter moeten nog een nachtje blijven. Inmiddels zijn de eerste luiers verschoond en blijven we nog een nachtje in het ziekenhuis. Helaas, maar het is beter om zicht te houden op de voeding. Zondag mogen we dan uiteindelijk naar huis, de kraamhulp wordt gebeld maar weet van niets en we zijn op een half uurtje na op onszelf gewezen als kersverse ouders voor de rest van de dag en nacht. De volgende dag is de kraamhulp er, wat een verlossing! Ook krijgt Jyske een eerste badje en wat geniet ze er van! Het voeden gaat beter en ook de nachten zijn fijner. Wel is de avond moeilijk, maar ja, met al die indrukken van oma, thuis, en alles wat er meer is, snap ik dat ook wel.
Het is inmiddels dinsdagochtend 6 uur na weer een voeding, de eerste was staat aan en de kleine meid slaapt. Het leven van Jyske is begonnen!
