Minecraft: Dungeons

Iedereen en zijn moeder heeft inmiddels gehoord van Minecraft, en Microsoft begint nu samen met Mojang te investeren in de bekendheid van het fenomeen. Na een verhalend avontuur met Minecraft Story Mode probeert Mojang Studios met het geesteskind van Markus “Notch” Persson het (veelal jonge) publiek te verleiden tot een veel ouder genre: de Hack-and-slash dungeon crawler.

Net zoals met veel Hack-and-slash games wordt het verhaal op een lager pitje gezet ten behoefte van de actie. Een kleine Illager komt na bespot te zijn door een naburig dorp in het bezit van de orb of domination, waarmee hij met alle bekende vijanden uit het Minecraft-universum wraak wil nemen. Jij als de grote held moet het dan alleen of samen met vrienden (en dat kan zowel online als co op een systeem) het tegen de Illager opnemen.

In sommige opzichten is Dungeons radicaal anders dan zijn grote broer Minecraft; in plaats van creativiteit is de speelwereld behoorlijk lineair en draait het om combat in plaats van bouwen. Maar niemand kan ontkennen dat Dungeons behoorlijk leunt op het universum waar het vandaan komt, en dat is wellicht de grootste kracht van de game. Dungeons komt over als een game die voor de hele familie speelbaar moet zijn en de herkenbaarheid van de omgeving en de vijanden draagt daar aan bij. De skeletons zijn nog steeds bewapend met een pijl en boog, Enderman teleporteren in het rond en creepers exploderen wanneer ze vlak bij je staan. De levels maken gebruik van de bekende bias die je ook in de hoofdgame kan vinden en de pixelart van de blocks, jezelf en de mobs hebben nog steeds die aantrekkingskracht waar meer dan 200 miljoen spelers zich mee vermaakt hebben. Minecraft: Dungeons weet met welke verwachtingen de spelers binnenkomen en maakt daar volop gebruik van.

Minecraft: Dungeons respecteert naast de originele Minecraft ook de roots van de bekendste hack-and-slash voorvaderen. De loot goblins uit de Diablo­-franchise zijn in Dungeons pigs met een chest op hun hoofd, die in plaats van gold Emeralds droppen die je kan besteden aan nieuwe items. De actie waar het in hack-and-slash om draait komt ook in overvloed terug in Dungeons; het tempo ligt lekker hoog en door de kleinere lineaire levels worden de vijanden ook met bosjes in elkaar gehakt.  

Dat terugvallen op de bekende mechanics zie je ook met de wapens die met grote regelmaat droppen. De bekende wapens zoals sword, axe, pickaxe en bow kunnen gebruikt worden, maar ook kunnen spelers zich bewapenen met glaives, daggers, crossbows, en hammers. Sommige wapens komen met special effects maar ook kun je ze verbeteren met enchantment points, die je elke keer krijgt als je een level omhoog gaat. Veel van deze bonussen vallen terug op de bekende effecten van de enchanting table: effecten zoals thorns, sharpness, multishot en punch werken exact hetzelfde in Minecraft. Dungeons houdt ook hier zijn toegankelijkheid doordat je de enchantment points terugkrijgt wanneer je gear schrapt doordat je iets beters hebt gevonden: je kan dus zonder enige straf experimenteren met nieuwe wapens en je hoeft je niet vast te houden aan een minder wapen omdat je daar zoveel in geïnvesteerd hebt. Dat experimenteren en niet forceren van een rol op een speler past bovendien goed bij de kerngedachte van Minecraft.

Desondanks is er ook voor de wat gevorderde spelers wat te minmaxen – sommige wapens kunnen slechts één enchantment hebben en hoe beter het item, des te meer enchantments je er op kan plaatsen. Ook kan je verder experimenteren met builds door artefacts te gebruiken, waarmee je simplistische combos kan maken. Complex zoals Diablo zal het echter nooit worden en voor de echte min-maxers kan dat een afknapper zijn, maar het is perfect voor een game met de strekking van Dungeons.

Die doorgewinterde veteraan zal waarschijnlijk ook wat meer moeite hebben om Minecraft: Dungeons te waarderen. De campaign bevat maar 9 levels die je allemaal binnen een half uur kan uitspelen, en de aanbevolen moeilijkheidsgraad (in de game bekend als “threat”) zal weinig uitdagend zijn. De drie revives die je krijgt voor je opnieuw moet beginnen zijn vrij coulant en op een lager niveau zal je ze waarschijnlijk niet nodig hebben. Ik gooide het threat level daarom een tandje hoger en ik merkte onmiddellijk het verschil; dit is hoe ik mijn hack-and-slashes gewend ben en het casual gevoel dat ik tot dan toe had gehad verdween als sneeuw voor de zon. Op de hogere moeilijkheidsgraden biedt Dungeons dan ook voldoende uitdaging voor de gevorderde speler.

Nadeel van die hoge moeilijkheidsgraad is dat je zo door je revives heen bent in een specifiek punt van de game. Het gebeurde mij regelmatig dat ik verrast werd door difficulty spike (vooral bij bazen), waardoor ik binnen één minuut door al mijn revives was en ik nauwelijks wat van de mechanics heb kunnen zien. En als je revives op zijn, dan moet je een heel level opnieuw beginnen – Dungeons heeft geen checkpoints, en dat betekent minimaal een kwartier backtracken door gebieden waar je eerder geen enkel probleem mee had.

Minecraft: Dungeons kijkt naar wat de grote broer zo aantrekkelijk heeft gemaakt voor spelers: het is toegankelijk voor iedereen, heeft creativiteit en experimenteren hoog in het vaandel staan en wordt met groot succes gebruikt als gereedschap om kinderen over de hele wereld wat bij te brengen. Minecraft: Dungeons is in dat opzicht bijna hetzelfde; het is nog steeds op en top Minecraft die spelers uitnodigt om nieuwe wapens, artifacts en enchantments te proberen, zonder daarbij iets te forceren. Ook laat het mensen op een sfeervolle en vriendelijke manier kennis maken met de dungeon crawler. Waar ik opgroeide met Titan Quest en Diablo, doet de generatie na mij dat met Dungeons. De game doet niks nieuws en zal voor de bekenden met het genre niet de aandacht kunnen vasthouden, maar zelfs met dat in je achterhoofd kan je zeggen dat Dungeons een charmante game is, die het concept “simpel doch elegant” ter harte neemt.