Gears of War 4

Gears of War is een van Microsofts belangrijkste exclusives. Met deel vier komt de eerste officiële Gears-game naar de huidige generatie Xbox en omdat het een Play Anywhere-titel is wordt er ook veel verwacht van de pc-versie. In tegenstelling tot veel andere multiplayer shooters behoort een goede Gears of War-game ook over een sterke campaign te beschikken. Een behoorlijke last op de schouders van ontwikkelaar The Coalition.

Microsofts first-party-ontwikkelaar The Coalition is sinds 2014 belast met het lot van de Gears of War-franchise. De Canadese studio kwam een half jaar geleden al met de Ultimate Edition, een aanzienlijk gepolijste heruitgave van het eerste deel uit de serie met onder andere 4k-ondersteuning voor de pc-versie. Met Gears of War 4 moest er een compleet nieuw deel uit de grond gestampt worden en dat is natuurlijk wel even andere koek. Gelukkig voor de Canadezen stond het project onder continu toezicht van Gears-protegé Rod Fergusson.

In Gears of War 4 geeft de legendarische Marcus Fenix het stokje door aan zijn zoon JD, die qua persoonlijkheid de tegenpool is van zijn humeurige pa. JD is een soort Chris Pratt uit Parks & Recreation of Jurassic World, maar dan iets gevatter. Hij is een onverschillige optimist, waardoor de algehele stemming in de single-player een stuk relaxter wordt. De vraag is of dit past bij Gears, dat toch altijd gedijde bij een zwartgallige, melodramatische ambiance. Het is niet storend, maar persoonlijk vind ik de FUBAR-sfeer uit oudere delen beter passen bij de setting. De campaign begint goed, geen langdradige introductie maar meteen naar de frontlinie. Belangrijke gebeurtenissen uit vorige delen worden nog even samengevat in een proloog waarin je zelf de hoofdrol speelt. Dit is een leuke manier van story-telling omdat je niet naar een serie cutscenes en flashbacks hoeft te kijken maar er zelf aan meedoet, een beetje zoals dat in Gears of War Judgment ook het geval was.

In het heden herdenken de COGs de overwinning op de Locust die inmiddels 25 jaar geleden plaatsvond. JD en zijn sidekick Del zijn voormalige COG-soldaten die zich recent hebben afgesplitst van het regeringsleger om zich aan te sluiten bij een rebellengroep. Gears 4 introduceert hiermee een nieuwe lijn van vijanden in de vorm van de DeeBees: dit zijn ietwat stereotype robots, ontwikkeld door de COG, en komen in verschillende soorten en maten. DeeBees zijn leuk om aan gort te schieten maar ze vertonen ook wel erg veel overeenkomsten met oude vijanden, waardoor ze een tikkeltje aanvoelen als ordinaire reskins van eerdere vijanden. Gelukkig komen er verderop nog genoeg nieuwe schepsels die je naar het leven staan en in Horde Mode is het ook positief voor de afwisseling om af en toe een wave DeeBees te moeten verslaan. De Horde Mode komt straks nog uitgebreider aan bod, maar het is wel leuk om te vermelden dat ook tijdens de campaign je al kennismaakt met deze populaire gamemodus. Zo zijn er in een aantal missies momenten waarop je hordes vijanden moet afslaan met behulp van bouwbare verdedigingswerken zoals turrets en prikkeldraad.

De campaign bevat vijf acts die ieder bestaan uit verschillende chapters en is compleet in co-op door te spelen. Een volledige playthrough zal ongeveer acht tot tien uur in beslag nemen. Het verhaal van Gears of War 4 is interessant genoeg om je aandacht vast te houden, hoewel je in-game weinig dingen doet die relevant zijn voor het verloop. Het is wat dat betreft hoofdzakelijk een aaneenschakeling van schietscènes, knopjes indrukken en hendels omhalen, met incidenteel een uitstapje naar bijvoorbeeld een loader bot of een ander voertuig. Er zijn wel uitzonderingen zoals het gedeelte waar JD en zijn team een snatcher achtervolgen die een oude bekende heeft gevangengenomen. Deze nieuwe vijand is in staat om spelers en teamgenoten in zijn onderbuik gevangen te nemen, waarna anderen hem of haar weer moeten bevrijden. Tijdens deze missie maak je ook kennis met pouncers, uit de kluiten gewassen viervoeters die van obstakel naar obstakel springen en je ondertussen onder vuur nemen met vlijmscherpe naalden die ze met hun staart wegslingeren. De meeslependheid van de campaign weet zich prima staande te houden, maar het niveau van immersion zoals in Gears of War 2 weet The Coalition niet te behalen.

Tussen de chapters door heb je even adempauze en word je bijgepraat over het verhaal. De eerdergenoemde DeeBees, die je op de hielen zitten onder leiding van COG-leider Jinn, blijken keer op keer niet opgewassen tegen JD en zijn metgezellen Del en Kait. Zoals verwacht is er een grotere, gezamenlijke vijand die de ware bedreiging vormt: De Swarm. Dit is een soort geëvolueerde variant van de Locust, waar ze veel overeenkomsten mee hebben. De eerste paar ontmoetingen met deze soort zijn zwermen zogenaamde Juvees. Deze kleine misbaksels zijn zwak maar razendsnel en zeer wendbaar, en vallen aan in grote groepen. Als een soort misvormde chimpansees springen en klauteren deze mormels over muren en cover, waardoor ze lastig in je vizier te krijgen zijn. Zodra je hun ontwijkende bewegingen een beetje doorkrijgt is het vooral leuk kanonnenvoer want qua huiddikte stellen ze geen fluit voor.

Hoewel het verhaal van Gears 4 weliswaar geen Emmy Awards in de wacht zal slepen, scoort deze game gigantisch hoog als pure actietitel. De shoot-outs zijn weer als vanouds fenomenaal en chaotisch, en er is genoeg oud én nieuw speelgoed om iedereen tevreden te houden, zowel de autisten met veranderingsangst als de jankballen die vernieuwing eisen. Liefhebbers van de franchise die de kernmechanieken van Gears of War liefhebben, die gewoon zin hebben in een nieuwe Gears met forse verberingen in (visuele) performance, en de terugkeer van de geliefde Horde Mode verwelkomen, zullen het meest in hun nopjes zijn. Wat betreft de graphics is er dan ook niets te klagen. Er zitten een paar prachtige omgevingen in Gears of War 4, en soms is het de moeite waard om even stil te staan om de schoonheid van de omgeving tot je te nemen. Let bijvoorbeeld tijdens het spelen alleen al eens op de miniscule druppeltjes die op bizar natuurlijke wijze van je glimmende COG-pantser afglijden, of de beweging van bomen, plaggenhutjes en andere objecten die schudden of zelfs rondvliegen, afhankelijk van het stormniveau. De pc-versie is natuurlijk koploper in dit aspect, met wederom een mogelijkheid om de game in 4k-resolutie te spelen met onbegrensde framerate. Voor de console geldt dat de campaign op 30fps zit en de multiplayer op 60fps.

Degenen die de bèta gespeeld hebben konden al kennismaken met enkele novelties in Gears 4. Zo zijn spelers zijn nu in staat om vijanden die zich achter cover bevinden op nieuwe manieren te bestrijden: ze kunnen eroverheen worden getrokken, of juist met een vault-kick bij worden weggetrapt. Dit zorgt voor een tijdelijke stun-time bij je vijand waarin je ze met een knife-executie om het leven kunt brengen. Om het leuk te houden zijn beide moves ook te counteren door als tegenpartij snel op B te drukken, waardoor de aanval afgeslagen wordt. Het is los van de granaten overigens niet de enige manier om tegenstanders achter cover te belagen. Een nieuw wapen is de Dropshot, een groot kanon dat een zwevende mijn afvuurt zolang je de trigger ingedrukt houdt. Bij loslaten zal de mijn naar de grond storten met een flinke explosie (of een voortreffelijke 'fatality' als je precies raak schiet) als gevolg. Ideaal dus om vijandelijke spelers uit hun dekking te dwingen. Andere nieuwkomers in het heavy weapon-arsenaal zijn de Buzzkill, waarmee je op hoge snelheid zaagbladen afschiet die afketsen tegen objecten, en de Salvo Rocket Launcher, een automatische rakettenwerper die standaard dropt wanneer je de vliegende Guardian DeeBees vernielt. Het meest verknocht was ik aan de EMBAR en de Overkill, twee standaard wapens onder de robotknechtjes van de COG. De EMBAR is een soort laser-sniper zonder scope, waarbij de trigger even ingehouden moet worden en op het juiste moment weer losgelaten. Het voordeel is dat je met de EMBAR drie zeer krachtige schoten in korte tijd kunt afvuren binnen één clip. De Overkill is een shotgun-on-steroids en maakt wederom gebruik van een opmerkelijke trigger-besturing: wanneer de rechtertrigger ingedrukt wordt, wordt één shell afgevuurd en bij het loslaten nog één. Dit kost in totaal één shell per twee schoten, met een clip van totaal vier shells. Dit houdt in dat je acht shotgun shells binnen ongeveer twee seconden kunt afvuren. Bijzonder interessant voor close-quarter-situaties.

Wegens het ontbreken van een (hardware-technisch) toereikende pc is voor deze review alleen de Xbox One-versie getest. Over de performance op de pc kan ik dus weinig zeggen. Omdat Gears 4 een Play Anywhere-game is, kan het op zowel de console als een (Windows 10-)pc gespeeld worden. De meest interessante toevoeging in dit opzicht is misschien wel de mogelijkheid om over LAN co-op te kunnen spelen. Mocht je dus zowel een Xbox One als een fatsoenlijke game-pc hebben staan, dan kun je iemand uitnodigen om samen de campaign te doorlopen of je aan een potje Horde te wagen. In het hoofdmenu van de game is hiervoor de optie "Play on LAN" beschikbaar. Dit nog los van het feit dat alles ook in split-screen te spelen is.

Het is Microsoft en dochterontwikkelaar The Coalition gelukt om een product neer te zetten dat zich in totaliteit kan meten met eerdere Gears of War-delen, en dat is best een compliment waard. Gears 4 is een heerlijke actiegame met een prima campaign die hier en daar wel wat steken laat vallen. De achterban die veel waarde hecht aan de single-player zal waarschijnlijk oordelen dat er in het verleden betere maar ook mindere resultaten zijn behaald op dit vlak. De nieuwe omgevingen, vijanden en explosieve speeltjes scoren goed, maar de nieuwe lichting COGs en hun achtergrondverhalen zijn zozo. Hoewel kanjers uit de serie zoals Baird en Cole-Train hun gezicht wel laten zien, blijft het bij een paar matige cameos. Dit is wat mij betreft een gemiste kans en hadden deze kleurrijke personages een stuk meer zendtijd mogen krijgen. Bij Microsoft zullen ze oordelen dat 'het oude plaats moet maken voor het nieuwe', maar ik ben simpelweg niet helemaal tevreden met het nieuwe. Jaja, verzuurde 'vroeger-was-alles-beter-opa' gespot. Ook sluit de campaign af op een wat anticlimactische wijze, waar ik verder niet over zal uitweiden. Gelukkig is er altijd nog de multiplayer. HORDE 3.0!