Welcome To The Village 2016
2. Vrijdag 15 juli
Vrijdag 15 juli
Welcome To The Village 2016 (Foto: Ridder Roelof)
De melomanische speurtocht begon al op vrijdagmiddag met het bijzondere openingsoptreden van het fanfareorkest Broken Brass Ensemble, die samen met leden van King Of The Meadows een prachtig stuk getiteld 'Birds & Brass' uitvoerden op het veld voor hoofdpodium Bontebok. De band, die eerder op zo ongeveer elk festival in Nederland al eens te zien en te horen waren, stond op een klein podium op het veld en was omsingeld door het al aanwezige publiek, die op hun beurt weer werden omsingeld door zo'n honderd blazers en percussionisten. Het was tevens de aftrap van het Birds & Brass-project dat in 2018, het jaar dat Leeuwarden de Culturele Hoofdstad van Europa zal zijn, af zal sluiten met een historisch optreden met maar liefst negen orkesten die samen dit stuk zullen gaan uitvoeren. Een zeer indrukwekkend begin van Welcome To The Village 2016.
Na het optreden van Broken Brass Ensemble is het tijd om het festivalterrein eens te gaan verkennen. Na de nodige ervaringen te hebben opgedaan bij de vorige edities van het festival kende Welcome To The Village dit jaar een andere indeling van het festivalterrein op natuurgebied de Groene Ster. Dat was wel even zoeken omdat omdat er achterop het programmaboekje nog een oudere plattegrond was afgedrukt die dus niet klopte. Na een rondje langs alle podia stond inmiddels de Amerikaanse folkpunkband East Cameron Folkcore op het hoofdpodium. De zevenkoppige band uit Austin, Texas maakt een vurige mix van traditionele folkmuziek met een snufje ouderwetse punk, een combinatie die er prima inging bij het inmiddels toegestroomde publiek.
Dat traditionele muziek het nog steeds goed doet op een festival was vervolgens te merken bij het optreden van de uit Virginia afkomstige bluegrassband Hackensaw Boys. De vijf mannen, die er uitzagen alsof ze net van de trekker waren gestapt om een optreden te doen op Welcome To The Village, gaven een spetterend concert in de stevig volgestroomde tent van podium Grootegast.
De pest van zo'n groots opgezet festival is alleen dat sommige optredens elkaar overlapten en zo moesten we na een paar liedjes van de band Hackensaw Boys door naar podium Ravenswoud waar de jonge honden van Canshaker Pi hun opwachting maakten. Het kwartet uit Amsterdam maakt harde gitaarmuziek zonder fratsen die regelmatig terug doet verlangen naar de hoogtijdagen van bands als Pavement en Dinosaur Jr. Nu hadden we de band eerder op de dag ook al midden op het festivalterrein een kort optreden zien doen voor de befaamde Village-sessions, die ongetwijfeld binnenkort ook op het wereldwijde web te aanschouwen zullen zijn hier al te zien is, maar hieronder alvast een voorproefje vanuit het oogpunt vanuit het voorbijkomende publiek.
Na Canshaker Pi was het weer snel verkassen naar podium Bontebok voor een bijzonder optreden. Niemand minder dan de uit Mali afkomstige band Tinariwen stond inmiddels op het hoofdpodium van Welcome To The Village en was duidelijk een band waarvoor veel mensen naar het hoge noorden waren afgereisd. De band, wiens naam woestijnen betekend in het Tamasheq (de taal van de Toearegs), bestaat al sinds 1982 en werd opgericht door een groep mannen die elkaar tegenkwamen in het leger van Khadaffi. Gehuld in traditionele nomadenkleding gaven de mannen een broeierig optreden, waarbij stilstaan geen optie was, wat ook meteen een verklaring is voor de wat zwabberende beelden vanaf het camerapodium. Waar de mannen over zongen zal voor het leeuwendeel van het publiek een raadsel zijn gebleven maar het mocht de pret niet drukken. Heerlijke zomerse muziek op een zomerse dag, wat wil een mens nog meer.
Na Tinariwen was het tijd voor de absolute hoofdact van de eerste dag van Welcome To The Village. Het was namelijk tijd voor de prettig gestoorde heren van het epische King Kahn and the Shrines! De band maakt muziek die zich nog het beste laat omschrijven als psychedelische powersoul met een stevige dosis sixtiespunk, funk en beatmuziek. De negenkoppige band rondom de in Berlijn woonachtige Canadees Arish Ahmad Khan weet er altijd een mooi feestje van te maken bij hun concerten en ook op Welcome To The Village is de band een ware publiekslieveling. Aan het begin van het concert stond King Kahn nog in een strak maatpak op het podium maar na een instrumentaal intermezzo dook de beste man opeens op in een strak lycrapak waarbij 'de koning' niet schroomde om zijn billen aan het publiek te tonen. Neem daarbij de brute blazersectie en je weet dat je bij een concert bent geweest wat je nog lang bij zal blijven staan.
Na King Kahn and the Shrines was het alweer tijd voor een grote naam op het festival. Django Django is een band uit Schotland die we zowel muzikaal als visueel een spektakel durven te noemen. De band maakt van die verdomd catchy liedjes die lang in je hoofd blijven hangen en is muzikaal gezien nog het beste te omschrijven als indiepop met een fijne laag psychedelica en electronica, een genre dat de laatste jaren weer behoorlijk in opkomst is. Ook niet zo vreemd natuurlijk omdat alle grote melomane avonturen hun oorsprong vonden in de zestiger jaren. Wat het optreden van Django Django ook opvallend maakt is de veelzijdigheid van de muzikanten, die regelmatig van instrument wisselen gedurende de stomende set. Bij liedjes als 'Default' kun je letterlijk spreken van een deinende zee van mensen. Na de overweldigende klanken van de vijf Schotten is de accu van uw verslaggever ook al diep in het rood en besluiten we ons voor te bereiden op de tweede dag van Welcome To The Village. Niet zoals velen op de nabijgelegen camping maar gewoon op de fiets naar huis in Leeuwarden.
