Fahrenheit

Fahrenheit is geen spel dat je echt speelt. Het is een verhaal waar je naar kijkt en invloed op kan uitoefenen. De gameplay-elementen zijn niet bijzonder en soms zelfs een beetje frustrerend. In oude adventure games als Monkey Island had je meer en moeilijkere puzzels. En mensen die van mini-games houden waarbij een serie knoppen in de goede volgorde moeten worden ingedrukt vinden een grotere uitdaging in een dansgame als Dance Dance Revolution.

Toch is Fahrenheit een van de beste games die ik dit jaar heb gespeeld. De geweldige sfeer, boeiende personages en vooral het ijzersterke verhaal zorgden ervoor dat ik het spel niet kon neerleggen. Hierbij wil ik nog even aandacht schenken aan de volwassenheid die het spel uitstraalt. De locaties zijn herkenbaar en worden bevolkt door uitgediepte personages. Onderwerpen als seks en homoseksualiteit komen voorbij zonder dat daar de nadruk op wordt gelegd. Het wordt door de makers gebracht zijnde normale onderdelen van het leven en dus, logischerwijs, ook van de game.

Fahrenheit is in ongeveer zeven uur uit te spelen. Echter de invloed die op het verloop van het spel kan worden uitgeoefend zal ervoor zorgen dat je het spel meteen nog een keer wilt spelen om te kijken hoe het verhaal verloopt als je andere keuzes maakt.

Dit is het eerste spel dat ik review dat niet dankzij, maar juist ondanks de gameplay een hoog cijfer krijgt.



<\/center>