Fahrenheit
Eigenlijk zijn er tijdens het spel drie typen interactieve elementen te onderscheiden, namelijk:
* Het oplossen van simpele puzzels. Meestal het vinden van een voorwerp of het verrichten van een serie handelingen, soms binnen een bepaalde tijd.
* Het voeren van gesprekken met andere personages en hierbij de juiste keuzes maken over het onderwerp en de toon van het gesprek. Dit bepaalt hoeveel informatie de speler verkrijgt.
* Een aantal mini-games waarbij afwisselend de schouderknoppen moeten worden gebruikt of waarbij de analoge sticks in de juiste volgorde een bepaalde richting moeten worden geduwd. Dit doet nog het meest denken aan de interactieve cutscenes in Resident Evil 4.
<\/center>
Het bijzondere aan Fahrenheit is dat bovenstaande interactieve elementen invloed hebben op het verhaal. De rode draad van het verhaal, uitgelegd in een aantal belangrijke scènes wordt niet beïnvloed, maar welk pad wordt gevolgd om deze \\\"key-scenes\\\" te bereiken hangt af van de keuzes die de speler maakt. Soms heeft het slecht uitvoeren van een mini-game een \\\"game over\\\" tot gevolg. Maar door een goed geïmplementeerd autosave systeem kan meteen een nieuwe poging worden gewaagd.
Klein voorbeeld: In het begin van het spel heeft de speler na de moord de keuze om rennend en bedekt met bloed het restaurant uit te vluchten of om eerst belastende zaken te verbergen alvorens rustig weg te lopen. Welke keuze wordt gemaakt bepaalt hoeveel bewijsmateriaal de politie vindt en hoe goed de getuigen zich Lucas herinneren.
Klein minpuntje is de besturing van de personages. Deze lijkt nog het meest op de besturing uit oude Resident Evil-games waarbij de hoofdpersoon de kant op beweegt waarnaar met de analoge stick wordt geduwd. Dit kan nog wel eens voor verwarring zorgen als de positie van de camera opeens wijzigt. Zeker bij gedeeltes van het spel waarbij je tegen de klok speelt kan dit nog wel eens voor frustraties zorgen.
<\/center>
