CD: Blackmore's Night - The Village Lanterne

Ritchie Blackmore is bekend van Deep Purple en Rainbow. Bands die hun stempel op de (hardrock)muziekgeschiedenis hebben geschreven. Samen met zijn ega, zangeres Candice Night, bracht hij een nieuwe cd uit: Blackmore's Night - The Village Lanterne. Gelokt door de naam Ritchie Blackmore, wilde ik dit wel eens beluisteren.



En bij Hades, wat heb ik dat berouwd.

Als ik in een heel aardige bui ben, zeg ik dat het authentieke laid-back muziek is, met een Middeleeuws/Iers thema. Maar als ik eerlijk ben, en dat probeer ik toch te zijn, dan denk ik dat zelfs Vroom&Dreesman deze muzak zou afkeuren om ten gehore te brengen in hun doorgaans toch zeer stemmig beorkestreerde warenhuizen. Vanwege 'te suf', welteverstaan.

Het titelnummer Village Lanterne klinkt als een hobbelpaard op valium (héél veel valium), I guess it doesn't matter is waarschijnlijk de inzending van een vaag Oost Europees land voor het Eurovisie songfestival, Faerie Queen kennen we nog van de eerste stapjes bij blokfluitles, en de rest bespaar ik de lezer maar...

Ik had gedacht sfeer- en passievolle Middeleeuwse muziek aan te treffen, maar deze semi-moderne variant is vleesch noch visch. Ik mis de traditionele instrumenten, ze staan althans erg ver naar achteren. De nummers zijn bovendien ontzettend vlak gezongen door Candice. Alle instrumenten (incl. synthesizer op bijna alle nummers, hoe bedenken ze het in deze muzieksoort!) worden ongetwijfeld in de perfectie beheerst, en geheel verantwoord ingezet, maar dat is niet wat muziek leuk maakt. Het is bloedeloos. De productie helpt ook niet echt: bijna alles, behalve de gitaren, zit in het midden. Misschien ligt het wel aan een gitaarvirtuoos die met onvoldoende tegenwicht een cd maakt. Wie weet...

Het lullige is dat Blackmore's gitaarwerk vaak erg goed is, het akoestische gepiel hoeft niet je smaak te zijn, maar de man kan ontegenzeggelijk spelen. Alle potentie wordt echter om zeep geholpen door de onbeschrijflijke lethargie eromheen. Blackmore's Night treedt op in kerken, operazalen en kastelen. Vooral kastelen lijken me geschikt. Veilig achter een grote slotgracht en twee meter dikke muren. Houden zo... optrekken die brug, en weggooien die sleutel.

Ondanks Blackmore's gitaarwerk scoort het geheel niet meer dan één enkele vage ster. Dan ben ik nog mild, zodat ik het happy hour nog kan redden om de smaak van deze cd weg te spoelen.

Voor wie de totale depressie nabij is, en wil ervaren dat het altijd erger kan, is er de website van Blackmore's Night, of voor de overtreffende trap de website van de platenmaatschappij. Doxa beyond belief.


Label: Steamhammer/SPV Releasedatum: 27 maart 2006
Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!