review

DVD: Alone in the Dark S.E.

Hans-Robert (Adagio)
Iedere volwassen gamer kent ongetwijfeld de succesvolle gameserie Alone in the Dark. Mooi spel, goeie sfeer, niets mis mee. Helaas moest ook dit spel gebruikt worden als kader voor een speelfilm. Ik zeg met nadruk 'helaas', want de film die in zijn schitterende steelbook-verpakking hier voor me ligt is zelf werkelijk om te janken.

Kenners en critici zullen allemaal wel weten dat Alone in the Dark geregisseerd is door de Duitse regisseur Uwe Boll. Boll is inmiddels bekend door zijn vele game-verfilmingen. Ik had nog niet eerder een film van deze man mogen aanschouwen en ik ben dan ook nieuwsgierig voor de tv gaan zitten. Gezien het vele commentaar op deze man dat met een rondje surfen op het net te vinden is, moest de kennismaking met Alone in the Dark wel een speciale worden.

De acteurs doen erg hun best om deze ultieme B-film nog ergens op te laten lijken: Christian Slater en Stephen Dorff vechten niet alleen tegen de monsters die hun opwachting maken, maar ook tegen het onsamenhangende script. Tara Reid - met af en toe een intelligent brilletje - lijkt in de rol van assisent-curator van een museum aan te willen tonen dat ze ook best geleerd uit de hoek kan komen. Dit valt tegen, ik denk dat ze nog even wat meer moet oefenen als ze ooit een Oscar wil winnen.


Een film wordt doorgaans gezien als een serie scènes die samen een logisch verhaal vormen. Vergelijk het met een uitgebreide maaltijd in een restaurant waar voor-, hoofd- en nagerecht in combinatie met de drankjes je smakenspectrum volledig vullen. Alone in the Dark is niets van dit alles. Het is een serie tenenkrommende beelden en situaties achter elkaar: een maaltijd met willekeurige ingrediënten waar je misselijk van wordt. Veel elementen die in andere films succesvol bleken, zijn slecht gejat in Boll's productie terug te vinden. Denk aan onkwetsbare mensen die door een of andere vloek beheerst worden, denk aan slow-motion en aan bullet-time, denk aan monsters die The Relic-style door een museum heen denderen, denk aan gunfights in het donker. Dieptepunt en het meest extreme 'wat-doet-dit-hier'-moment is wel de plotselinge seksscène met Slater en Reid. Een scène waar overigens gelukkig niets te zien is.

Het meest verschrikkelijke aan de film is dat enkele special effects bij tijd en wijle helemaal niet verschrikkelijk zijn. De gedachte alleen al dat deze special effects waarschijnlijk wèl een hoop geld gekost hebben, doet de tenen al snel weer krommen. Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding, zullen we maar denken. Dit spreekwoord geldt ook voor de eerder genoemde verpakking: de steelbook-verpakking van geborsteld staal ziet er werkelijk prachtig uit. Ironisch eigenlijk.

Als lokkertje voor de echte fans (zijn ze er nog?) bevat Alone in the Dark ook nog drie cd's met het pc-spel Alone in the Dark: the New Nightmare uit 2001. Ik heb hier verder niet naar omgekeken, aangezien de reviews op het net die betrekking op die game hebben ook al niet al te vriendelijk zijn. Ik had ook niet anders verwacht. De game past echter wel weer goed bij de film van Boll.

Wat moet ik er verder nog van zeggen? Leuk voor de fans? Geen idee. Ik wens Boll in ieder geval succes met al zijn komende game-verfilmingen. Ik tik er graag weer een review over als het zover is...



Label: DFW Releasedatum: 18 oktober 2005 Kijkwijzer:
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!