The Haunted Mansion draait voornamelijk om drie dingen. Allereerst is er, en dat is voornamelijk gericht op mensen die Disneyworld ooit hebben bezocht, de gelijkenis met de attractie 'The Haunted Mansion'. De makers van de film hebben erg hun best gedaan om de film te laten lijken op de attractie. Daarnaast is de film doorspekt met visuele aspecten. Elk moment van de film zijn er zoveel verschillende details en elementen te zien dat je eigenlijk niet zo goed weet waar je moet kijken en bang bent om iets te missen. Voor de kijker levert dit veel plezier op, maar tegelijk leidt het soms af van de film. Door de drukte in de ruimte verschuift je aandacht voor het visuele en raak je misschien de draad kwijt in het feitelijke verhaal. Vooral voor de kleine kijkers zal er veel te zien zijn, waardoor het voor hen leuk wordt om de film meerdere keren te bekijken, elke keer ontdek je weer nieuwe dingen. Maar ja, van binnen zijn we allemaal jong en ik weet zeker dat ik deze film nog eens ga bekijken, het is echt een visueel spektakel. Tot slot is er nog het griezeleffect. Een Disneyfilm moet geschikt zijn voor het hele gezin. Een dilemma voor de makers, want moet de film kinderhorror bevatten of mag het allemaal best wat enger om ook de volwassenen te laten griezelen? Deze film heeft voor beide doelgroepen enge scènes. Met regelmaat komen er schrikmomenten die alleen kinderen aan het schrikken zullen maken. De zombies die echter later in de film voorkomen zouden echter in een echte horrorfilm niet misstaan. Als ik kinderen zou hebben zou ik ze echt niet alleen laten kijken naar deze film en is hij ook niet geschikt voor de echt jonge kijkertjes.
De sfeer in de film lijkt een beetje op de sfeer die ook in de eerste Harry Potterfilm te proeven was, maar de films zijn qua diepgang en opbouw van het verhaal totaal niet met elkaar te vergelijken. Het verhaal is niet zorgvuldig opgebouwd en de kijker blijft achteraf met de nodige vragen zitten. Daarnaast duurt de film slechts 82 minuten, waarvan een groot gedeelte gewijd is aan het kennismaken met de hoofdrolspelers. Vooral voor jonge kijkers lijkt het me soms moeilijk om het verhaal te kunnen volgen. De humor in de film is gelukkig wel geschikt voor jong en oud, al zitten er maar een paar echt leuke grappen in de film. Eddy Murphy is helaas niet de lolbroek die hij ooit is geweest, maar dit verhaal leent zich niet voor doorlopende humor; vooral de gesprekken tussen Jim en zijn kinderen zijn erg grappig.
