Interview: Soulfly
Het feit dat er altijd gastmuzikanten op de albums van Soulfly staan komt doordat Max het gewoon geweldig vindt om met andere mensen te werken. "Voor 'Prophecy' heb ik bijvoorbeeld gewerkt met een muziekprofessor uit Belgrado. Hij heeft heel veel verschillende elementen toegevoegd met zijn fluiten, etc. Alle stukken tussen de nummers door zijn allemaal door hem gemaakt. Ik werk ook met mensen die allerhande percussie aan de muziek toegevoegd hebben, maar wel allemaal onbekende mensen. Dat houdt niet in dat ze niet getalenteerd zijn, dat zijn ze wel, ze zijn alleen niet bekend. Ik ben erg blij dat ik met zulke mensen kan samenwerken. Die professor uit Belgrado is echter wel bekend in zijn eigen land, hij speelt ook in het orkest. Ik was best nerveus voordat ik hem ontmoette, ik ben slechts een Metal Kid. Maar hij was heel open-minded en zat echt helemaal in de muziek. Het communiceren was wel lastig, omdat hij geen Engels sprak, maar hij voelde de muziek heel goed aan en probeerde op gevoel zijn stukken erin te zetten. Ik ben erg trots op de passages tussen de nummers op 'Prophecy'."
De albums van Soulfly worden steeds spiritueler, "maar 'Prophecy' voelt ook heel erg apocalyptisch aan. Het is daardoor best een verwarrend album geworden, ook voor mijzelf. Het is een dag- en nachtalbum geworden. Aan de ene kant heb ik hoop voor de toekomst, maar aan de andere kant gaat het wel steeds slechter met de wereld. Het is gewoon de waarheid. Ik kan wel zoals die hippies gaan praten met hun "Peace is great", maar fucking no, kijk om je heen, alles is naar de klote. Maar aan de andere kant heb je ook de negatievelingen die alleen maar zeggen dat het klote gaat. Die hebben het al opgegeven en zullen niets meer doen om ook maar iets goeds te doen in de wereld. Het is dus zowel apocalyptisch als spiritueel, en dat botst heel erg en die botsing is het album geworden."
Naast Soulfly is Max zelf ook heel erg spiritueel. "En religieus. Ik ben het alleen niet eens met de mensen die voor geld Jezus of God 'verkopen'. Een perfect voorbeeld hiervan is Stryper. Die gasten gooien bijbels in het publiek en één gozer is daar blind van geworden. Volgens mij was dat gewoon de straf van God die boos was dat ze met z'n boek gooiden. Je ziet ook aan mijn fans, die uiteenlopen van Hellhammer- en Mayhem-fans tot Deftones- en Bob Marley-fans, dat ik anders ben dan een Christelijke band. Ook in de muziek zelf. Mijn muziek is te hard om ook maar te denken dat ik aan het preken ben."
Na een kwartiertje was het interview alweer voorbij. Ik werd vriendelijk de tourbus uitgebonjourd door mevrouw Cavalera, waarna ik meteen maar weer het festivalterrein opdook om het laatste gedeelte van Children Of Bodom mee te kunnen pakken.