CD: Killswitch Engage - The End Of Heartache
Niet alleen de zanger is veranderd ten opzichte van 'Alive Or Just Breathing', ook de drummer is anders. Alleskunner Adam Dutkiewicz overhandigde zijn drumkruk aan Justin Foley om zelf gitaar te kunnen spelen. Dat neemt niet weg dat zijn karakteristieke drumgeluid is verdwenen; Adam schreef zelf aardig wat percussiestukken voor het album, waardoor het drumgeluid niet anders klinkt dan hun vorige werk.De algehele sound van de band is ook niet echt veranderd. Het is nog steeds diezelfde melodieuze Metalcore van 'Alive Or Just Breathing' die door de pers massaal de hemel in werd geprezen. Vanwege de misschien wat vreemde liefde voor popmuziek van de bandleden zijn de nummers van Killswitch Engage altijd heel erg gestructureerd. De standaardstructuur van menig popliedje wordt door de heren van Killswitch Engage veelvuldig toegepast.
Het aparte van de band is echter dat het ondanks die structuur toch behoorlijk origineel blijft klinken. Hoewel er tegenwoordig aardig wat bands zijn die in hetzelfde hoekje als Killswitch Engage zitten, zoals God Forbid en Lamb Of God, steekt deze band er toch wel met kop en schouders bovenuit. Zij hebben die standaard gezet, en verhogen de lat voor andere bands met 'The End Of Heartache' alleen nog maar.
Veel mensen vergelijken Howard Jones met de vorige zanger, Jesse. Meer dan terecht, omdat zangers (voor mij in ieder geval) het meest herkenbare element van een band zijn. De beste manier om de zang van Howard te omschrijven is "anders". Waar sommige bands proberen een zanger te vinden die hetzelfde klinkt als hun vorige hebben de leden van Killswitch Engage gewoon gekozen voor een zanger die net zo lekker kan brullen, maar toch een vernieuwend element is in het geluid.
Ik zal daarom ook niet oordelen over het feit welke zanger nou mijn favoriet is. Wat ik wel vertel is dat Howard Jones uitstekend bij de band past, hij kan aardig wat kanten op met zijn stem, iets wat broodnodig is bij de muziek van Killswitch Engage. 'A Bid Farewell', de opener van het album, is een perfect voorbeeld van wat ik hierboven beschrijf. Het nummer opent redelijk heavy, met een "standaard" te noemen zangstem, vervolgens gaat het nummer over in een bijna Black Metal-achtige sound met helse krijsen. Het refrein kun je echter bijna episch noemen, maar zo klinkt de stem van Howard sowieso al heel erg snel als hij clean zingt.
Het hele album is zo afwisselend als 'A Bid Farewell'. 'Take This Oath' is een Metalnummer, met een heerlijke dubbele bassdrum met bijbehorend riffje. Dan is er een snoeihard nummer, 'When Darkness Falls'. Absoluut één van mijn favoriete nummers. Wat ik vooral gaaf vind is dat je dit soort zang niet zo snel van een negroïde persoon verwacht. Het heeft wel iets, zo'n donkere vent die daar tussen al die blanke pikkies een beetje z'n stembanden aan het verkrachten is.
'The End Of Heartache' vind ikzelf een stukje beter dan 'Alive Or Just Breathing'. Het is allemaal net dat tikje beter. De ragnummers als 'Breathe Life' klinken als weleer, maar die epischere nummers, die naar mijn mening voor een gedeelte aan Howard Jones te danken zijn, voegen net nog die extra variatie toe aan de muziek van Killswitch Engage.
