Film Review: Get Carter
In 1971 kwam het origineel van deze remake uit de engelse filmschool rollen. Toen zagen we Michael Caine , in deze verfilming van Ted Lewis zijn boek ,een kille Jack Carter neerzetten die van London naar Newcastle reisde om de begrafenis van zijn broer bij te wonen.
Die film is door zijn zwarte humor, kille provinciale landschappen, en sterk script een kleine klassieker in de britse filmgeschiedenis geworden. Amerikanen hebben schijnbaar een hekel aan europese films, dus werd ook deze film slachtoffer van een remake. Engeland werd vervangen door Amerika, en Caine door Stallone.
Sylvester Stallone heeft een gedeukt CV. Zo prijken daar een aantal mislukte komedies die je tenen eerder richting enkels trokken dan een bulderende lachstuip produceerden. Een regel lager volgt dan een waslijst actie films waarvan de meesten romeinse getallen achter hun titel dragen. Zo'n CV staat garant voor een plaats op de B lijst tussen acteurs als Van Damme en Schwartzenegger.Stallone doet eigenlijk niet veel meer dan breed voor de lens verschijnen en lijzig praten. In Copland kreeg hij waardering voor zijn rol als de zwaarlijvige sherrif Freddy Heflin. Hij was geknipt voor de rol. Zijn immer irriterende spraakgebrek, wankelende loopje, en luie blik kwamen sterk over, en dit keer niet als held, maar als slachtoffer.
Maar naast Copland, komen alleen Nighthawks (met Rutger Hauer!) , de eerste Rocky en zijn stem werk in ANTZ! als echte wapenfeiten naar boven.
Als je met die wetenschap gaat zitten voor Get Carter dan leg je de lat niet zo hoog. Je bent al blij als ie niet ergens "I am the law" lispeld, en als hij het klaarspeelt een hele film zijn bovenlijf bekleed te houden. Wat dat betreft is Get Carter geslaagd. Maar behalve dat is er over Stallone niet veel meer te melden dan dat ie zich een eng klein baardje heeft aangemeten voor deze rol.Get Carter faalt op bijna alle fronten. Met een cast gevuld met Michael Caine (die dit keer mr.Big speelt), Mickey Rourke en Sylvester Stallone moet je erg je best doen om een draak van een film te maken. Maar zelfs de beste acteurs kunnen een film niet redden, als je ze niks te doen geeft.
Voor Stephen Kay, van huis uit acteur, die voor deze film alleen wat niemandalletjes voor tv heeft geregisseerd, is de bioscoop merkbaar nog iets te hoog gegrepen. Kay probeert met opgeblazen muziek en semi-artistieke camera hoeken het gebrek aan logica, spanning en actie te verhullen. Dit maakt de film alleen maar traag. Ik heb met moeite mijn gezelschap wakker weten te houden door af en toe eens een por naar rechts te geven. In een onbewaakt moment viel ze echter toch even in slaap.
Dat zegt genoeg.
Conclusie:
Get Carter is een overbodige remake. Het origineel, om maar eens een cliché te gebruiken, is vele malen beter. De remake volgt dan wel de verhaal lijn van het origineel, toch spelen Kay en Stallone het klaar een goed gegeven te veranderen in een product dat wat mij betreft meteen in de budget-bak van de het locale warenhuis naast tango&cash en Rambo III mag.
Score: 4
