Naakt fietsen

‘Ik verveel me de laatste tijd een beetje, Aloysius. Ik denk dat ik maar  eens een leuk clubje op ga zoeken. Dan heb ik wat te doen. Die sportschool was het ook niet. Veel te inspannend.’ Teutje Kreukel zuchtte maar eens. Ze was de laatste tijd een beetje depressief en weet dat aan verveling. Haar man keek haar aan, dacht even na en zei dan: ‘Nou Teutje, we hebben nog wel plek op de postzegelclub, hoor.’ Nu moest Teutje even glimlachen. ‘Nee schat. Ik lik liever aan wat anders.’ Aloysius fronste zijn wenkbrauwen. ‘Nou, Teutje, jij kan de postzegels wel op een andere manier nat maken. Hele vellen tegelijk, denk ik.’

Aloysius was een beetje moe. Niet van het vele bewegen, maar juist van het niet bewegen. De hele dag achter de computer op de zaak en alleen even heen en weer naar de koffieautomaat is geestelijk zeer vermoeiend en daar was hij lichamelijk ook moe  van geworden. Maar nu was hij thuis en kon hij lekker gaan ontspannen. Tenminste, dat dacht hij, maar toen hij de voordeur achter zich had dichtgetrokken en geroepen had dat hij thuis was, had hij geen antwoord gekregen. Nu zag hij bovendien dat er niemand in de kamer was en er was ook niemand in de keuken, terwijl zijn maag rammelde. Wel lag er een briefje op de tafel. ‘Ben een stukje aan het fietsen met de club’, stond erop te lezen. ‘Kut’, was alles wat Aloysius kon uitbrengen. Wat was dat nu weer? Niet thuis als het etenstijd was en aan het fietsen. Teutje had niet meer gefietst sinds de zijwieltjes van haar fietsje waren weggehaald. Hoe kon ze dan zijn gaan fietsen en met wie? Wat nu te doen? Er zat niets anders op dan te wachten tot Teutje thuis was, want Aloysius had één keer geprobeerd te koken en toen was de keuken half afgebrand.

Aloysius was net een beetje weggezakt toen de voordeur werd dichtgeslagen. Hij was meteen weer wakker. Dat zou Teutje zijn en inderdaad, ze was het. Aloysius brandde meteen los. ‘Godverdegodver Teutje, had je het zadel soms van die fiets gehaald dat je zo lang weg bleef? Ik zit hier een beetje te verhongeren. Wat is dat voor gekloot met dat fietsen?’ Aloysius had belletjes spuug bij zijn mondhoeken gekregen. Hij was echt boos. ‘Ja, sorry, Aloysius, ik had hier al anderhalf uur eerder willen zijn maar ik kreeg een lekke band en had niets bij me. Gelukkig heeft Henk hem toen geplakt, maar dat duurde wel lang. Het was trouwens wel een erotisch gezicht hoe hij in één keer die pomp op het ventieltje zette. Dat heeft hij vast meer gedaan.’ Teutje keek een beetje ondeugend. Aloysius kon het niet waarderen. ‘Wie is Henk en waarom weet ik niets van dat fietsen?’ Aloysius was nog steeds boos, Teutje had wat uit te leggen.

‘Ik ben lid geworden van een fietsclubje, Aloysius. Ik verveelde me toch? En toen las ik toevallig een artikel over fietsen en ben gaan kijken of er hier in de buurt een fietsclubje was en dat was er. Ik heb de E-bike geleend van ma en heb me opgegeven voor die club.  De club heet ‘Natuurlijk fietsen’ en is eigenlijk voor 50+, maar ik mocht ook wel meedoen. Het zijn allemaal natuurliefhebbers. Ze gaan ook vaak naar nudistencampings en fietsen is hun lust en hun leven. Ze zijn erg aardig, zeker die Henk. Hij plakte zomaar uit zichzelf die band.’ Aloysius was nu wel op de hoogte, maar niet blij. Hij zei echter maar even niets, want hij wilde eindelijk wel eens eten.

‘Is het eigenlijk niet ook wat voor jou, Aloysius?’ vroeg Teutje tussen twee happen aardappelen door, ‘Met die trapondersteuning word je echt niet moe en het is erg ontspannend op die manier. ’Aloysius verslikte zich bijna in zijn gehaktbal. ‘Ik? Fietsen? Nee, dank je. Je hebt dan wel trapondersteuning, maar je zit wel de hele tijd op dat zadel. Straks krijg ik een derde bal, net als Dumoulin.’ Teutje moest erom lachen. ‘Ik wist al niet meer dat je er twee had, Aloysius. Bovendien doe je dan eindelijk weer eens wat met je kruis. Je zit dan wel, maar het beweegt in ieder geval een beetje. Misschien moeten we het volgende week eens proberen, dan gaan we door Amsterdam fietsen met nog veel meer mensen. Het is een speciale tocht om aandacht te vragen voor de veiligheid van de fietser en voor een schoner milieu. Het gaat uit van de World Naked Bike Ride en heet cyclonudista.’ Aloysius wist niet wat hij hoorde. ‘Naakt fietsen? Ben jij helemaal betoeterd, Teutje. Je gaat toch niet naakt door onze hoofdstad fietsen?’ De stoom kwam bijna uit zijn oren, maar Teutje bleef kalm. ‘Ik mag heus wel een slipje aan, maar waarom zou ik? Ze zijn in Amsterdam wel wat gewend, hoor. Ieder jaar hebben ze een parade waarbij mannen elkaar bijna in de kont staan te neuken op een bootje. Mogen wij dan naakt op een fiets zitten? We hebben al een paar keer naakt door de bossen gefietst. Heerlijk is dat. Bovendien zie ik er volgens Henk nog zeer goed uit en ben ik ‘lekker volslank’, zoals hij dat noemt.’ Nu liep Aloysius rood aan. ‘Die Henk zit zich dan zeker in die bossen de hele tijd af te rukken achter je. De rukkende fietser.  En jij moet echt niet zonder inlegkruisje XXL door Amsterdam gaan fietsen want voor je het weet lopen de kanalen dan over met al dat vochtverlies. Ik wil niet dat mijn vrouw straks met haar hele hebben en houwen in de krant komt. Je gaat niet, Teutje!’

Het was druk in het Vondelpark toen de naakte fietsers arriveerden. Teutje was trots. Ze had het de hele tocht volgehouden. Ze had wel wat zadelpijn en haar schaamlippen waren nogal schraal, maar daar had ze wel een crèmetje voor. Ze stapte af, zette haar fiets tegen een boom en ging bij de anderen staan, want er werd een groepsfoto gemaakt. Toen ze terug kwam bij haar fiets zag ze iets geks. Een man stond gebogen over het zadel. ‘Wat bent u daar aan het doen?’ vroeg ze onnozel. De man schrok en stond meteen kaarsrecht overeind. Teutje zag aan zijn broek dat hij niet de enige was die kaarsrecht overeind stond. ‘Uhm, u heeft een zeer interessant zadel’, zei hij. ‘Het ruikt niet alleen lekker naar haring, maar het vocht smaakt een beetje naar banaan.’ Teutje wist niet wat ze hoorde. Ze was even van haar stuk, maar dan kwam de woede in haar op. ‘Als jij niet gauw weg bent, dan ga ik jouw banaan op een zeer pijnlijke manier pellen.’ De man was snel weg.

‘En Teutje, was het exhibitionistische tochtje leuk? Was het niet een beetje koud? Ik ben ook nog niet zo lang terug uit Amsterdam. Er was iemand van zijn fiets geslagen. Dat was Henkie toch?’ Teutje vond het niet leuk. Het was inderdaad Henk geweest die door een toeschouwer van zijn fiets was geslagen. ‘Je moet niet zo raar doen, Aloysius. Fietsen is gezond en als je naakt fietst, ben je dichter bij de natuur. Het is best wat voor jou en jij hoeft niet bang te zijn dat mensen je versnellingspookje zien, want jij hebt meer een automaat. Hoe wist je trouwens dat het Henk was?’ Teutje keek haar man nu een beetje wantrouwend aan. ‘Ik had een foto van jullie clubje op de website gezien en daar stonden de namen bij. Ik heb nog een beetje pijn aan mijn hand, maar het was de treinreis dubbel en dwars waard.’