Dildo in je oor
Een 72-jarige dame uit Drunen moest naar het ziekenhuis om een stukje wattenstaaf uit haar oor te laten verwijderen. De behandeling duurde amper een minuut. Door de omschrijving “vreemd voorwerp in oor” kostte dit grapje haar echter €254,60. De arts en het VGZ vinden het heel erg voor deze dame. Maar ja: regels zijn regels.
Als ik dit tot me door laat dringen, besef ik dat deze dame op leeftijd dus pas in september voor het eerst gebruik maakte van haar ziektekostenverzekering. Als ze haar eigen risico had opgebruikt, had ze deze rekening tenslotte nooit gezien. Deze kwieke dame is ook nog eens zelf de weg naar huisarts en ziekenhuis gegaan. Binnen al dat gezeur over dure bejaardenzorg, zou je dus dolgelukkig moeten zijn met zo'n bejaarde!
Verder redenerend probeer ik ook de denkwijze van de arts te volgen. Die dokter die het zo vreselijk voor deze dame vond, maar er helaas niets aan kon veranderen. Alsof het wel héél vreselijk was om voor een minuutje werk €254,60 te ontvangen! Ik kan me voorstellen dat het declareren meer tijd heeft gekost dan de behandeling zelf. Toch heeft ze die actie niet nagelaten.
Op zich kan ik me bij de zorgverzekeraar nog wel iets voorstellen. Er zijn afspraken gemaakt over vaste prijzen bij bepaalde handelingen. “Vreemd voorwerp in oor.” Dat kan ook een kandelaar zijn. De exacte omschrijving komt echter niet bij de zorgverzekeraar binnen. Voor zover ze het al controleren, zien ze enkel de omschrijving “vreemd voorwerp in oor” en de daarbij behorende prijs. Of het nu om een uur trekken aan een soldeerbout gaat of om een rukje aan een stukje wattenstaaf: zij betalen.
Ze vinden het allemaal heel erg, maar ze kunnen er niets aan doen. Ondertussen is deze fitte, bejaarde wel €254,60 kwijt. Onzin natuurlijk.
“Dokter. Ik had jeuk in mijn oor en probeerde dit met een wattenstaafje te verhelpen. Een stukje van de wattenstaaf brak toen af. Kunt u me helpen?”
“Maar natuurlijk mevrouw! Ik zal even kijken. Ah. Ik zie het al. Even dit apparaatje pakken … en het is eruit! Alstublieft mevrouw. Nog een fijne dag”
De dokter had ook alleen het kijkje in het oor kunnen declareren. Of er kon worden gekozen voor “uitspuiten van oor”. Kosten: €9,-. Oké. Het is een beetje liegen. Of minimaal het verzwijgen van de volledige werkelijkheid. Maar is dat zo vreselijk? Als ik specialisten hoor klagen over hun slinkende inkomen, twijfel ik ook ernstig aan de door hen geschetste werkelijkheid.
Toch ook een duidelijke kanttekening bij het systeem met codes, dat door de zorgverzekeraar wordt gehanteerd. Simpelweg de tijd toevoegen aan een code, moet toch ook een aanzienlijk verschil opleveren. Vreemd voorwerp in oor: één uur. Vreemd voorwerp in oor: één minuut. Dat is het verschil tussen een dildo of een stukje wattenstaaf in je oor!
De privatisering van de zorg en de zorgverzekering is inmiddels al acht jaar geleden ingezet. En nog geen hond die het verschil tussen een wattenstaafje en een dildo aan kan geven?
