Kutkakkerlakken tegen kankerjoden

Uit duizend kelen klinkt het kwaad
Maar alle oren blijven dicht
En niemand ziet het als een plicht
Een eind te maken aan de haat
De duivel kotst zijn woede uit
Maar alle ogen lijken blind
En met de onschuld van een kind
Speelt men gewoon de wedstrijd uit

Jan (Bakoenin)

Ik ben opgegroeid in Duindorp, Scheveningen. We woonden tegenover een pad dat naar de Bosjes van Poot liep. Aan de andere kant van de Bosjes van Poot lag Houtrust (Hâhtrus voor Hagenezen). Daar speelde Scheveningen Holland Sport (SHS). Ik was supporter van SHS en ging vaak kijken. Maar ook als ik niet was gaan kijken, wist ik na afloop van de wedstrijd snel het resultaat, want veel mensen, meest mannen, die de wedstrijd wel hadden gezien, kwamen dat pad aflopen op weg naar huis. Aan de gezichten kon je de uitslag aflezen. Stonden ze chagrijnig dan had SHS verloren, liepen de mensen vrolijk met elkaar te kletsen dan hadden ze gewonnen, of hooguit gelijkgespeeld.
Er was ook een aartsrivaal: ADO. Wedstrijden tegen ADO waren altijd bijzonder.
Het is bijna niet voor te stellen, maar ADO was in die tijd de club van de gentlemen. De club had een goed bestuur met mensen die ook bij de KNVB hoge posities hadden. SHS was de club van de vrije jongens en van de stoere zeelieden, die op hun loggers de gevaren van de zee trotseerden. De supporters van SHS waren fel tegen ADO. Ze noemden de club ‘Afdeling Dames Ondergoed’. Die van ADO noemden onze mooie club ‘ADO-2’.
In 1971 kwam een einde aan SHS. De club fuseerde met de vijand. Op die manier ontstond FC Den Haag. Men dacht dat ADO door de fusie beter zou kunnen concurreren met Ajax en Feyenoord. Nou, dat is dan wel aardig gelukt.
Mensen vragen me wel eens waarom ik geen supporter van ADO ben, terwijl ik uit Den Haag kom. Maar dat kan echt niet. Als je supporter van Scheveningen Holland Sport bent geweest en ook nog eens in Scheveningen bent opgegroeid, dan kun je nooit van je leven voor ADO zijn.

Eigenlijk zou je het ADO van toen met Ajax kunnen vergelijken en SHS met Feyenoord. SHS was de club van de gewone man, net als Feyenoord. Alleen de kreten ‘Afdeling Dames Ondergoed’ en ‘ADO-2’ hebben plaatsgemaakt voor ‘kankerjoden en kutkakkerlakken’.

Ik wist niet wat ik hoorde toen Jan Vertonghen “het zijn kutkakkerlakken” door de ArenA liet schallen. Een Belg nota bene.
De hele wedstrijd hadden de Feyenoord-supporters zich ingehouden tijdens de bekerfinale in de Kuip, terwijl hun club het ene na het andere doelpunt om de oren kreeg. Ik had voorafgaande aan de wedstrijd mijn hart vastgehouden, maar er gebeurde niets. Natuurlijk was er een leger aan beveiliging, maar spreekkoren kun je niet voorkomen met beveiliging en een oproep van de trainer en het bestuur zegt niets bij hooligans. Maar de Feyenoord-supporters zongen alleen hun club toe en hoe meer doelpunten er vielen, hoe harder ze zongen. Dat was klasse!
En dan is de wedstrijd afgelopen en dan komt die Belg met zijn gegil. Hij heeft zijn excuses gemaakt, maar toch.
Voetballers hebben een voorbeeldfunctie en dit soort uitlatingen maken de spreekkoren van de toekomst alleen nog maar erger.

Gedurende de laatste decennia zijn spreekkoren steeds meer verhard. In de tijd van SHS werd er alleen gemopperd op de tribune, daarna werd de scheidsrechter een ‘hondelul’ bij een verkeerde beslissing en tegenwoordig is zijn moeder een hoer.
Spreekkoren worden ook steeds persoonlijker.
Rafael van der Vaart weet er alles van. ‘Sylvie is de hoer van Amsterdam’ was een geliefd spreekkoor over zijn vriendin bij de tegenstanders van Ajax. Maar het kan nog veel erger.
Bij de wedstrijd Twente – Feyenoord in 1999 legde Dick Jol de wedstrijd stil omdat er ‘kanker Jol’ werd geroepen. Men wist dat de vader van Jol aan die ziekte was overleden. Hetzelfde overkwam Demy de Zeeuw bij de wedstrijd AZ – Ajax. Zijn moeder heeft kanker.
Wat voor mensen roepen zulke vreselijke dingen en proberen de wedstrijd te beïnvloeden door bewust te spotten met het menselijk leed van anderen? Moet je ze wel mensen noemen? 
De ‘supporters’ van FC Den Haag hebben de ‘eer’ om als eersten “Hamas, Hamas, joden aan het gas” te hebben geroepen. Maar ze hadden voor Feyenoord ook nog wat in petto: “Rotterdam kankerstad, in de oorlog lag je plat. Heeeyooo, Heeeyooo.”
Vanwege dit soort spreekkoren worden wedstrijden stilgelegd, maar als dat dreigt te gebeuren, dan roepen ze: “Hamas, Hamas, koeien eten gras.” En iedereen op het veld weet wel wat ermee wordt bedoeld.
Natuurlijk zijn er ook ludieke spreekkoren.
“Liever failliet dan Ajacied.” Zongen ze bij AZ – Ajax en de Amsterdammers pakten de Alkmaarders terug met: “Zonder poen geen kampioen.” 

Het wordt hoog tijd dat er iets gebeurt om kwetsende spreekkoren voor altijd uit te bannen.
Feyenoord gaat in de strijd tegen de spreekkoren een fancoach-project beginnen. Iemand met een Joodse achtergrond komt bijvoorbeeld aan de supporters van Feyenoord uitleggen hoe hij of zij in de Tweede Wereldoorlog een aantal familieleden heeft verloren. Een lovenswaardig initiatief, maar gedoemd te mislukken. Die supporters weten dat allang. Het interesseert ze geen reet, want het gaat helemaal niet om Joden. Het gaat om Ajax en Ajax-supporters.
Er is volgens mij maar één ding dat helpt.
Filmen, filmen, filmen, een doventolk inschakelen om te ontdekken wie wat roept en de mensen die op de film met hun kwetsende spreekkoren bezig zijn een stadionverbod opleggen. Niet voor één wedstrijd, niet voor twee, niet voor een seizoen, maar levenslang en in welk stadion dan ook.