Grijs
Column door 69-Charger
November 2008
Ik loop door de stad, de grijze wolken vliegen boven mij door naar de oneindigheid. Net zoals de tijd aan me voorbij gaat, het grijs van de lucht is te herkennen aan de mensen. De zomerse warmte is eruit, de donkere dagen zijn weer in de wereld. De dorre bruine blaadjes ruisen zacht door de kale struiken. Volgend jaar denk ik, volgend jaar is alles weer groen en zijn er weer blije mensen. Geen genurk en geklaag over t weer. Het weer kan een groot deel bepalen van je humeur, daarom worden in t najaar ook de meeste zelfmoorden gepleegd. Kan ik me wel iets bij voorstellen..
Ik loop richting het bejaardentehuis en zie een oudere man en vrouw naar buiten lopen. De vrouw slaat een sjaal om de nek van de man en knoop hem stevig dicht tegen de keel. "Zo," zegt ze "ge maat gin kou vatten". Ik zie aan de man dat hij zich niet op z’n gemak voelt en zicht loswurmt van zijn vrouw. Als ik dichterbij kom kijkt 'ie op en realiseert zich dat ik alles heb gezien. Langzaam vormt zicht een ondeugende grijns op het gezicht van de man. "Ach," zegt ie tegen me "53 jaar is ze bij me en altijd heeft ze zich om me bekommerd". "In goede en slechte tijden. Tot de dood ons scheidt," vult de vrouw hem aan. De grijns verdwijnt van de man zijn gezicht. Ze kijken elkaar aan en glimlachen bescheiden.
Ik sta daar naar te kijken, 53 jaar, 53 jaar en nog zo bezorgd. Daar heb je geluk mee, zeg ik. Vind maar eens een vrouw die meer een halve eeuw naar je omkijkt. De vrouw komt naar me toegelopen en pakt mijn hand vast. Haar hand voelt koud aan, ik voel de vale huid van haar handpalm.
Hier zitten uren in, denk ik. Uren aan onderhoud, voeding, liefde, werk, geduld, opvoeding, kennis. De hand ziet wit en ik zie haar vingerbotjes zacht doorschijnen. Ze kijkt me aan en zegt:'"Je bent een goede jongen. Ooit zul je de vrouw vinden die van je houdt en die omkijkt naar je. En je weet t als je haar hebt gevonden!" Zachtjes knijpt ze om vragen of ik het heb begrepen. "En als je het weet," zegt ze "zorg dan dat je haar niet laat gaan! Hou van haar, zoveel als jij wilt dat ze van jou houdt. Wees niet bang om het te laten zien. Koester elke minuut die je bij haar bent. Elke minuut kan de laatste zijn geweest, ga nooit met ruzie slapen of de deur uit. Dat kan je lelijk in de vingers snijden." "Ja mevrouw," zeg ik. Ik sta met mijn mond vol tanden.. Ik krijg hier even een levensles gelezen door een compleet onbekende vrouw. Met mijn gedachten op 200% draaiende, wenst de vrouw me een prettige dag. Ze slaat haar arm in de arm van de man en ze lopen verder de straat in. De man kijkt om en roept: "HOUDOE!" Langzaam til ik mijn hand op en maak een zwaaibeweging.
Gedachten schieten door mijn hoofd, jij zweeft door mijn hoofd. De nachten dat je bij me was, de ochtenden waarop je naast me wakker werd. De etentjes en films, de kusjes de warmte. 53 jaar gonst het door mijn hoofd, 53....dan ben ik...75. Het maakt me bang, hoe zou t zijn over 50 jaar? Wie ben ik over 50 jaar? Ben jij nog bij me?
Terwijl ik door loop pakken grijze wolken zich samen boven mijn hoofd en ik zie de eerste regendruppels kleine donkere vlekjes maken op de klinkers in de weg. De druppels maken zachte tikgeluidjes op mijn jas. Ik draai me om en zie de man en vrouw in de verte wegschuifelen. Ik zie de vrouw uit haar tas iets pakken. Ploep, een paraplu ontvouwt zich boven het echtpaar. Niet normaal, dat is nu het instinct van de vrouw. Op alles voorbereid... kunnen we nog wat van leren. M'n telefoon gaat af, een smsje van jou. Ik glimlach, 'kusje' staat er. Dat zou ik nu wel willen, een kusje van jou! Ik zie je glimlachen in mijn gedachten, je haren je ogen. Wist je maar wat ik nu voelde, kon je maar voelen wat ik nu voelde. Het begint harden te regenen, ik voelt het hemelwater doordringen op mijn schouders. Het is koud, maar het maakt me niks uit. Ik heb jou.
