Kutdag
Terwijl ik de marktlui vervloek trek ik mijn badjas en bijbehorende ´Homer-sloffen´ aan en ga beneden op de bank zitten, mezelf vermakend met slechte zaterdagochtendtelevisie. Op dit soort momenten verlangt een mens naar Telekids. ´Aarebeien euro!´, klinkt het weer door de woonkamer. Ik donder van woede! Ik probeer mezelf tot bedaren te brengen, want het is half elf en dit gaat zeker tot een uurtje of vier door. Vanaf een uur of vier worden de teksten zelfs nog simpeler en harder, omdat dan de Turkse Tilburgers massaal hun fruit op de markt gaan halen. Dan klinkt ´goeiekopie´ zowat in canon over het plein. Het ironische wil wel dat deze mensen er zo voor zorgen dat het laatste fruit niet richting de varkensboer gaat. Het halal-ideaal zit blijkbaar diep bij de Turken.
Omdat ik dicht tegen een zenuwinzinking aanzit, besluit ik een rondje over de markt te lopen. Aangezien mijn vitamine C gisteravond flink is afgebroken, koop ik zelfs twee kilo perssinasappelen voor zes euro. Thuisgekomen ontdoe ik het apparaat om sinaasappelen mee te persen van een dikke stoflaag en begin als een vitamine C-junkie de twee kilo sinaasappelen tot sap te verwerken. Ik vul, ondanks dat de pul het hier waarschijnlijk niet mee eens is, mijn Duitse liter-bier-pul met het sap en neem moe, maar voldaan plaats op de bank. Net als ik een slok wil nemen van dit gezonde brouwsel schreeuwt de marktkoopman: ´Lekkere perssinaasappelen euro de kilo!´ Wat is dit toch een enorme kutdag, denk ik bij mezelf.