Geboortekaartje
Beste Joost,
Wat trof ik nu in mijn brievenbus aan? Een babykaartje van jou! Met een heuse foto van je trotse moeder en jij als slapende mensenpuppy tegen haar borst aangedrukt. Je kaartje informeerde mij dat je maarliefst 53 centimeter bent. De laatste keer dat je moeder mij over centimeters informeerde betrof het een genante klaagzang over je vaders bedroevend kleine gereedschap, dat, en ik citeer, op een ‘kortzichtige geodriehoek’ zou lijken. Lijkt me een behoorlijke vlaag van verstandsverbijstering, want jij levert het levende bewijs van het tegendeel. Al moet je daar misschien maar een keer op terug komen als je je jeugdpuistjes met Clearasil te lijf gaat en geïnteresseerd bent in hoe dat nu precies met die ooievaar en kindjes maken zit. Vraag dit overigens wel eerder aan je ouders dan dat je wacht tot je onhandige biologieleraar je daaromtrent voorlichting geeft door een vreemde clownsact op te voeren waarbij hij een schmutzige ballon over een komkommer vouwt. Voor je het weet valt het kwartje pas op het nachtelijke zandstrand van Lloret de Mar. Dat zou zonde zijn.
Ik weet niet of je ouders je een christelijke opvoeding gaan geven, maar ik wil het toch wel even met je hebben over religie. Je kunt het maar beter meteen weten, want dan is de schok als je er zelf achterkomt niet zo groot. Die meneer met die baard die vanaf de wolken over je waakt, die bestaat helemaal niet. De liedjes die je mogelijk gaat zingen om die bebaarde meneer te bedanken voor de schoolmelk slaan dus als een tang op een koe! Wat ik je nu ga vertellen, Joost, is misschien wat verwarrend, maar ik doe het toch. Er is namelijk nog een meneer met een baard en die bestaat wel echt! Die komt altijd in december langs en als jij dat jaar braaf bent geweest, dan word je verwend met snoep en cadeaus. Aan het bestaan van deze heilige zou ik als ik jou was dan ook nooit twijfelen. Mocht je desalniettemin ooit twijfelen, stel die twijfel dan in ieder geval zo lang mogelijk uit. Misschien begrijp je me nu nog niet, maar rond de tijd dat de iPad 10 uitkomt, zul je me dankbaar zijn.
Nu we het over religie gehad hebben, wil ik het graag met je hebben over meisjes. Een heikel punt, beste Joost, want meisjes zijn zelfs lastiger te doorgronden dan bebaarde meneren. Meisjes denken en doen anders dan jongens. Je moet me beloven dat je nooit, maar dan ook nooit probeert het complexe brein van meisjes te doorgronden. Geef niet teveel gehoor aan hun sluwe hersenspinsels, maar neem ook niet een te onafhankelijk standpunt in. Luister naar meisjes, maar gehoorzaam niet. Doe wat meisjes zeggen, maar volg altijd je eigen pad. Wees niet te aardig tegen meisjes, maar je moet wel lief zijn. Ga nooit tegen het standpunt van meisjes in, maar laat wel merken dat je het niet altijd met ze eens bent. Meisjes plagen? Zoentjes vragen! Wanneer je bemerkt Joost, dat deze tips nogal wat tegenstrijdigheden in zich hebben, dan heb je helemaal gelijk.
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik je pappa en mamma al meer dan drie jaar niet heb gezien. Ik kom nu eenmaal niet graag in Vinexwijken, net zoals jouw vader en moeder tegenwoordig etablissementen met een tapvergunning mijden. Jouw pappa vindt mij geen aardige vent, omdat jouw mamma en ik heel lang geleden tijdens een carnaval ook naar de ooievaar hebben gezocht. Je zult mij dan ook geen beschuit met muisjes zien komen eten. Ik hoop dat je mij dat kunt vergeven, maar je moet dan ook weten dat ik sowieso meer een man van de vruchtenhagel ben. Ik wens jou Joost, samen met je pappa en mamma een bijzonder fijn leven toe! Wellicht schrijf ik je over een aantal jaren nog wel een brief en eis ik mijn iPad 10 op.
Met goedhartige groet,
Binsmeister
