Silent Hill HD Collection

Gespeeld op PlayStation 3. Ook beschikbaar voor Xbox 360.

Het doel van HD-collecties is om zowel gamers te (her)introduceren aan klassiekers als grafisch verouderde games een nieuw likje verf te geven. Konami en Hijinx Studios hebben het echter voor elkaar gekregen om een product af te leveren dat inferieur is aan de originele versies.

Voordat ik specifiek in ga op welke manieren deze collectie faalt is het belangrijk om te begrijpen waarom deze games zo belangrijk zijn. Survival-horrorgames zijn door de jaren heen gedegradeerd tot een niche-genre. De nieuwe Resident Evil-games, Alan Wake en zelfs Silent Hill: Downpour zijn eerder actiegames met survival horror make-up. Eigenlijk houdt alleen Amnesia: Dark Descent survival-horror in (gekweld) leven. Hoe anders was dat in de hoogtijdagen van het genre gedurende het PS2-tijdperk.

In die tijd waren Silent Hill 2 en 3 respectievelijk koning en koningin. Deze oudere Silent Hill-games spelen is niet eens een 'leuke' ervaring. Het is eerder een zenuwslopende en ziekelijke bezigheid. De angstaanjagende beelden, lugubere sfeer en verontrustende audio zorgen ervoor dat je constant oncomfortabel bent.

Silent Hill is niet zomaar een mistig verlaten dorp ergens in het noorden van Amerika, het lokt mensen met psychologische problemen. Het dorp past zich ook aan de psyche van de personages aan, de omgevingen zijn dus een directe projectie van de mentale staat van de personages.

De monsters daarentegen representeren de persoonlijkheid en verlangens van de personages. Die van SH2's James zijn bijvoorbeeld pervers en duidelijk seksueel getint, ze verraden dat James eigenlijk heel oppervlakkig is. De Silent Hill-games toucheren dan ook thema's die we niet vaak in games tegenkomen, zoals seksueel misbruik en zelfmoord.

Deze diepgang is verpakt in inmiddels gedateerde games. Houterige controls zijn geen pretje, maar door de vaste camerastandpunten wordt het echt een uitdaging om niet volledig gedesoriënteerd te raken in pikdonkere gangetjes. Verder houdt de game je totaal niet bij de hand, je zult maar zelf moeten uitzoeken waar je naartoe moet. Daarbij is het, mede door de duisternis, extreem makkelijk om ammunitie of zelfs 'key items' waarmee je de onlogische puzzels moet oplossen te missen. Al deze factoren geven de games toch wel een frustrerend randje.

Om terug je komen op de HD-collectie zelf; Hijinx Studios heeft er een puinhoop van gemaakt. Beide games zitten op een veel lager contrast, waardoor het er allemaal een stuk donkerder uitziet. Het kleurenpalet klopt niet meer, alles is grijs geworden. Verder is de boel verscherpt zodat het er goed uitziet op HD-tv's, maar met name Silent Hill 2 ondervindt hier ook een hoop nadelen aan.

Zo is de 'korreligheid' van de graphics verdwenen, wat op zich niet heel erg is. Wél erg is het feit dat de mist een stuk minder dik en aanwezig is. Hierdoor is een deel van het claustrofobische gevoel verdwenen, maar kwalijker is het feit dat je nu delen van de omgevingen ziet die je niet hoort te zien. De randen van de wereld, onafgemaakte en ongedetailleerde achtergronden, zijn nu plotseling zichtbaar. Iets dat de mist dus juist expres verhulde.

Tegen het eind van SH2 moet je met een roeiboot door Toluca Lake varen, een onopvallende en korte activiteit die in deze HD-remake volledig buiten toon valt door het extreem lelijke en kartelige water. Ten slotte zijn in beide games bepaalde texturen vervangen voor scherpere, maar ook veel te schone varianten. De smerigheid paste juist heel goed bij Silent Hill.

Niet alleen de esthetiek is aangetast, ook het geluid heeft hevig geleden onder Hijinxs handen. Je kunt nu horen hoe de muziek zichzelf herstart en bij een aantal scènes loopt het geluid niet synchroon met de beelden. Verder zijn er twee momenten in SH2 waar het geluid niet meer klopt, bij de een is een opvallende schreeuw behoorlijk gedempt en bij de ander zijn de beklemmende toeters compleet verdwenen.

De slordigheden stapelen zich op, want naast dit alles hebben de games ook nog last van glitches. Zo hakkelt de ren animatie van James telkens en loopt Silent Hill 3 vaker dan normaal vast. Daarbij is de framerate van beide games, met in het bijzonder SH3, behoorlijk slecht. De haperingen zijn constant en ze leiden dus af. Beide games voelen door dit alles een stuk minder gepolijst aan, doodzonde.

Conclusie:
Het is frappant dat deze HD-collectie ondergeschikt is aan de originele versies. Voor zover ik weet is dat nog niet eerder voorgekomen. Konami toont weer eens aan totaal geen respect voor deze ooit hooggewaardeerde franchise te hebben. Dit is niets meer dan een nieuwe poging om geld van de loyale fans af te troggelen.