CD: Thievery Corporation - Culture of Fear
Thievery Corporation, bestaande uit Eric Hilton en Rob Garza, is actief sinds 1995. Hun muzikale stijl is een mix tussen downtempo, reggae, dub en acid-jazz. Ook lenen zij hun invloeden bij obscuurdere stromingen, zoals klassieke Indiase en Braziliaanse muziek (bijvoorbeeld bossa nova). Het duo kent een grote staat van dienst en is een gevestigde naam binnen het triphop genre. Zo kan hun naam in één zucht genoemd worden met artiesten als Morcheeba en Lamb. Met Culture of Fear leveren zij hun zesde studioalbum af.
Zoals de titel al doet vermoeden, probeert Thievery Corporation een politiek-sociaal thema aan te kaarten. De cover van het album wordt gesierd door een camera. Een symbool van angst en achterdocht. Zie ook deze video waar zij hun bedoelingen toelichten. East-Coast rapper Mr. Lif verkondigt in het titelnummer dat de groeiende angst onder de mensen een deel van de algemene cultuur begint te worden. Hiermee doelt hij vooral op de aanslagen van 11 september. Reggaezanger Ras Puma zingt in het nummer 'Overstand' over "Fear without a reason". Nu wordt er lang niet op elk nummer de nadruk op dit moraal gelegd en is er genoeg ruimte om de muziek zelf op je in te laten werken.
Thievery Corporation heeft voor Culture of Fear een blik gastartiesten opengetrokken. Waar zij eerder met David Byrne (Talking Heads) en Wayne Coyne (The Flaming Lips) de samenwerking aangingen, zullen de namen op het nieuwe album bij weinig mensen bekend in de oren klinken. Zo zingt de vrij onbekende zangeres Lou Lou, die voor het album The Cosmic Game haar stem al éénmalig mocht uitlenen, drie tracks in. Dat Thievery Corporation goed overweg kan met verschillende stijlen, laten ze ook hier weer zien. Ondanks deze constante stroom aan genrewisselingen, komt het album alsnog over als één geheel. Dit is vooral te danken aan de dubby baslijntjes die in elk nummer terugkeren.
Het openingsnummer 'Web of Deception' begint erg direct. De funksamples en wah gitaren spelen een grote rol en zorgen voor een hoog tempo. Zangeres Tamara Wellons vult de track in met een krachtige soulstem. Lou Lou neemt de triphop georiënteerde nummers voor een groot deel voor haar rekening. In het nummer 'Safar (The Journey)' zingt zij zelfs Franstalig. Het alternatieve randje in haar stem komt mooi uit in de atmosferische tracks. De reggae-invloeden komen sterk naar voren in nummers als 'Stargazer', 'False Flag Dub' en het eerder genoemde 'Overstand'. De artiesten Sleepy Wonder en Ras Puma slepen je door deze nummers heen met hun karakteristieke Jamaicaanse stemgeluid. Op het nummer 'Is It Over' lijkt de bas meer dreiging te uiten. Shana Halligan, een bekende naam van triphop collega’s Bitter:Sweet, zingt op een manier die sterk aan Portishead doet denken. Met een zang die doet vermoeden dat ze een zenuwinzinking nabij is zet ze misschien wel het sterkste nummer van het album neer. Op het album is ook ruimte gemaakt voor drie instrumentale nummers. 'Tower Seven' is een lang uitgesponnen track. Deze neemt je mee naar een orchestrale opbouw, maar weet nergens echt zijn climax te vinden. De instrumentale nummers vormen dan ook wel de 'inkakmomenten' van het album.
Elk nummer is muzikaal, maar ook op productieniveau, dik in orde. Maar na het beluisteren van het album valt ook te concluderen dat Thievery Corporation weinig speciaals neerzet. Met Culture of Fear kan je dan ook zeker geen innovatief, maar wel een sterk triphop album verwachten.
