CD: SUUNS - Zeroes QC
Het gaat lekker met de Canadese muziek de laatste jaren. Het land moet het niet meer hebben van de Nickelback-klanken, maar de alternatieve muziek viert hoogtijdagen. En nu is er weer een leuk bandje om in de gaten houden. SUUNS is de naam sindskort, want een juridische strijd heeft uitgewezen dat het voormalige Zeroes hun naam moest veranderen. SUUNS it is dan, al komt hun oude band naam nog wel terug in de titel van hun debuutplaat: Zeroes QC. Het kwartet uit Montreal kregen op deze plaat hulp van Jace Lasek (The Besnard Lakes) die de productie voor zijn rekening nam en wat het eindproduct dus nog een tikje meer Canadees maakt.
Het viertal weet je in de eerste track op het verkeerde been te zetten aangezien 'Armed For Peace' aftrapt als een electronicadeuntje het nummer inluidt. Een luchtig en licht psychedelisch geluid gaat echter een duisterder geluid vooraf. Post-rockachtige klanken sluiten zich aan bij de electronica wat de track een hoekig en rockend uiteinde geeft. In deze track hoor je al dat SUUNS wel houdt van freaky uitspattingen en zich niet zomaar op de begaanbare paden begeeft. 'Gaze' gooit het roer om naar Krautrockklanken met een flinke jaren tachtig saus. Hypnotiserende synthesizers met een pompende baslijn, voorzien van fröbelige details. 'Arena' volgt dit nummer op in eenzelfde stijl, psychedelische elektronica waar liefhebbers van Joy Division en Suicide ook blij van zouden worden. Op Pie IX wordt de sfeer nog experimenteler en grimmiger, diepe baslijnen, dronebeats en een repeterende mantra vormen de intro, waarna de track omslaat in een soort dronkenmansactie op vocalen, waardoor de track aan kracht moet inboeten.
Het experimentele en zelfs manische karakter van Marauder sluit hierop aan. Chaotische klanken vliegen lukraak door de korte instrumentale track heen. Krautrock is hetgeen dat de klok slaat in het zeven minuten durende 'Sweet Nothing'. De single 'Up Past The Nursery' is een experimenteel en speels electronica samenraapsel waarin tekstueel niet veel uit op te maken valt. 'PVC' gooit het weer over een andere boeg en bevat olijke vocalen, handclaps en een aanstekelijk melodietje, alhoewel ze post-rock, krautrock en duistere electronica-invloeden niet helemaal achterlaten. De track springt van The Cure naar The xx, naar Radiohead en Beck en is een geslaagde compositie. Ook 'Fear' klinkt liefelijker dan de eerste helft van de plaat. Rustige gitaaraanslagen en cleane geknepen vocalen zijn eigenlijk de enige inhoud. Een cover van Tyrannosauryus Rex sluit de plaat uiteindelijk op passende wijze af, zwalkende tussen post-rock, electronica en trage klanken. SUUNS laat een interessant klankenbord horen dat niet zomaar te beschrijven valt en beleefd moet worden in plaats van beluisterd.
