Wacky Races: Crash & Dash
Wacky Races is een televisieserie uit de jaren ’60 die het leven zag in de Hanna-Barbera-studio. Deze studio is onder andere verantwoordelijk geweest voor andere bekende televisieseries zoals de Jetsons, de Flintstones en Tom & Jerry. In zeventien afleveringen streden de elf Wacky racers om de titel van ‘Wackiest Racer of the World’. De racers hebben alles over voor deze titel en doen er dan ook alles aan om deze titel te verkrijgen. Met name Professor Dastardly gaat over lijken voor deze titel en doet er letterlijk alles aan om zijn tegenstanders dwars te zitten samen met zijn hond Muttley. De afleveringen draaien dan ook met name om zijn streken en hoe de andere racers hiermee omgaan.
Net als de serie past Wacky Races: Crash & Dash ook erg goed in de omschrijving Mario Kart-achtig. Dit houdt in dat je met behulp van powers je tegenstanders een hak moet zetten om zo als eerste de finish te passeren. Hier gaat het echter meteen fout, want het spel bevat slechts vier powers. Twee om uit te lopen op je tegenstanders en twee om ze dwars te zitten. De conclusie dat dit wel erg weinig is heeft u nu vast zelf al gemaakt, terecht. Dit tekent eigenlijk ook meteen het hele spel; te weinig content en variatie. Een ander voorbeeld dat goed aantoont hoe weinig variatie het spel biedt zijn de Professor Dastardly-minigames. Tijdens het racen moet je om de zoveel meter namelijk een minigame voltooien, omdat Professor Dastardly te samen met zijn compagnon Muttley een streek uit heeft gehaald. Aan jou dus de taak om deze streek middels het voltooien van de minigame te ontkomen. Falen van de minigame zal leiden tot een kleine terugval. Leuk bedacht, maar er zijn slechts 6 a 7 verschillende minigames en dat is wel weer erg magertjes, zeker als je jezelf bedenkt dat er 2 a 3 minigames per race zijn. Binnen de kortste keren verandert dit leuke, creatieve idee in een idiote herhalingsoefening.
Een ander creatief idee dat al snel in iets idioots verandert is de manier van finishen in Wacky Races. De mannen van Farmind Limited dachten dat het wel lachen zou zijn om te zorgen dat de hele race niet belangrijk is, alleen de laatste honderd meter naar de finish beslissen in dit spel de eindstand. In deze zogenaamde Blow-Off is het de bedoeling dat je de laatste honderd meter zo hard mogelijk in de microfoon blaast, hoe harder je blaast hoe harder je naar de finish zult rijden. Dit maakt ten eerste de hele verdere race overbodig en ten tweede is er niet over na gedacht wat zoiets met je lichaam doet. Je staat namelijk 15 seconden in te ademen en als een gek uit te blazen en dat is niet erg bevorderlijk voor je lichamelijke gesteldheid, al helemaal niet als je dit om de twee minuten moet doen (zo kort zijn de races). Ik werd dan ook al gauw duizelig en heb de DS uiteindelijk zelfs weg moeten leggen omdat ik vlekken voor mijn ogen zag. Aan de andere kant is het wel weer een handig middel om je kinderen rustig te krijgen, laat ze gewoon even een kwartiertje racen en ze zullen de komende tijd geen woord meer zeggen.
Sowieso zul je tijdens het spelen van Wacky Races geen woord zeggen, daar heb je namelijk niet de tijd voor. Het duurt langer om een grammaticaal correcte zin te formuleren dan om Wacky Races uit te spelen. Ik had het spel letterlijk binnen anderhalf uur uitgespeeld, mede dankzij de weinig content en de ontzettend lage moeilijkheidsgraad. Het spel bevat slechts zes toernooien van elk drie races die elk zo’n twee a drie minuten duren. Na het uitspelen van het spel heb je wel de mogelijkheid om alle banen nog een keer in een iets moeilijkere niveau te spelen, maar ook dit zal de speelduur met slechts twee uurtjes verlengen. Zelfs in op dit hogere niveau zul je zelden een race verliezen en je racet er dan ook letterlijk doorheen.
