Experience 112
Het spel, eXperience 112, begint op een schip dat als een geheime (militaire) onderzoeksbasis is gebruikt. Tijdens één van de experimenten is er echter iets gruwelijk mis gegaan en het eerst zo levendige schip verandert in een spookschip. Ook Lea Nichols is slachtoffer geworden van het mislukte experiment en belandt in een coma. Wanneer ze weer ontwaakt, komt ze er al snel achter dat het schip verlaten is en dat het enige dat haar kan helpen, om levend van het schip te komen, een beveiligingssysteem is.
Verrassend genoeg bestuur je in het spel niet de hoofdpersoon Lea, want je bent namelijk het beveiligingssysteem dat haar moet gaan helpen. Dit doe je met behulp van een plattegrond waarop je aangeeft welke camera\'s, lichten en elektrische apparatuur je wilt activeren. De camera\'s zijn uiteraard bedoeld om rond te kijken en Lea in de gaten te houden. Je kunt de camera\'s bewegen, in laten zoomen en naarmate de tijd verstrijkt ook andere technische dingetjes laten doen (zoals nachtvisie gebruiken). De lichten en apparatuur zijn bedoeld om Lea\'s aandacht te trekken. Als je bijvoorbeeld wilt dat Lea ergens heen loopt dan activeer je daar simpelweg een licht of apparaat, waarna Lea erheen zal lopen en/of een handeling zal verrichten. Dit systeem is uniek en werkt bovendien erg goed.
Er moet echter nog meer gebeuren, zo moet er bijvoorbeeld menigmaal een deur geopend worden. Maar natuurlijk gaat dat niet zomaar, want menig deur is beveiligd met een code en is dus alleen te openen door mensen die de codes weten. Deze codes zijn te achterhalen door het \"hacken\" van accounts van medewerkers op het schip. Dit komt meestal neer op emails en informatiebestanden doorlezen op andere accounts. Sommige medewerkers hebben bijvoorbeeld een relatie en hebben via de mail elkaar gegevens doorgegeven zodat ze allebei op elkaars account kunnen. Bij het vinden van het wachtwoord van het ene account (en na het lezen van de desbetreffende mail) kun je dus ook op het account van de medewerker waar de desbetreffende persoon een relatie mee had. Op deze manier kun je dus achter alle wachtwoorden komen en op alle accounts inloggen. En zo kun je dan weer de codes van deuren (of bepaalde apparatuur) opzoeken in het profiel van de medewerkers die over deze codes beschikken. Ook dit systeem werkt erg leuk en brengt meteen ook een puzzelelement met zich mee.
Er zijn echter ook wat dingetjes die wat minder leuk zijn aan eXperience 112, bijvoorbeeld het geluid. Het spel is namelijk volledig Nederlands ingesproken. Hartstikke leuk natuurlijk, maar dit is zo tergend slecht gedaan dat zelfs een chauvinistisch hart er niet sneller van gaat kloppen. Het is zelfs zo erg, dat ik na 20 minuten het geluid maar uit heb gezet en alleen bij op de hoognodige momenten weer even aan zette. Wat in principe heel jammer is aangezien de muziek wel erg goed bij de sfeer van het spel past. De graphics zijn van een niet al te hoog niveau, ondanks de hoge systeemeisen. De graphics doen zeker niet onder voor andere adventurespellen, maar meer ook niet.
Maar ook gevoelsmatig mankeert er het één en ander, want zowel het besturen via de lichten als het gemis van echte interactie met het hoofdpersonage zorgen wel eens voor een krampachtig gevoel. Zo voel je je dankzij het lampen-laten-knipperen-om-Lea-te-laten-lopen-systeem ontzettend vaak belemmerd in je vrijheid. Zo denk je soms dat je iets belangrijks ziet liggen, maar kan Lea er niet heen omdat er geen lamp in de buurt is van het voorwerp. Natuurlijk is het voorwerp dan ook niet belangrijk, maar toch vind je het jammer dat je niet hebt kunnen bekijken. En zoals ik al zei is ook het gemis van enige interactie tussen jou en Lea erg jammer. Want hierdoor kun je bijvoorbeeld niet kijken welke voorwerpen Lea ook alweer bij zich draagt. En dat is vrij frustrerend als je vergeten bent wat ze opgepakt heeft. Een ander klein frustratiepuntje is de moeilijkheidsgraad van het “hacken”. Dit is namelijk veel te makkelijk geworden. Zo komt het bijvoorbeeld een aantal keer voor dat je op één iemands account drie of meer wachtwoorden vindt. Waarna je op die accounts ook weer een aantal wachtwoorden vindt. En dat is erg jammer, want mede hierdoor heb je binnen no-time bijna alle wachtwoorden ontdekt.
