Spectrobes
Disney: We moeten een leuke game hebben die veel geld binnen brengt!
Buena Vista man A: Hmmm, hoe gaan we dat aanpakken, pokémon is leuk en heeft Nintendo geen windeieren gelegd?
Buena Vista man B: Ja, goed idee! En dan doen we een futuristische ruimte setting, dat is lekker stoer en mannelijk! En Star Trek is ook wreed!
Buena Vista man A: Oh! Oh! We moeten ook archeologie hebben, kijk maar naar Time Team! Dingen opgraven is leuk!
Buena Vista man B: Dat is waarschijnlijk goed te doen met de stylus, doen we er nog een paar functies voor de stylus en microfoon in, kunnen we het meteen innovatief noemen!
Disney: Klinkt goed, klinkt goed! Een futuristische actie-rpg in de ruimte, waar je kunt opgraven en die gebruik maakt van leuke stylus-functies, dat alles gebaseerd op het pokémon gebeuren. Die combinatie móét gewoon leuk zijn, ik kijk nu al uit naar de eerste reviews en verkoopcijfers!
Het verhaal?
Het spel begin je als Rallen, een jongeman in dienst van de NPP (Nanairo Planetary Patrol). Op een standaard missie stuit je op een capsule met daarin een man uit een verdwenen beschaving. Je vindt ook meteen een hippe armband, de zogenaamde prizmod. Als je aangevallen wordt bij de capsule springen er twee Spectrobes uit de prizmod en helpen je bij het verslaan van de tegenstanders. Al snel kom je erachter dat de man zijn beschaving probeerde te beschermen tegen een vijand die nu ook Rallens wereld aanvalt; de Krawl. Deze vijand eet letterlijk planeten en kan alleen verslagen worden met behulp van de Spectrobes. Samen met je vrouwelijke collega krijg je de hoofdrol in dit avontuur waarbij het lot van het hele sterrenstelsel op het spel staat. Al doet je vrouwelijke collega eigenlijk niks, behalve secretaresse spelen, emancipatie is blijkbaar nog niet doorgedrongen in de toekomst. Dit is typerend voor de personages in de game, die in principe allemaal niks toevoegen. Waarom de Spectrobes zo aardig zijn om zichzelf op te offeren voor jouw zaak is daarnaast ook niet duidelijk. Het verhaal en de achtergrond zijn dan ook zeer matig uitgewerkt. Het voelt een beetje alsof eerst al die leuke features zijn bedacht en later een dun verhaaltje om het aan elkaar te praten.
De Spectrobes
Maar laten we het verhaal even vergeten (dat gaat vrij makkelijk) en verder gaan met al die geweldig leuke gameplay-onderdelen. Het spel draait om de zogenaamde Spectrobes. Deze wezens verkrijg je door fossielen te laten ontwaken. Je kunt de fossielen met behulp van een al levende Spectrobe vinden en vervolgens moet je ze opgraven. Dit opgraven is een erg interessant onderdeel van de game, je moet met je stylus voorzichtig de grond wegkrabben, totdat het fossiel bloot komt te liggen. Het is goed uitgewerkt en je kunt met verschillende instrumenten bijvoorbeeld grotere of kleinere stukken weggraven of los liggende grond wegblazen. Na een Spectrobe opgegraven te hebben kun je deze in het Lab System tot leven wekken met behulp van je stem. Eenmaal wakker kun je het wezen een naam geven en laten evolueren tot volwassen status, zodat hij voor je kan vechten. De volwassen Spectrobes kunnen uiteindelijk volgroeien tot een Evolved Spectrobe, dit is de sterkste vorm die ze kunnen aannemen. Het spel zit stampvol met menu\'s, overzichtjes en informatieblokjes over de Spectrobes en in het begin is dit dan ook ietwat onoverzichtelijk. Sowieso moet je er even inkomen, aangezien je bijna alles zelf moet uitvinden. Stukje bij beetje krijg je telkens meer opties voor, en informatie over je Spectrobes.
Het hogere doel
Het uiteindelijke nut van de Spectrobes is natuurlijk het vechten tegen de Krawl. Deze kwaadaardige verslinders van werelden kom je tegen in de vorm van paarse \'Vortexen\' die soms stilstaan en soms achter je aankomen. Geen onverwachte gevechten dus en ook geen Turn Based systeem zoals in veel standaard RPG\'s. Bij een confrontatie komt Rallen in de Paarse vortex terecht die meteen dienstdoet als afbakening van het strijdtoneel. Onder in beeld, geflankeerd door twee Spectrobes komt Rallen te staan, met boven in beeld de (drie) vijandelijke Krawl. Rallen en zijn twee hulpjes blijven bij het gevecht constant op een lijn staan, waardoor een \"tafelvoetbal-effect\" ontstaat. Om een vijand aan te kunnen vallen met een van je Spectrobes moet je soms allerlei vreemde manoeuvres uithalen, omdat Rallen en de andere Spectrobe tegelijkertijd worden aangevallen door de overige vijanden. Het kan dan ook voorkomen dat Rallen onverwacht wordt doodgeslagen door een onvriendelijke Krawl, omdat je te druk bent met het in positie brengen van je Spectrobes. Deze onhandige besturing kan soms erg frustrerend werken. De vijanden zijn verder wat ongebalanceerd, ze vallen altijd hetzelfde aan en de eindbazen hebben zelfs een vast patroon, maar als ze je raken brengen ze meteen grote schade toe.
Geluid en Graphics
De graphics en het geluid van de game zijn redelijk te pruimen. In eerste instantie zien het heelal en haar inwoners er goed uit, maar de monotone omgevingen en de gekloonde personages vallen al snel door de mand. De muziek wordt na verloop van tijd netzo eentonig als de omgevingen. Een groot nadeel is dat je ook nog eens erg veel tijd door deze lege, lineaire omgevingen moet lopen, het gebied afspeurend naar de eindbaas of iets leuks om op te graven. Aan de vormgeving van de Spectrobes en de Krawl is gelukkig meer tijd besteed. Ze zien er allemaal goed uit, met oog voor detail en variatie.
