CD: Tiger By The Tail
"If you want to hear what happens when a mad monkey grabs a tiger by the tail, this is it" schrijven de vier heren van de Australische band Tiger By The Tail op hun myspace, want een eigen website hebben ze nog niet. In 48 uur hebben ze in een klein studiootje in Melbourne hun titelloze debuut opgenomen, en dat is er helaas aan af te horen ook. Rommelige schreeuwerige indierock, geen echte duidelijke structuren. Dit hoeft uiteraard geen ramp te zijn, het kan zelfs heel verfrissend klinken.Dat is echter niet bij Tiger By The Tail het geval. Nooit gedacht dat als een kwade aap een tijger bij zijn staart pakt zou klinken als een slap aftreksel van The Pixies. Waar de schreeuwerigheid en onsamenhangende riffjes bij de Amerikaanse indie-grootheden nog een grote charme bezit, werkt het bij de Australiërs juist op mijn zenuwen. De next-knop op mijn mp3 speler bezweek haast onder het vele gebruik de afgelopen dagen.
Ik moet toegeven dat ik nu waarschijnlijk iets te cynisch uit de hoek kom, maar het zit nu eenmaal in mij als ik weer het zoveelste middelmatige album tegenkom. Nergens wordt het echt slecht, nergens echt bijzonder. Middelmatige vocalen, middelmatige riffs. Van lyrics als "And he played and he fucked and he fucked and he played all the time" word ik nu ook niet echt warm. Het is allemaal al eens veel beter gedaan, met name door The Pixies en Dinosaur Jr.
Een nummer als Natural Enemy zal met een snoeiharde gitaarriff halverwege menig Australisch live-publiek vermaken, maar op plaat komt het gewoonweg niet uit de verf. De hele sound mist nog iets dat Tiger By The Tail zou kunnen onderscheiden van de eerder genoemde bands. De X-factor, zou Henkjan Smits zeggen, maar daartoe zal ik mij niet verlagen. Want achter al dit snobistische gezeik zit ook nog een sprankeltje hoop, dat het allemaal wel goed zal komen met Tiger By The Tail. Het is immers pas hun debuut. Mocht je toch geïnteresseerd zijn, dan moet ik je teleurstellen, het schijnt dat er maar 200 exemplaren in omloop zijn. Misschien wordt de mijne later wel heel veel waard, de tijd zal het leren.
Label: Funhouse/Bang Releasedatum: 25 mei 2006 Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!