CD: Mötley Crüe - Carnival of Sins
Als liefhebber van alternative, grunge en 90's metal is het bijna onmogelijk om Mötley Crüe serieus te nemen. Gelukkig nemen sommige bandleden zich ook niet echt serieus. Neem nou Tommy Lee, die iedereen wel kent doordat hij zijn eega Pamela Anderson jaren lang als boksbal heeft gebruikt. Hij is op het moment te zien in de door RTL5 uitgezonden realityshow Tommy Lee Goes to College. Op een hilarische manier wordt de kijker geconfronteerd met de grenzeloze domheid van dhr. Lee, als hij bijvoorbeeld de meest eenvoudige middelbare school sommen niet begrijpt. Het is pure zelfspot. Maar als er met zelfspot geld te verdienen is, dan is Tommy Lee er uiteraard als de kippen bij.Mötley Crüe is op een bepaalde manier dé hardrockband van de jaren tachtig te noemen. Er zijn namelijk weinig bands te vinden die zich meer overgegeven hebben aan alle facetten van de Sex, Drugs & Rock 'n' roll dan de band uit Los Angeles. Mötley Crüe domineerde de Amerikaanse hitslijsten met hits als 'Dr. Feelgood', 'Without You' en 'Girls, Girls, Girls'. Maar aan die dominantie kwam in 1991 een eind door de opmars van 'serieuzere' muziek in de vorm van 'grunge'. De tijden van decadentie en escapisme waren voor Mötley Crüe voorbij. Het betekende het begin van een rommelige tijd met als dieptepunt het ontslag van zanger Vince Neil. Later zou hij wel weer terugkeren maar het succes van de eighties zou voorlopig niet meer gehaald worden.
De band is nooit echt gesplit en van een echte reünie kun je ook niet spreken. Albums werden wel maar sporadisch uitgebracht. Het laatste (New Tattoo) dateert, door andere bezigheden van de bandleden, inmiddels alweer uit 2000. Vorig jaar sloeg de band terug. Op het podium dan, met een zeer succesvolle Amerikaanse tour waar van Carnival of Sins het resultaat is. Eenentwintig Crüe-klassiekers (aangevuld met twee covers, 'Helter Skelter' en 'Anarchy in the UK') op twee cd’s weerspiegelen goed de carrière van de glamrockers. Bijna twee uur keihard uitgevoerde hairmetal met de nodige 'gevoelige' ballads tussendoor. Alle bekende nummers staan erop: 'Too Fast for Love', 'Shout at the Devil', 'Home Sweet Home', 'Girls, Girls, Girls' en natuurlijk 'Dr. Feelgood'. Maar er schort ook wel wat aan. Het is namelijk echt zo'n concert waar je bij moet zijn geweest omdat het ongetwijfeld visueel een stuk interessanter was. De DVD uit 2005 met dezelfde naam lijkt me daarom een beter alternatief. Verder zijn de opnames niet denderend. Vince Neil zit niet lekker in de mix en door de overdubs van het schreeuwende publiek lijkt het alsof je naar een bootleg zit te luisteren. Interesseert dit soort dingen jou totaal niet, dan is dit livealbum wel degelijk voor jou denk ik. Ondertussen luister ik naar de nieuwe Pearl Jam.Label: SPV Releasedatum: 8 mei 2006 Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
