DVD: Japanse Klassiekers 4 en 5
De twee films in kwestie van Suzuki zijn Yakuza-klassiekers Tokyo Drifter uit 1965 (in kleur) en Branded To Kill uit 1967 (zwart-wit). Films over de Yakuza (de Japanse variant van de maffia) zijn over het algemeen hard te noemen. Hierin verschillen deze films niet van de norm. Wat wel een verschil is, is de onconventionele insteek van deze films. Een insteek ook, die Suzuki zo anders maakte dat de directie van de Nikkatsu studio, waar hij tot dan toe zijn films voor maakte, hem ontsloeg.
Tokyo Drifter gaat over Tetsu, een ongeëvenaarde moordenaar die zonder werk komt te zitten omdat zijn baas Katura besluit de legaliteit in te gaan. De rivaliserende Yakuza zijn het hier echter niet mee eens en blijven Katura en zijn mannen bestoken. Om de vrede te bewerkstelligen dient Tetsu zijn lief te verlaten en te verdwijnen uit Tokio. Zo begint zijn tocht door een schitterend Japans winterlandschap.
De film is met 83 minuten erg kort te noemen en het verhaal is nu ook niet erg diepzinnig. De beelden volgen elkaar in een rap tempo op. De ene seconde knalt Tetsu iemand neer, de volgende zingt hij in een prachtig sneeuwlandschap een droevig lied dat zijn liefje altijd voor hem in een nachtclub zong. Wat de film vooral de moeite waard maakt, is het gebruik van kleuren. Na het zien van deze surrealistische film weet je waar Zhang Yimou zich door liet inspireren toen hij Hero maakte.In Branded to Kill staat wederom een killer centraal. Hanada staat in de moordenaarsranglijst van de Yakuza op plaats nummer 3. Als hij op de weg terug is van een geslaagde missie krijgt hij autopech en wordt hij opgepikt door een mysterieuze dame genaamd Misako. Deze huurt hem in om een buitenlander om het leven te brengen, maar de aanslag mislukt en er valt een onschuldige dode. Hanada weet dat hem dit in de onderwereld niet vergeven zal worden en vervalt in een luguber bestaan van rauwe seks en drank. Dan verschijnt de nummer 1 en raakt hij betrokken in een absurd spel op leven en dood.
Vreemd genoeg is de latere film Branded to Kill in zwart-wit verfilmd en weg is dus het mooie gebruik van kleuren zoals dat in Tokyo Drifter het geval was. Daarvoor in de plaats komt een iets toegankelijker verhaal met soepelere overgangen. Tevens kun je in deze film zien waar Jim Jarmusch zijn badkamermoordscène uit Ghost Dog; Way of the Samurai met Forest Whitaker van heeft afgekeken. Niettemin is Branded to Kill de mindere film van de twee. Dit komt voornamelijk door Jo Shishido die Hanada speelt. Zijn hele voorkomen doet je niet vermoeden dat je met één van de beste moordenaars van de Yakuza te maken hebt. Hij is eerder de sul die in de eerste scène overhoop wordt geknald. Daarnaast is de spanning tijdens het spel op leven en dood niet echt aanwezig. Niet één keer zat ik op het puntje van mijn stoel.Al met al leidt dit tot de conclusie dat de films wel aardig zijn, maar ook niet meer dan dat. Beide films hebben uiteraard wel goede punten; hetzij het gebruik van kleuren, hetzij een ingenieuze moord, hetzij een mooi tijdsbeeld met schitterende kleding, kapsels en auto's uit de jaren zestig. Maar om nu te zeggen dat ik iets gemist heb? Nee. Op de DVD's zitten ook geen extra's zoals een documentaire over regisseur Suzuki die de film een aankoop waard zou zijn. Mocht je toch geïnteresseerd zijn, huur ze dan in plaats van aan te kopen.
Tokyo Drifter
Label: Total Film Releasedatum: 17 januari 2006
Kijkwijzer:
Waardering: 
Branded To Kill
Label: Total Film Releasedatum: 17 januari 2006
Kijkwijzer:
Waardering: Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
