Fahrenheit 9/11
De agenda van Moore lijkt me duidelijk: aantonen dat Bush niet is gekozen door het volk, aantonen dat de belangen van Bush ook niet bij ditzelfde volk liggen, aantonen dat de oorlogen in Afghanistan en Irak niet het gerechtvaardigde doel nastreven en bovenal aantonen dat Amerika en de wereld beter af zijn zonder Bush als president.
Moore weet perfect de technieken van het medium film te gebruiken voor zijn doel. Een documentaire? Ja, maar wel een zeer eenzijdige. De collage van beelden laat ons de oorzaak-gevolg of gevolg-oorzaak relaties zien van het beleid van Bush. Gevolg: huilende vrouw om haar verloren zoon in Irak. Oorzaak: Bush moest nog een karweitje van zijn vader afmaken, of was het toch de olie?
Op Amerikaanse wijze wordt de kijker gebombardeerd met drama; drama als gevolg van Bush zijn presidentschap. Soms afgewisseld met Moore’s bekende confronterende vragen en sarcasme. Dit laatste helaas naar mijn mening iets te weinig.
Het beeld is zwart, of liever gezegd: er is geen beeld. We horen slechts het dramatische geluid van de 'WTC bombing'. Veteranen met geamputeerde ledematen kunnen niet begrijpen waarom ze hun benen in Irak zijn verloren, werklozen worden met alle middelen gescout voor het leger en Bush hecht meer waarde aan "My pet goat" dan aan de Saudiërs die met twee Boeings New Yorks trots enkele honderden meters verkleinen.
Alle beelden en interviews zijn perfect geselecteerd en gemonteerd om Moore’s boodschap duidelijk te maken. Uit hun originele context getrokken om een nieuw doel te dienen. Hoofdrolspeler, Bush, weet perfect de rol van onbekwame, domme president te vertolken. Een zeer nauwkeurig in elkaar stekende lastercampagne waar J. Kerry een puntje aan kan zuigen, maar niet over zal klagen. Helaas kan ik hier zelf de kunst niet van inzien. Van een mediapersoonlijkheid als Bush is makkelijk genoeg beeldmateriaal te vinden om een eigen verhaal te construeren. Totaal geen enkele garantie voor waarheid, en de objectiviteit hoeven we al helemaal niet te zoeken. Het is de mening van Moore! Gelukkig wel een mening waarin ik mij kan vinden. Stel je voor dat hij pro-Bush was… Hierbij wil ik nog wel kwijt dat er zeker enkele beelden inzaten die zeer knap zijn verkregen.
Hoewel ik zeer blij ben dat Moore ook de andere kant van het verhaal aan het Amerikaanse publiek laat zien en met deze typische Amerikaanse propagandafilm de herverkiezing van Bush probeert te voorkomen, heb ik in de bioscoop alleen maar zitten wachten op leuk sarcasme of eventueel de aftiteling. De welbekende Moore humor en confronterende vragen waren in kwaliteit en kwantiteit minder dan in Bowling for Columbine.
Knap gemaakt? Ja! Overtuigende (soms niet eerder vertoonde) beelden? Ja! Propaganda die mijn mening verkondigt? Ja! Slim gebruik van het medium door beelden uit hun context te halen en zo een totaal nieuwe betekenis te construeren? Absoluut! Amusant? Nee!
Voor mij, als redelijk algemeen ontwikkelde en politiek bewuste Nederlander zonder stemrecht in Amerika bood deze film niet heel veel meer vermaak dan een gemiddelde "2 vandaag" uitzending.
Ik ga verder genieten van mijn vakantie in dit prachtige land, dat trouwens ook geregeerd wordt door een persoon die een Fahrenheit 9/11 achtige film waard zou zijn.
p.s. Ik hoor net dat deze film al bestaat: Citizen Berlusconi.
| Details | VS, 122 minuten |
| Genre | Ducumentary / War |
| Regie | Michael Moore |
| Cast | Michael Moore, G. Bush, Ben Affleck e.a. |
| Homepage | Fahrenheit 9/11 |
