Musical Awards 2004
Na een kort inleidend woord van de directeur van de Stichting Musical Awards is het tijd voor datgene waarvoor iedereen bij elkaar gekomen is: de genomineerden zelf. De nominaties zijn de zondag ervoor al bekend gemaakt, dus iedereen weet al wie in welke categorieën genomineerd is. Alle genomineerden worden nu eerst per categorie naar voren geroepen, zodat er foto's gemaakt kunnen worden. Elf categorieën later (ik heb inmiddels zo'n veertig genomineerden voorbij zien komen) heb ik al een heleboel foto's gemaakt en aan alle fotocamera's te zien, ben ik niet de enige. Hierna komen alle genomineerden nog een keertje voorbij, maar nu per productie.
Na deze fotosessie gaan alle genomineerden nog een keer met elkaar op de foto. Dit levert erg komische situaties op, want het podium is aan de krappe kant en iedereen moet flink inschikken om op de foto te passen. Alle fotografen gaan een aantal meter naar achteren (en kunnen dan nog niet eens op stoelen blijven staan) en proberen dan iedereen op de foto te krijgen. Dit past niet helemaal, dus er worden foto's gemaakt van delen van het podium. Beetje plak en knipwerk en je hebt een grote complete foto. Zoals je misschien al wel merkt, is de sfeer heel erg gezellig. Iedereen gaat even vriendelijk met elkaar om en je hebt gewoon direct het gevoel dat je erbij hoort. Na deze laatste fotosessie praat ik nog even met een paar mensen. Zo praat ik even met Ellen Pieters (Merrily We Roll Along) en vraag ik aan haar wie zij uit haar productie de Musical Award gunt. Direct zegt ze: Ann van den Broeck, die verdient het echt. Al vrij snel worden we verzocht om aan tafel te gaan.
Iedereen krijgt een menukaart en we worden verzocht onze keuze te maken. We kunnen kiezen uit verschillende dingen. Ik besluit voor een salade vooraf te gaan, als hoofdgerecht een koningsbaars en als nagerecht brownies. Smaakt allemaal erg lekker. Tussen de gangen door heb ik nog even tijd om vragen te stellen. Zo vraag ik aan Loeki Knol (Kunt U Mij De Weg Naar Hamelen Vertellen, Meneer?) en Simone Kleinsma (Mamma Mia!) aan welke prijs zij meer waarde hechten, de Musical Award voor Beste vrouwelijke bijrol/hoofdrol in dit geval of de ANWB Publieksprijs voor Beste Grote Musical Productie. Beide geven aan geen voorkeur te hebben. Het is natuurlijk een hele eer om persoonlijk een prijs te krijgen voor jouw bijdrage, maar uiteindelijk doe je dat om de hele productie tot een succes te maken, dus daarvoor waardering krijgen is ook heel erg leuk. Ze konden allebei dus niet kiezen.
Daarnaast vond Loeki Knol de nominatie al heel erg veel waard. Ze was daar al dolblij mee.
Simone Kleinsma denkt niet dat de musical populairder geweest zou zijn als die in het Engels gezongen zou worden, want de liedjes maken echt deel uit van het verhaal en om het begrijpelijk te houden, moeten de liedjes dan in het Nederlands gezongen worden. Daarnaast is de vertaling van de liedjes heel erg goed, dus je merkt het niet echt dat de liedjes in het Nederlands zijn.
Na een heerlijke lunch en een gezellige ochtend is het alweer tijd om afscheid te nemen. Ik heb heel erg genoten en de vriendelijkheid van de musicalwereld ontdekt. Op weg naar m'n bus loop ik lekker in het zonnetje nog na te genieten en zit ik met het nummer Thank You For The Music van Abba in m'n hoofd, en dat is een nummer dat helemaal op z'n plaats is in dit geval.