Lunascape valt gelijk met de deur in huis met ‘Praise Me’. De eerste single van het album is sterk van karakter en gaat direct flink tekeer. Dit blijft bij de volgende 3 nummers aan. Vooral de titelsong ‘Mindstalking’ springt er met het zwevende stemgeluid van Kyoko tussenuit, en kon op goedkeurend gemompel van mijn kant rekenen. Pas vanaf de vierde track gooit de band het tempo een beetje omlaag en treden er wat ontroerende luisterliedjes aan. Vooral met ‘Mute Emotion’ wist Lunascape bij mij de goede snaar te raken. Ook ‘Masquerade’ klinkt lekker en past goed bij de ‘feel’ van het album. Het album gaat verder met nummers als ‘State Of Mind’ en ‘Daydream History’, en hebben net als de anderen het zogenaamde ‘rode-wijn’ effect op mij. Net als bij een goede fles wijn, wordt het beter met de dag. De cd sluit af met de themasong van de film SOS Planet. Ook hier vinden we weer het zwevende, soms zelfs ijlende stemgeluid van Kyoko, die eigenlijk het hele album overschaduwt.
