Vernon Gregory Little ondergaat in de loop van het verhaal een complete persoonsverandering, aangezwengeld door de heftige gebeurtenissen in zijn nog korte leven. Hij heeft een geheel eigen manier om zijn ervaringen in het leven weer te geven: 'Het enige wat ik weet, is wat ik vorige week heb geleerd: dat een gezond leven sponzig aan zou moeten voelen, als een burrito. Deze dinsdagavond, een week na de schietpartij, voelt mijn leven aan als fucking tacochips.' En: Wat ik op dit moment leer, is dat de wereld elke dag uit z'n reet lacht, en vervolgens dubbel zo hard liegt als er stront aan de knikker is.' Duidelijk is dat Vernon dingen wordt aangedaan en hij daar geen fuck over heeft te zeggen. Tot het moment dat hij met hulp van "de dominee" inziet dat hijzelf de God is die hij zoekt, en alleen hijzelf de verantwoordelijkheid moet nemen in het leven. Die kennis leert Vernon God Little dat als je mensen in laat zien wat ze nodig hebben, ze voor je zullen dansen, welk fucking melodietje je ook speelt. Vernon wordt volwassen in een razend tempo en dit is op een schitterende manier op papier gezet.
Dit bijzondere debuut van DBC Pierre is een bikkelhard verhaal over hoe vreemd het kan lopen in het leven. Het is een zwarte komedie, een messcherpe satire over het Amerika heden ten dage, een verhaal over "white trash", vechtend voor een bestaan en het verlangen om iemand te zijn. De Nederlandse vertaling van dit boek is volgens kenners een ietwat beschaafde vertaling van de oorspronkelijke Engelse druk, die is geschreven in een taal waar zelfs Eminem nog rooie oren van zou krijgen.
In de pers is dit boek verheven tot een waar kunststuk, gelijk aan Huckleberry Finn, Catcher in the Rye en Catch-22. Persoonlijk zou ik zeggen dat deze vergelijking wat ver gaat, maar dat kan ook liggen aan het feit dat er veelvuldig gebruik wordt gemaakt van erg banale uitdrukkingen die mij in het begin nogal stoorden tijdens het lezen van dit unieke verhaal.
Duidelijk is dat dit boek door de rauwe vertelling een trendsetter kan zijn, een voorganger van een nieuwe generatie schrijvers die niet schromen om de harde werkelijkheid in al haar naaktheid neer te zetten.
