Party Review: Shockers

Dat muziekje was er in de vorm van DJ Hell. Hij kreeg de zaal nog niet echt los, maar hier en daar waren de mensen toch al wel aan het dansen. En op de wat meer herkenbare tonen van 'Vitalic - La Rock' steeg het eerste gejuich op,
een glimlach verscheen op de gezichten en de energie stroomde door de zaal. Hell werd afgewisseld door Monika Kruse, die behalve leuk om te zien (althans van een meter of 20) ook nog eens verdomd lekker kan draaien. Het tempo lag niet écht hoog, maar iedereen ging goed los op 'hitjes' als 'Planetary Assault Systems - Twelve' en de Dave Clarke remix van 'Lala Land'. De laaste werd overigens door iedereen vrolijk meegezongen (en niet voor de laatste keer deze nacht).

Feesten doe je met vrienden, en als die vrienden andere muziek willen horen dan pas je je daar aan aan. Met pijn in het hart verliet ik de mainstage op zoek naar ons aller grote kale, Duitse vriend, het heerschap Warmduscher. Zijn set op Qlimax scheen nogal matig te zijn geweest en hij had dus iets goed te maken. Helaas, hij was de tegenvaller van de avond. Of het aan het (veel te zacht staande) geluid lag weet ik niet, maar hij kreeg de massa gewoon niet los. De 'hardstyle' mix van Johan Gielen's 'Twisted' sloeg nog wel aan, maar zijn eigen 'Hardcore will never die' kwam totaal niet over. Het origineel was meer op zijn plaats geweest. Dj Luna had het beter begrepen en kreeg de menigte wél aan het dansen. De UPS was echter niet mijn stekkie, het was er te druk, te warm en de sfeer was er niet zo goed als in de overigen zalen.

Tegen het het ochtendgloren maakten we ons op voor een bezoek aan Dave Clarke, de gedoodverfde favoriet van de avond (althans voor mij). Eén van de (zo niet dè) populairste techno DJ's van het moment. Thomas Schumacher was net aan het einde van zijn set bezig, iets waar ook veel mensen naar uitkeken volgens mij. Hij had het totaal niet begrepen, het tempo lag te laag, er zat geen afwisseling in, helemaal niks. Het publiek vroeg, als zijnde ware voetbalcoaches, om een wissel maar die liet zich nog even op zich wachten. Het herkenbare 'Funk D'Void - Diabla' kon aan zijn wanprestatie weinig verbeteren. Toch tekenend dat het er gejuich opsteeg toen Clarke even zijn gezicht liet zien op het podium.

Dave Clarke vervulde zijn favorieten rol met verve. Hij draaide een mooie mix van wat oudere, bekendere tracks en nieuw werk. Eigen remixes van 'The Compass', 'Lala Land' kwamen in rap tempo voorbij. Zijn mix kwaliteiten zijn ongeëvenaard en dat liet hij zien ook. Het laatste restje energie wat de mensen nog in zich hadden werd er vakkundig uitgezogen. Hij voelde het publiek perfect aan en op de juiste momenten hield hij zich in of ramde er op los. Schitterend! Tegen half 7 gooide hij er doodleuk een blokje pure elektro in met geweldige tracks als 'Little Computer People' en Fischerspooner's 'Emerge', waar binnenkort nog een eigen remix van uitkomt. Hiermee werd echt een einde gemaakt aan mijn aspiratie om die zaal door te huppelen, mijn benen weigerden dienst, en er werd langzaam begonnen aan de terugtocht.


Conclusie:

Iedereen is het er volgens mij wel over eens dat het gewoon een topfeest was. De hoge entree/consumptie prijzen waren volledig terug te vinden in het schitterende decor. (Zelden zo'n indrukwekkende laser gezien). Enig minpunt was de grote hoeveelheid flessen Breezer en water op de grond wat het plezier in het stampen aanzienlijk verminderde. In Duitsland schijnt een soort statiegeldsysteem heel normaal te zijn, misschien toch eens tijd om iets dergelijks hier ook maar in te voeren. Het percentage bezoekers aan de MDMA lag, ondanks het strenge fouilleren, 'gezellig' hoog (75% is denk ik geen rare schatting), de sfeer was dan ook geweldig en ik heb niet één ruzietje gezien. Mocht je Shockers gemist hebben, ga je diep schamen, het was namelijk niet eens uitverkocht. Gisteravond nog naar Qontact geweest maar dat viel in het niet bij één van de beste feesten van dit jaar tot nu toe.