Selectief geëmancipeerd
Ik heb vriendinnen die ik beschouw als sterke, onafhankelijke vrouwen. Vrouwen met een goede baan die vaak aanzienlijk meer verdienen dan hun mannelijke partner. Vrouwen die ik bewonder om het feit dat ze naast die veeleisende, fulltime baan nog een huishouden weten te runnen en een sociaal leven weten te onderhouden.
Wat ik echter niet begrijp is hoe deze sterke vrouwen, als het op hun relatie aankomt, zichzelf vaak te kort doen en in zekere zin veranderen in een afhankelijk, hulpeloos meisje. Hun agenda inplannend op basis van wat ‘de man’ gaat doen en avonden of weekenden laten verpesten omdat diezelfde kerel weer eens te lang in de kroeg is blijven hangen, om maar een voorbeeld te noemen.
Wanneer het op vrouwenemancipatie aankomt vallen de relatief onschuldige verhalen uit mijn vrienden-en kennissenkring echter in het niet bij de situatie op macroniveau. Aan de ene kant neemt AI in rap tempo de wereld over en betalen we straks allemaal met cryptocurrencies zoals Bitcoin. Tegelijkertijd stort Nederland naar een beschamende 32e plek op de Global Gender Gap lijst en komen scheepsladingen vol vrouwen uit de kast over Harvey Weinstein en andere predators. Een op zijn minst bizar te noemen paradox, nietwaar?
Waarom kunnen we op bepaalde (technologische) gebieden vliegensvlug mega-grote stappen maken en gaat het op andere gebieden met een slakkengang – of zelfs dat niet – en gaan we achter- in plaats van vooruit?
Stiekem vraag ik me af in hoeverre wij Westerse vrouwen daarin niet zelf een bepaalde verantwoordelijkheid dragen. Moeten wij onszelf en elkaar als vrouwen onderling niet structureel anders opstellen? Een wereldwijd solidariteitspact sluiten waarin we consequent weigeren om hotelkamers van filmproducenten in te lopen om ‘een script te zien’? Ik denk het wel. En als we onverhoopt toch in die hotelkamer belanden en de kerel in kwestie gaat zijn boekje te buiten, laten we daar dan in het vervolg alsjeblieft meteen onze bek over opentrekken en niet eerst 20 jaar zwijgen zodat hij nog zo’n 92 anderen kan aanvallen.
Kunnen we niet afspreken dat we standaard 15% meer salaris vragen dan het bedrag dat ons in eerste instantie wordt aangeboden? En dat we niet al bij voorbaat moeten denken dat we een bepaalde hooggeplaatste functie ‘toch niet’ aan gaan kunnen? Want laten we eerlijk zijn, een betere, gelijkwaardigere toekomst begint allereerst gewoon bij onszelf.
Of – en iets zegt me dat dit weleens de treurige realiteit zou kunnen zijn – vinden wij Westerse vrouwen het wel prima zo? Schuilt er in iedere sterke, ogenschijnlijk geëmancipeerde, vrouw een onzeker meisje dat het liefst gewoon een man wil die voor haar zorgt? Zijn we ons emancipatiehoogtepunt al voorbij en inmiddels nog maar selectief geëmancipeerd? Wanneer het ons uitkomt willen we gelijkheid, maar zodra dit extra verantwoordelijkheid, voor jezelf opkomen en moeilijke gesprekken betekent, gaat de hele emancipatiemoraal stante pede overboord. Ik hoop het niet.
Deze column werd geschreven door Neelie van schrijverscollectief Kaf.
Wat ik bedoel te zeggen is dat je zeer waarschijnlijk bij de Viva of Opzij meer aansluiting zult vinden
In Mekka
Dat is pas leuk
Vooral dingen als continu bellen als ik met vrienden ben. En dan laat ik net dat ene leuke videotje zien aan mijn vrienden en dan belt ze weer. Dan hang ik direct op, want ik wil mijn vrienden gewoon het videotje tonen i.p.v. een halfuur te telefoneren. Dan belt ze weer en weer en weer. Anders stuurt ze een Whatsapp bericht en zien al mijn vrienden die naar mijn scherm staren voor het videotje allemaal berichten van haar door de notificatie regen die ze dan veroorzaakt. Als ze een keer iets heel persoonlijks zegt weet iedereen het op dat moment. Ik MOET dat videotje onderbreken om dan een halfuur te lullen over haar en mijn dag, wat we ook gewoon een uur later kunnen doen als ik klaar ben in de kroeg. Maar nee, het moet op dat moment, want anders gaan we huilen, telefoon niet meer opnemen, etc. Als ik aan het rijden ben moet ik ook praten aan de telefoon, ook al brengt dat mij in gevaar. Want we MOETEN het NU hebben over allemaal kinderzaken. Je zou denken dat mijn vriendin gek is, maar mijn twee exen waren exact hetzelfde.
Ik snap het aan de ene kant: alle druk van het leven moet je even als vrouw van je afgooien en weer een meisje zijn tegen je vriend/man. Maar damn, het is echt te vervelend soms.
Het zit bij veel vrouwen gewoon in hun DNA. Buiten zijn ze sterk, kunnen alles wat een man kan (vooral op werkgebied kunnen ze ook bijna alles), maar ze kunnen niet leven zonder urenlang aan de telefoon te lullen op de raarste en belangrijkste momenten, en anders krijg je wel een Whatsapp bericht en owee als je je Whatsapp even checkt en de tijd van laatst gezien overschrijd de tijd van haar bericht. En owee als je het laatst gezien ding weghaalt en de blauwe vinkjes ook. Dan is er een nieuwe ruzie over: WHATSAPP. Een fucking chat app!
Wij mannen weten allemaal dat het bij vrouwen over de kleine en onbelangrijke dingen gaat, maar soms gaat het te ver. En dat is niet hoe een geëmancipeerde vrouw zich moet gedragen vind ik.
Vrouw zijnde vind ik dit een beetje een jankcollumn.
- G.K. Chesterton
Daar gaat het al mis.
Ben ik nu geëmancipeerd?
Een sterke vrouw wil geen gelijke man of een zwakkere man, maar een nóg sterkere man.
Een cassière wil een leraar.
Een lerares wil een ondernemer
Een ondernemer wil een chirurg.
Een chirurg wil een CEO.
En aangezien we geen land vol knappe miljonairs hebben zullen vrouwen zich moeten matigen.
Want we kennen allemaal dat cliché van de verbitterde hoogopgeleide ouwe vrijster die "geen man nodig heeft" maar ondertussen diepongelukkig is.
Ik verzin het niet... het is gewoon hoe vrouwen zijn (over het algemeen).
Uiteindelijk zoeken we (m+v) liefde en iemand die de gootsteen kan ontstoppen.
Ik ben man en werk met name de laatste jaren alleen nog maar op projectbasis. Dat is geen keuze: als 50-plusser is een vast contract gewoon lastig te krijgen. Maar dit heeft toch een belangrijk voordeel. Na ieder project heb ik nieuwe ervaringen opgedaan en stel ik mijn vraagprijs gewoon weer omhoog. Iets wat veel mensen in vaste banen amper kunnen (of durven). In de praktijk ben ik de laatste jaren qua maandsalaris alweer vele honderden euro's gegroeid.
Het is dus eigenlijk echt zo simpel: durf te vragen. Als je als getalenteerde vrouw in je onderhandelingen die 15% gewoon laat lopen, heb je dat toch echt zelf gedaan.
Even fictief, als ik een aanbod krijg van 3000 euro en ik vraag om 4000 en ik kom op 3500 uit en een ander wat toevallig een vrouw kan zijn gaat direct akkoord voor 3000 dan is het is gewoon aan hem/haar zelf te wijten.
Easy, gewoon evolutie, natuur. Meisjes die zo zijn, zijn ook het meest aantrekkelijk.
Als man moet je in bepaalde situaties gewoon de leiding overnemen, dat willen vrouwen ook diep van binnen, is totaal normaal
Opgelost, alstublieft meneer
Bij banen die een vast salaris betalen, en waar dus geen ruimte is voor onderhandeling (kassamedewerker, schoonmaker ofzo) zou iedereen voor het zelfde werk het zelfde salaris moeten krijgen.
In de meeste gevallen kan je aangeven wat je wilt verdienen, maar moet je maar accepteren of verder solliciteren.
In het leven van ondergetekende is er geen enkele sprake van onderdanigheid in het inrichten van de agenda. Als ik bij haar wil zijn dan zal ik daar ook enige moeite voor moeten doen en dan doe ik dan ook graag.
De verwijzing naar de technische hoogstandjes begrijp ik ook niet. Enkele uitzonderingen daar gelaten (Madame Curie, Lady Lovelace) zijn vooral door mannen gedaan. Waarom de schrijfster het dan heeft over "wij" die zoveel uitgevonden hebben snap ik niet
MCB radio 747KHz Middengolf
Zo is de natuur.
MCB radio 747KHz Middengolf
Vrouwen willen graag banen die in het verleden eigenlijk alleen maar voor mannen waren?
Nou, veel succes dan achter de vuilniswagen.
Of is dat dan weer "iets anders"?
Ja, er is bewijs dat het gemiddelde salaris van De Vrouw lager is dan het gemiddelde salaris van De man.
Net zo goed als er bewijs is dat De Vrouw gemiddeld lagere posities bekleed dan De Man. (en dat is meteen de oorzaak van het verschil in salaris).
Net zo goed als dat er bewijs is dat er minder vrouwen soliciteren op hogere functies dan mannen (en dat is meteen de oorzaak van het verschil in gemiddeld functie niveau).
Ofwel: Het verschil in salaris wordt verklaard door het verschil in ambitie....
Er is geen gender-gap als het op salaris aan komt. Er is wel een verschil in wat De Vrouw wil en wat De Man wil. Is dat een verschil wat je wilt oplossen? Wil je echt dat we bij wet gaan afdwingen dat de manier waarop we denken over ons zelf moet veranderen? Nog sterker; wil je echt dat we vrouwen gaan dwingen zichzelf af te rekenen op dezelfde zaken als waar mannen zichzelf op afrekenen? DÁT is pas discriminatie!
Ofwel: Laten we ons emanciperen! Laten we gewoon accepteren dan Man en Vrouw niet gelijk zijn en dus ook niet op dezelfde zaken beoordeelt moeten willen worden!
In Hollywood valt een hoop geld te verdienen. De juiste rol in de juiste film kan betekenen dat je als acteur vaak grof geld kan gaan verdienen. De concurrentie is echter wel heel groot, een hoop acteurs die wel een doorbraak rol willen. Daarnaast worden acteurs deels geselecteerd op uiterlijk, en dat betekend dat een acteur maar een heel klein aantal jaren heeft om door te breken. Actrices al helemaal, als die de 30 gepasseerd zijn loopt het uiterlijk zo snel achteruit dat doorbreken moeilijk is.
(Denk maar eens aan het volgende: Er spelen nog een hoop acteurs "op leeftijd" in grote films, maar actrices een heel stuk minder)
Met de tijd zo kort, de concurrentie hoog, en de mogelijke beloning veel, kan ik mij best indenken dat sommige actrices bereid zijn ver te gaan voor een rol. En niet elke vrouw zal het nodige morele kompas hebben om "nee" te zeggen tegen een "grote rol voor sex aanbod". Wat ook de mannen die in een positie zijn om een grote rol te geven de macht geeft zo'n aanbod te maken.
Je kunt dus beter een afspraak onder vrouwen maken:
We zullen allemaal, onder geen enkele omstandigheid onze seksualiteit gebruiken om er op vooruit te gaan.
Maar ik betwijfel of elke vrouw zich daar aan zal houden.
Als de "wage gap" echt zou zijn, zou ik als baas een hoop geld kunnen besparen door vrouwen aan te nemen. Ik krijg dan namelijk iemand die precies hetzelfde kan doen als een man, maar 15% goedkoper. Als dit waar is, zouden er logisch gezien op elke niveau meer vrouwen dan mannen moeten werken.
Maar ik denk eerder dat dit het probleem is:
Vrouwen verdienen minder dan mannen omdat ze vaak part-time werken. Die productiviteit is dus niet identiek. Wat ook een rol speelt is dat vrouwen soms een tijd niet werken i.v.m. kinderen. Dus de ratio ervaring vs. salaris, klopt ook niet vergeleken met een man.
Verder in de organisatie waar ik werk, in Azie nota bene, werken een hoop vrouwen. Een groot deel van mijn managers zijn vrouwen geweest (desondanks ik een "mannen beroep" heb) . De verklaring daarvoor is heel simpel. In dit land werk je full-time, of je werkt niet. De vrouwen waarvoor ik werkte hadden significant meer jaren full-time ervaring. We hebben we een aantal klein aantal medewerkers die part-time werken. Part-time functies zijn bij voorbaat minder goed betaald, en hebben minder groei mogelijkheden. En laat het nu juist die part-time functies zijn die 90% door vrouwen bekleed worden.
Ja. Wat mijn ervaring is met relatie partners, is dat vrouwen inderdaad sterk willen zijn, vooral op hun werk, maar privé het liefste alle beslissingen en verantwoordelijkheden graag op hun partner afschuiven. En waarom niet? Waarom hard nadenken over een oplossing voor een probleem, als je ook gewoon het probleem op je partner kan afschuiven en gewoon lekker op de bank kan gaan zitten. En als de man faalt een probleem op te lossen, kunnen je hem gewoon op zijn kop geven over het falen van het oplossen van een probleem.
Sterker nog, als ik de kans zou hebben om alle mentale ballast die ik heb op een ander af te schuiven, zou ik het waarschijnlijk ook doen.
Zelfstandigheid brengt verantwoordelijkheid voor je eigen leven met zich mee.
Ik wens je veel succes die willekeurige sloerie op chatsites die geniet van de aandacht die ze krijgt als ze d'r topje omhoog trekt te overtuigen. En zoveel andere vrouwen die daar verder niet over nadenken en gewoon genieten van het feit dat ze met hun uiterlijk of natura betaling nogal ver weten te komen.
Mannen hebben die luxe KEUZE niet eens!
Hear hear.
Lijkt me wel. Zo is de natuur. De vrouw hoeft alleen maar mooi gevonden te worden - dat is haar rol in het voortplantingsproces, om zaad te vangen. De man daarentegen moet zichzelf bewijzen om waardig geacht te worden z'n goedje te deponeren.
Me dunkt dat dat natuurinstinct z'n invloed heeft op de posities die mannen en vrouwen innemen in maatschappijen. Vrouwen willen meer zorgen, mannen willen meer leiden.
Generaliserend gesproken dan.
Ik snap overigens niet wat daar "treurig" aan is. Wat is er mis met een vrouw die GELUKKIG is als ze 'alleen maar' moeder en huisvrouw is?
Ik denk het wel. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
Ook zat vrouwen die keihard carriére maken en er dan pas op hun 40e, als ze over hun hoogtepunt heen zijn en nog geen kinderen hebben, er achter komen dat dat leven ze gewoonweg geen voldoening geeft. DAT is pas treurig.
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken