Big Brother is seksverslaafd
Een overheid die burgers voortdurend afluistert en in de gaten houdt. Big Brother in de praktijk. Als je je fantasie laat gaan, doemen de meest vreselijke scenario's op. Velen laten die fantasie ook daadwerkelijk gaan en beschuldigen inmiddels iedere politicus en multinational van een vreselijk complot, om 'het volk' middels deze technologieën te degraderen tot slaven. Toch zie ik daar nog wel wat contradicties in.
Voor de duidelijkheid: ik vind die gefrustreerde drang om alles maar in de gaten te houden ook een vreselijke ontwikkeling. Tegelijkertijd zie ik echter dat die vraag maar wat vaak juist vanuit de samenleving komt. Als ergens iets gebeurt en een overheidsdienst heeft het schijnbaar niet in de gaten gehad, breekt meteen de pleuris uit. Dan is er ineens het verwijt dat ze het, ondanks al die technieken en databanken, nooit aan zagen komen.
Achteraf is alles makkelijk te duiden.
De aanslagen van 9/11 had men kunnen voorkomen. Enkele daders waren al in beeld. Een aantal opgepakte terroristen hadden uitspraken gedaan, die naadloos aansloten op de aanslag. Agenten van de CIA zelf hadden al waarschuwingen geuit. Maar hoe groot moet het toeval wel niet zijn om in zulke grote organisaties nu net die paar mails en die paar verklaringen op dat ene bureau te krijgen, waar iemand zit die alle verbanden legt en ook nog eens de autoriteit heeft om iets te doen?
Dit werkt in kleiner verband ook zo. Robert Mikelson gebruikte valse papieren om met kinderen te kunnen 'werken'. Tristan van der Vlis had nooit een wapenvergunning mogen krijgen. Het had nooit dertien jaar hoeven duren voor een Fries boertje uit de directe omgeving als de moordenaar van Marianne Vaatstra werd ontmaskerd. En waarom hadden zo veel betrokken instanties niet in de gaten dat Jeroen Denis zijn zoontjes kon vermoorden?
Opnieuw. Achteraf is die informatie wel te duiden en zijn de juiste verbanden best te leggen. Vooraf blijkt het echter verdomde lastig om waanzin, verwardheid en slechtheid uit losse gesprekken, berichtjes en feitjes op te pikken. Als je eigen kind ontspoort, blijk je achteraf vaak alle tekens al te hebben gemist, terwijl je er bovenop zat. Laat staan als je maar een beperkt beeld hebt van één cliënt en dit beeld ook nog eens versplinterd beschikbaar is onder meerdere betrokken instanties.
Drie dingen. Een overheid die denkt dat ze alles kunnen voorkomen door alles te weten, is alle zin voor de realiteit verloren. Burgers die denken dat je ieder drama kunt voorkomen, snappen niet hoe het leven werkelijk werkt. Het idee dat er op die totale wanorde en hysterie aan moderne informatiestromen een systematisch plan is los te laten om controle uit te oefenen, is net zo waanzinnig als de waanzin die men zou willen bestrijden.
Oké. De Amerikaanse overheid luistert dus wereldwijd iedere mogelijke mafketel af. Een potentieel van tientallen miljarden mails, berichten, tweets, foto's, video's, sms'jes en telefoongesprekken per dag! De kans is net zo groot dat ze mijn gezwets in columns en foto's van mijn imposante lul eruit pikken, als de kans dat ze ene Achmed Athillah horen vertellen dat hij zijn nieuwe vestje uit gaat proberen op Times Square. Vrijwel nihil dus!
Ondertussen zit ik stiekem te wachten op een berichtje van zo'n geile, vrouwelijke 'special agent' die - met zweetdruppeltjes op haar voorhoofd en ferme boezem - mijn fotoalbums heeft bekeken. Zo eentje die haar vaderland wil redden, door bedgeheimen te delen met een 'vijand van de staat'.
Want laten we wel zijn. Internet als machtsmiddel? Seks, porno en daten hebben het altijd veel beter gedaan! Ik zie Big Brother eerder achter een monitor met zijn pik zitten spelen dan dat hij via internet de wereldmacht probeert te grijpen.
