Koud ritje
Ik moest daarnet toch even lachen. Mijn vrouw keek teevee. Het enige woord dat tot me doordrong was taanhaas, en toen wist ik het weer: het is zaterdagmiddag, even na vijven. Ik kom net terug van een ritje met de Honda. Het is droog maar er is veel waai. Ik laat mijn bike even voor de deur staan, want het is de eerste zaterdag van de maand en dan is de motorclub open vanaf zes uur. Kan ik in stijl even langs gaan om een bakkie koffie te scoren en wat bij te lullen. Het was weer genieten op de motor. Het is 10 graden buiten, dus zelfs de winterhandschoenen hoeven niet aan. Dat was een week geleden wel anders.
28 januari. Droog weer maar steenkoud. Mama had de auto nodig want zij moest naar de specialist. Ik had een voorlichting in Oosterbeek waar ik absoluut heen moest. Niet gaan betekent veel minder nieuwe leerlingen het komende schooljaar. Kijk, dan zou je over het openbaar vervoer kunnen gaan denken. Jaja, Woudenberg-Oosterbeek, enig idee hoe dat gaat? Dan is een auto regelen van een familielid toch een betere optie. Of de motor. Gramps, ben je nou helemaal van het padje af? Je hebt een naked bike, dus totaal geen bescherming, zelfs geen verwarmde handvatten. Mooi, dan moet de bescherming dus van de kleding komen, kan ik meteen checken of al die beweringen van enthousiaste verkopers wel kloppen. Het aankleden duurt een paar minuten maar dat hoort bij het ritueel. Gelukkig kan ik broek, overhemd en trui aanhouden, het motorpak gaat er gewoon overheen, heb ik nog extra bescherming ook. Laarzen, col, winterhandschoenen. Helm als laatste. NIET je bril op houden als je je helm opzet, want dan heb je een week lang een zere oorschelp. Graag een beetje methodiek inbouwen, een foutje heb je zo gemaakt. Je moet bijvoorbeeld je zakdoek en aansteker wel even verhuizen naar je motorbroek. Portemonnee, sigarenkoker, telefoon, alles in je buitenzakken.
Het remschijfslot eraf, beetje op de tast want ik heb nog geen licht aangelegd onder het motorafdak. Ik kan gelukkig niet vergeten het slot weg te halen want om een van de handvatten zit een verklikkerkabeltje dat met het slot is verbonden. Beide delen van de achterpoort open, de fiets naar buiten duwen, op de zijstandaard zetten en de poort weer dichtdoen. O ja, de teckeltjes deden me uitgeleide, dus die als laatste ook weer naar binnen gestuurd. Choke vol open, starten met gas dicht.
Eerst even bij school langs, in Ede, een ritje van 24 kilometer. Dat pak is geweldig, er komt geen zuchtje kou door die drie lagen heen. Ik rijd niet harder dan honderd op de snelweg, anders wordt de windchillfactor wel erg hoog. Ik moet trouwens eens kijken hoe hoog die factor is met 3 graden vorst bij die snelheid. Dat zal zeker niet misselijk zijn. Ook de handschoenen vallen erg mee, weinig last van de kou. Kouwe tenen? Geen last gehad. Heeft iemand overigens een idee hoe het komt dat je eerste koude hand altijd de linkerhand is? Ik heb het bij collega-bikers nagevraagd, die zeiden vrijwel allemaal hetzelfde. Alleen die col, die helpt wel maar toch niet genoeg, het blijft een beetje tochtig daar bij mijn nek. Hedenmiddag dus een sjaal geprobeerd, veel beter.
Van Ede naar Oosterbeek was het maar 18 kilometer, geen problemen. Op de terugweg echter was dat wel anders. Opeens had ik condens in mijn vizier. Achteraf nogal wiedes want de temperatuur was gedaald, en dan heb je dat sneller. Ik heb dus een stukje gereden, onderwijl mijn hoofd alle kanten opdraaiend om een doorzichtig plekje in het vizier te vinden en met mijn gehandschoeide vinger het vizier schoon vegend. Daar werd dus niks. Dus langs de kant van de weg gestopt, helm afgezet en een trucje uit de duikwereld toegepast. Je spuwt in het vizier en smeert het speeksel uit. Weg is de condens, maar het zicht is niet al te best. In de buurt van Ede kreeg ik toch kouwe tengels, dus van de snelweg af en bij de BP-pomp gestopt. Misschien hadden ze daar een spuitbus om het vizier condensvrij te houden. Het Marokkaanse juffie van net twintig achter de kassa zette grote ogen op toen ik in mijn motor-outfit binnenkwam. Zij vertelde dat ze er met dit weer niet over piekerde om haar ZZR600 van stal te halen. Ten bewijze haalde ze op haar iPhone wat foto’s tevoorschijn. Zo, een Marokkaanse met een motor, dat wist ik nog niet. Een spuitbus hadden ze niet, wel condensdoekjes. Dus twee euries afgetikt, in de wc het doekje vochtig gemaakt en het vizier behandeld. Helemaal geslaagd, geen condens meer gezien. Dat doekje gaat in een plastic zakje in mijn tanktas, die narigheid overkomt me niet nog eens.
Conclusie: rijden in de wintertijd gaat best, als de weg maar droog is. En als er onderweg maar een benzinestation is te vinden om je kouwe tengels op te warmen aan een bakkie koffie. Tanktas mee voor een paar gewone schoenen en wat andere reut en het lukt allemaal best. Thuisgekomen wou ik nog de eventuele zoutresten van de verder droge weg van de velgen afspoelen, maar het was toch kouder dan ik dacht. De tuinslang was een vijftien meter lange ijslolly, dus dat moest wachten tot maandag. Verder is de operatie boven verwachting geslaagd. Ik hoef tenminste niet tot maart of april te wachten om uitbundig te genieten.
Wat een hobby! GL-Kunduz en Egypte laat ik graag voor mijn collega-schrijvers.
