Pakt de gast zijn koffers?

De vorige keer heb ik u verteld waardoor ik een tijdlang afwezig met mijn stukkies – ik had longkanker. Inmiddels is de radiotherapie achter de rug, wel lekker hoor, niet meer iedere dag naar het UMC karren. Tijdens de therapie merkte ik niks, erna kreeg ik de rekening gepresenteerd. Dat was me trouwens wel voorspeld. Men vergelijkt het met een longontsteking die men met die radiotherapie veroorzaakt. Dus begon ik weer lekker te blaffen, en ik voel mijn longen zitten. Niks alarmerends, maar lekker is anders. Iemand vergeleek het met de situatie die je krijgt als je in een vijvertje met mooi helder water springt en erachter komt dat er een halve meter modder op de bodem ligt. Dan moet je een tijd heel stil blijven staan en wachten tot alle troep weer omlaag is gezakt voordat je iets kunt zien. Een plaatje maken om het effect van de behandeling te zien is dus de komende maanden niet mogelijk. Dat zal wel oktober worden. Tot dan is er niets zeker en moet ik het doen met de signalen uit mijn lijf en met de inschattingen, alle heel positief, van de betrokken artsen.

Afgelopen dinsdag had ik wel een gesprek met de longarts, want dat hoort zo. Ze vertelde dat ik nu volgens het protocol een chemobehandeling zou moeten beginnen. Ze wist van eerdere gesprekken al dat ik daar heel ambivalent tegenover sta. Daarbij werd ik gesterkt door een wetenschappelijk pdf'je dat een vriend die oncoloog is mij stuurde, en dat de effectiviteit van Sisplatin oftewel Gemcitabine besprak. Die blijkt niet meer dan hooguit 10% te zijn. Dus 10 mensen worden hartstikke ziek, hun nieren krijgen een rotklap te verduren, ook andere organen worden zwaar belast, ze worden allemaal kaal, maar bij slechts één van hen is enige werkzaamheid te bespeuren. De longarts zei dat ze mijn beslissing begreep, en dat ze hetzelfde zou hebben geantwoord als ze in mijn schoenen had gestaan. Te veel schade en te weinig effect. Een oncoloog in het |UMC bevestigde het lage werkingspercentage; als een nieuw middel in meer dan 5% van de gevallen enig effect geeft, wordt het voorgeschreven. En dat na 70 jaar onderzoek, want zolang bestaat Sisplatin al. Eigenlijk zou men zich moeten doodschamen over die cijfers. Ze staan in geen enkele verhouding tot de reclame die er voor chemo wordt gemaakt. En let wel, die cijfers komen gewoon uit een gezaghebbend, internationaal geaccepteerd en gepubliceerd medisch onderzoek. Niet van een of andere, misschien wel obscure website.

Het bevestigt ook wat ik in vele maanden lezen en rondkijken op internet heb gevonden over kanker. En over de hele ziekte- en voedingsindustrie om ons heen. Die is door en door rot. Het is een enorm bedrijf, bijna monopolist met een geweldig grote PR-afdeling die weinig middelen schuwt om het marktaandeel te vergroten. Dat het heel veel geld kost? Ach, men weet inmiddels niet beter. Zo krijg je een bedrijf dat echt niet deugt, maar waarvan vele medewerkers zich enorm hard inzetten en heel goed werk doen. Over de artsen en verpleegkundigen die mij hebben behandeld heb ik niets dan echte waardering. Ik ben ook echt niet zo'n halve zool die alles afkat wat met de ziekte-industrie te maken heeft. Ik heb veel mensen uit allerlei hoeken van de artsenij gesproken toen de diagnose van een longtumor was gesteld. Van iedereen kreeg ik eensluidend te horen: eruit die tumor, en wel zo vlug mogelijk. Als ik een been breek ga ik naar de gipsbroeder, een ontstoken appendix moet er gewoon uit, en zo verder en zo voort.

Ik ben er van overtuigd, na heel veel te hebben gezocht en gelezen dat kanker een gebreksziekte is. Te wijten aan ons leef- en voedingspatroon. Natuurvolkeren hebben geen kanker, dus moeten we toch echt op ons eigen bord gaan kijken wat daar op ligt. Of liever, wat daar niet meer op ligt. Welke voedingsstoffen in de vorm van vitaminen, mineralen en sporenelementen zouden we moeten binnen krijgen? Welke stoffen worden aan ons eten toegevoegd om het er mooier uit te laten zien, om het beter te later smaken of om het langer houdbaar te maken? Als je je daarin verdiept kom je tot zeer onrustbarende conclusies. Vele groenten bevatten nog maar enkele procenten van de nuttige stoffen die er vroeger in zaten, al zien ze er wel veel mooier uit dan vroeger. De lijst van E-nummers is ontzettend lang en bevat een groot aantal zaken die het daglicht beslist niet kunnen velen. Ik noem er maar twee: E621, de smaakversterker glutamaat en E951, aspartaam. Inmiddels is zowat iedereen het er wel over eens dat die stoffen echt slecht zijn voor de gezondheid, maar het enige dat men heeft weten te bereiken is soms vervanging door een ander, ook niet al te onschuldig stofje, of het verstoppen van E621 onder een hele reeks andere namen. Zo kan zelfs de gewetensvolle etikettenlezer worden belazerd. Er is ook voor de deskundige nog nauwelijks een touw aan vast te knopen. Als je verantwoord wilt winkelen, dan ben je wekelijks geen kwartier maar uren bezig met je winkelkar vullen, en dan nog kom je thuis met dingen die heel slecht voor je dondertje zijn.

Kortom, ons lichaam krijgt te kort aan heel veel onontbeerlijke stoffen. Die zitten gewoon niet meer of onvoldoende in onze voeding. Dus moet je ze aanvullen, ook om de effecten van alle rotzooi die we eten tegen te gaan. Ik ben helemaal geen pillenvreter, vergeet ze bijna altijd, maar hier is mijns inziens geen andere uitweg.
Linus Pauling kreeg tweemaal de Nobelprijs. Hij propageerde hoge innames van vitamine C, minimaal 1000mg per dag. Hij werd en wordt tegengewerkt en zelfs belachelijk gemaakt, maar als je een stukje verder kijkt had hij gewoon gelijk. En de gezondheidsindustrie gaat dat te lijf met een Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid (ADH) van 80mg. Dus ruim 12 maal te weinig. Heel veel andere vitamines, mineralen en sporenelementen vertonen hetzelfde beeld: de ADH is veel kleiner dan de noodzakelijke hoeveelheid. Waarom zou dat toch zijn? Het antwoord is onontkoombaar, maar uiterst cynisch van aard: de ziekte-industrie heeft niks aan gezonde mensen. Een dier leeft vrijwel altijd zesmaal langer dan zijn groeiperiode. Dus een hond die twee jaar groeit tot volwassenheid, wordt gemiddeld 12 jaar oud. Wij halen met pijn en moeite drie- tot viermaal, en dan nog met heel veel kwalen en ongemakken in het laatste kwart. Maar al die kwalen zijn een welkome bron van inkomsten voor de farma, met vaak onvoorstelbare winsten.

Even een paar heel navrante cijfers, net opgezocht. Big Pharma zet in Europa jaarlijks 200 miljard om. Daar tegenover staan jaarlijks 200.000 doden door medicijngebruik en medicatiefouten. Het is heel vreemd dat hierover niet constant op grote schaal aan bel wordt getrokken, want het is een grof schandaal. Dit cijfer bestempelt deze doodsoorzaak tot de vierde van alle doodsoorzaken. Je zou bijna zo cynisch zijn de twee cijfers op elkaar te delen, dan kom je op 1 miljoen omzet per dode. Het laat zonneklaar zien dat veel middelen de naam geneesmiddel niet verdienen. Bovendien zijn veel van die middelen alleen maar symptoombestrijders, dus ook uit dien hoofde is de naam geneesmiddel volkomen onterecht. In de USA zijn de cijfers zo mogelijk nog negatiever, getuige de enorme afkoopsommen die steeds weer worden betaald om rechtszaken over een medicament te voorkomen. Van bedragen van meerdere miljarden dollars kijkt niemand meer op. Medicatiefouten zijn er zelfs doodsoorzaak nummer 1.

En verder ben ik de mening toegedaan dat de natuur heel veel dingen laat groeien die ons kunnen helpen, ook bij het bestrijden van kanker. Inmiddels begint overal het besef door te dringen dat twee stofjes uit cannabis, namelijk THC en CBD heel sterk zijn in het bestrijden en uitroeien van kankercellen. Als je die twee tegelijk neemt, heb je ook geen last van stoned worden. Ik heb ze beide in huis maar ben er nog niet aan begonnen. Wel gebruik ik iets anders, hier te lande heel weinig bekend, in andere landen wel. Er zijn een twaalftal paddenstoelen die sterke antikankerstoffen bevatten. Dit heeft dus niets met paddo's te maken, als u meer wilt weten moet u kijken onder Mycotherapie. Ik ken al dertig jaar een arts die deze stofjes propageert en die ze mij net na mijn diagnose adviseerde. Ik zou me algauw beter gaan voelen, en dat klopte precies. Inmiddels weet ik dat gebruikers allemaal enthousiast zijn.

Maar er zijn er veel meer, vrij verkrijgbaar, zonder bijwerkingen, met goede resultaten. En niet duur en omslachtig. Dus onbruikbaar voor de ziekte-industrie. Trek u niks aan van allerhande ad hominems en verdachtmakingen uit die hoek en probeer het gewoon. Meestal kun je ze ook gebruiken samen met bestraling en chemo en zwakken ze negatieve effecten daarvan af.