Nieuwe rage op Twitter: tweuken

Vorige week vrijdag hadden we onze jaarlijkse reünie van de wintersport. Ik organiseer al jaren een groepsreis naar Oostenrijk in de maand februari en vorig jaar was de reis naar Flachau. In het najaar houden we dan een reünie en dan blikken we ook meteen vooruit naar de volgende reis. Ik ben altijd wat vroeger in het zaaltje, omdat ik ook de reünie organiseer. Ik zet dan alvast alle spullen klaar om de film van de vorige reis te draaien en hang wat posters van het gebied op.

Dit keer was ik echter niet als eerste in het zaaltje. Hans was me voor. Hij had daar in de buurt gegeten en was alvast naar het zaaltje gegaan. De beheerder was er al, zodat Hans al naar binnen kon en vast een pilsje kon nemen. Het is een kantine van een voetbalclub en dus is er een bar met een tap.
Toen ik klaar was met de voorbereidingen, ging ik bij Hans zitten, vroeg hoe het ging en of hij alweer zin had in de volgende reis. Veel kwam er echter niet uit Hans, want hij was druk bezig met zijn iPhone.
“Wat zit je allemaal te klooien?” vroeg ik nieuwsgierig.
“Twitteren,” was het korte, maar krachtige antwoord.
Wie twittert er tegenwoordig nog niet?
“Is het interessant?” Ik twitter zelf bijna niet, want ik heb geen iPhone en achter de PC heb ik meestal wel andere dingen te doen. Ik volg Lance Armstrong, Moby en Halina Reijn. Lance, omdat ik zijn dopingperikelen wil volgen, Moby, omdat ik zijn muziek wel leuk vind en hij vaak leuke tweets heeft en Halina Reijn omdat het gewoon een lekker wijf is. Maar erg interessant is dat over het algemeen niet en ik kijk ook bijna nooit op Twitter. Ik heb deze drie meer uit algemene nieuwsgierigheid naar het twitteren aangeklikt en vond het wat tegenvallen. Dat zei ik ook tegen Hans. Nu werd Hans echter wakker.

“Tegenvallen? Dan doe je iets niet goed, man. Je kunt zo veel lol beleven aan Twitter, dat hou je niet voor mogelijk. Ken je tweetwhatyoueat?” Hij keek me vragend aan. Ik moest het natuurlijk ontkennen.
“Tweetwhatyoueat is een dieetrage op Twitter. Je noteert iedere hap die je neemt in een online voedingsboek op Twitter, zodat iedereen mee kan lezen wat je eet. Je kunt ook een foto van je maaltijd maken met je mobieltje en die dan in je tweet plaatsen. Er is een forum en zo kan iedereen met je meedenken als je een dieet wilt volgen. Je lacht je rot als je die tweets leest. Wat een malloten. Hier, kijk maar even mee.” Hans rommelde even op zijn iPhone en daar verscheen een forum van tweetwhatyoueat.
“Kijk deze tweet bijvoorbeeld,” lachte hij. Ik las: I was planning on cutting out most of the processed foods today from my diet... I did well until just 30 minutes ago, where I binged on candy corn, pizza roll bread, nutella, trail mix, and fruit salad. I was talking to my sister on the phone and decided to eat while talking... my mistake --as a general rule, i need to eat only when I'm not distracted.

Ik fronste mijn wenkbrauwen.
“Maar Hans, wat moeten we met deze mededelingen? Moet Twitter één grote soap worden? Je denkt toch niet dat ik alles wat ik doe ga twitteren zodat de hele wereld weet wat ik eet, wat ik drink, hoe vaak ik schijt en wanneer ik seks heb?”
Op die laatste opmerking reageerde Hans meteen.
“Jij misschien niet, maar anderen wel, hoor. Daar was ik nu juist mee bezig toen je binnenkwam. Er is een nieuwe rage op Twitter: tweuken.” Hij keek me onderzoekend aan. Zou ik het begrijpen? Ik snapte er niets van.
“Tweuken?” zei ik. “Is dat twitteren in de keuken? Ga je dan lezen wat ze allemaal aan het klaarmaken zijn?” Hans lachte weer.
“Nou, je gaat wel lezen wat ze allemaal klaarmaken, maar dat heeft niets met het eten te maken, hoor. Tweuken is twitteren terwijl je neukt. Jij begon er net al over. Twitteren wanneer je seks hebt. Jij zult het niet doen, maar er zijn genoeg mensen die het wel doen. Er zijn meer exhibitionisten dan je denkt. Je hebt mensen die het op parkeerplaatsen doen en anderen laten meekijken, je hebt mensen die het voor de cam doen en nu heb je dus ook mensen die het op Twitter doen. Je zou ze tekstuele exhibitionisten kunnen noemen, want ze geilen er op dat anderen hun seksuele uitspattingen lezen.” Ik schudde mijn hoofd.
“De wereld is ziek aan het worden.” Hans vond van niet.
“Dat moet je anders zien. Het is gewoon ontzettend lachen als je dat allemaal volgt. En de mensen die het doen, beleven er ook plezier aan, dus iedereen is tevreden. Hier, deze tweets zijn van gisteren. Moet je lezen hoe grappig. Ze zijn van ene Gerda.” Hans rommelde weer wat met zijn iPhone en liet me meelezen. Ik geef het hier maar even vanaf het begin weer, dus in de omgekeerde volgorde, want normaal is de laatste tweet de meest recente.

Ben nu met het eten bezig. Boerenkool. Ik geef Sjors alleen nog maar Hollands, want dat schijnt beter voor je sperma te zijn dan buitenlands. Ik ben trouwens allergisch voor rode pepers, dus pijpen na een hete Thaise maaltijd doe ik liever niet.

Net gedoucht. Sjors wil eens wat nieuws uitproberen. Neuken terwijl je Twister speelt. Je weet wel, dat spel waarbij je op een krap matje met de aangewezen voeten of handen op de aangewezen kleuren moet zien te komen.  Ik weet niet wat ik er van moet denken. Ik ben maar in één lichaamsdeel van Sjors geïnteresseerd en dat is niet een voet of hand.

We zijn bezig. Ik kan nog net met één vinger bij de laptop om te typen. Ik sta met mijn linkerbeen op rood en mijn rechterhand op blauw. Sjors hangt half onder me, maar kan alleen maar aan mijn tieten sabbelen op deze manier. Ik zie het lekkers wel, maar kan er niet bij.

Ik vind dit niet echt een leuke manier om seks te hebben. Ik heb kramp in mijn linkerdij en tot nu toe is er van neuken nog niets gekomen, want Sjors en ik vielen om tijdens de laatste opdracht en ik ben met mijn knie op zijn ballen gevallen. Hij zit nu even op de rand van het bed bij te komen.

We gaan zo maar naar bed, maar dan om te slapen. Het experiment is mislukt. Voortaan maar weer gewoon op het bed, de bank, de tafel, de stoel of de koelkast. Sorry mensen. Volgende keer beter.

“Nou, is dat lachen?” Hans zat nog na te hikken, maar ik vond er eigenlijk niets aan.
“Dus is dat nou het beste wat je met Twitter kunt doen? De hele wereld mee laten genieten van je eigen debiliteit?” Ik vond het maar tijdverspilling. Maar Hans probeerde me gerust te stellen.
“Je moet het niet zo serieus nemen. Dit zijn de grappige dingen van Twitter. Maar je kunt er ook je bedrijf op promoten, je kunt muziek en video met je vrienden delen, bestanden delen, je kunt Twitpay gebruiken om geld te verdienen, je kunt solliciteren, spelletjes spelen met vrienden en er komen nog steeds nieuwe toepassingen bij. Twitter is als het gewone leven. Je kunt verstandig leven en toch ook plezier hebben en je kunt er een zooitje van maken.” Ik was weer enigszins gerustgesteld. Er kwamen bovendien meer mensen het zaaltje binnen. Ik kon het toch niet laten om nog een opmerking te maken.
“Je hebt me wel overtuigd van het nut van Twitter, Hans, maar ik blijf de reünie toch maar liever in dit zaaltje houden in plaats van met z’n allen thuis met elkaar te gaan zitten twitteren als je het niet erg vindt.”