Vrouwen!

Vrouwen! Doodziek word ik ervan. Ik verafgood ze. Ik snap geen reet van wat ze bedoelen. Ik kan uitstekend met ze praten. Ik kan me prima redden zonder vrouw. Het lijkt me heerlijk om 's morgens wakker te worden en nog eens tegen zo'n fantastisch lijf aan te kruipen. Verwarrend. Vertederend. Lastig. Lekker maf. Onvoorspelbaar. Verrassend. Ondoorgrondelijk. Sexy.

Ik denk dat ik hier niets geks schrijf. Alleen kortzichtigheid maakt de kijk op het andere geslacht eenvoudig. Alleen als ik verval in puur romantische denkbeelden, kan ik me overgeven aan puur romantische superlatieven. Maar voorlopig moet ik het helaas met mijn verwarring blijven doen. Zolang je niet werkelijk hoteldebotel bent, blijft het gewoon vreselijk moeilijk om die bijzondere aantrekkingskracht te verklaren.

Uiterlijk. Val je altijd op hetzelfde type? Nou, nee dus. We hebben allemaal de ideale vrouw in ons hoofd, maar die wordt nooit ouder dan een jaar of vijf- en twintig en blijft die verrekte pronte tieten en die perfecte, strakke reet houden. Nee. In de praktijk zul je zien dat de vrouwen waar je van hebt gehouden, meestal totaal verschillend waren. Zelden echte fotomodellen, maar op die momenten de mooiste vrouwen ter wereld. Die paar uitschieters in de richting van het fotomodel, waren eerder de scharrels. De korte avontuurtjes. Soms ook wel de domme dozen. De vrouwen waar ik me echt fijn bij voelde, waren voor mij altijd beeldschoon en dat was voldoende.

Karakter. Zijn die dames dan wel allemaal psychische klonen van elkaar geweest? Ook niet echt. De ene was fel. De andere zorgzaam. De volgende spannend. Weer een ander voorspelbaar. En dat is meteen weer zo'n opsomming, die het er voor mij niet makkelijker op maakt.
Als ik een redelijke beschrijving kan geven van de vrouw waar ik hopeloos voor zou kunnen vallen, zou ik alle vertrouwen hebben in een datingbureau. Sterker: ik zou zelfs vertrouwen hebben in datingsites. Uiterlijk had ik al afgeschreven als maatstaf, dus zou een lijst met karaktereigenschappen genoeg moeten zijn om mijn ideale vrouw uit een databank te laten rollen. Maar het feit dat ik al nooit een definitieve keuze in die karaktertrekken heb kunnen maken, maakt het simpelweg onmogelijk om die lijst op te stellen.

Vriendschap of strijd. Knokken gaat het lekkerst met je geliefde. Ruzie maken is juist fantastisch met iemand die je door en door kent en die je dus op de zwakste plekken kunt pakken. De ellende hierbij is dat die ander dat ook vindt. Vriendjes blijven tot de laatste snik was dan verleidelijk, maar dat heeft me juist ook weer relaties gekost. Constante strijd was het ook weer niet waard. Evenwicht was mooi, maar niet haalbaar. Opnieuw zo'n dilemma dus. In een relatie zoek je enige rust en zekerheid, maar zonder de lekkere strijd is de lol er wel weer een keer vanaf.

Maar waar begin ik dan? In mijn beleving kan ik het goed vinden met vrouwen. Ik heb dan ook best een aantal goede vriendinnen. Een aantal hele mooie vriendinnen ook. Een aantal verdomde felle vriendinnen. Leuke meiden. Sexy meiden. Gezellige wijven. Maar wel enkel en alleen goede vriendinnen. Geen minnaressen en zeker geen potentiële relaties. Niet dat ik niet blij ben met deze vriendschappen hoor. Maar zo heel af en toe maakt dat je nog eenzamer dan helemaal alleen zijn. En echt: die vriendinnen hebben nog nooit een ander lekker wijf naar voren geschoven! Dus in die zin heb ik ook niet veel aan ze.

Oké dan. Even recapituleren.
Ik heb geen enorme eisen aan uiterlijk. Ik weet tenslotte dat ik iedere vrouw waar ik verliefd op word, beeldschoon vind.
Ik besef dat ik niet alle eigenschappen in een en dezelfde vrouw kan vinden en weet dus dat dit geen eis hoeft te zijn. Op een zeker moment in je leven, heb je blijkbaar behoefte aan een bepaald type partner.
Ik vind van mezelf dat ik niet afzichtelijk ben en heb ook een prima relatie met vrouwen. Er is dus geen belemmering om meer vrouwen te ontmoeten.

Echter. Ik ben wel zo'n belabberde versierder! Ik ben geen jager. Ik vind het belachelijk om me anders voor te doen bij die ene vrouw dan bij een ander, enkel omdat ik in die ene wel een eventuele partner zie. Ik ben geen kroegtijger, dus ik bevind me zelden of nooit onder de vrouwen die zich al net zo beschikbaar opstellen als ik.
Daarnaast ben ik net zo onzeker als ieder ander en herken ik het absoluut nooit als een vrouw wel belangstelling heeft voor mij.

Vrouwen. Eigenlijk vind ik ze fantastisch. Ze zouden eigenlijk alleen eens wat duidelijker mogen worden. Ik ben het onderhand zat dat ik steeds al het zware werk moet blijven doen om die relatie shit op te starten!