Herbert de goudvis
Een goudvis: het onschuldigste huisdiertje dat er bestaat. Met een strakke blik steeds maar weer rondjes blijven zwemmen in diezelfde vissenkom. Elke dag weer wachten op die twee korreltjes visvoer die hij gulzig naar binnen mag werken. Af en toe het groen van de waterplantjes af eten als zijn baasje weer eens is vergeten om hem te voeren. Het leven van een goudvis is simpel. Keuzes worden voor je gemaakt, je hoeft zelf niets te doen. Met een goed baasje leeft een goudvis als een God. Je zou zeggen dat hij dan meer dan genoeg tijd heeft om over alles na te denken. Misschien is het wel gunstig voor hem dat hij niet gezegend is met een degelijke klomp hersens, want anders zou hij krankjorum worden.
Voor goudvissen worden dus keuzes gemaakt door anderen. Bij ons is dat precies hetzelfde; de politiek maakt keuzes voor ons. Of dat altijd de beste keuzes zijn, is maar de vraag. De ene ‘goudvishouder’ vergeet wel eens de waterplantjes te vernieuwen en de andere politicus houdt er af en toe een affaire met een medewerker op na wat niet echt leidt tot betere prestaties (op politiek gebied dan). Op dat gebied zijn goudvissen en wij in principe hetzelfde. Bij de kleine zeemonsters is het echter van een zodanig simplistisch niveau, dat de gevolgen van bepaalde acties ook maar klein zijn. In Den Haag heeft een besluit wat grotere gevolgen, want ze vertegenwoordigen zo’n zeventien miljoen mensen. Of moet ik goudvissen zeggen?
Ach, het is ook eigenlijk een bizar om Herbert de goudvis met Henk de Vries te vergelijken. Toch kom je af en toe mensen tegen waarbij je denkt dat ze het intelligentieniveau van een goudvis hebben. Je kent ze wel; bierpens, een of twee tanden, oorbelletje, rijdend in een oude pick-up truck en pratend als een Tokkie. Maar over het algemeen kunnen we vaststellen dat een mens bewust is van zichzelf. We staan telkens weer voor keuzes, ook nu weer in de verkiezingen. Op welke partij ga ik stemmen? Wat is het beste voor het land? Vroeger werd die keuze ook nog wel eens voor je gemaakt. Was je opgegroeid in een christelijk gezin, dan stemde je op een christelijke partij. De tijden zijn echter veranderd en door de toenemende individualisatie kan iedereen voor zichzelf bepalen op wie hij of zij stemt. Op dat gebied hebben wij ons in ieder geval verder ontwikkeld dan de goudvis.
