Een groot mysterie
Mijn handtas is mijn alles, daarin zit alles wat ik nodig heb of nodig zou kúnnen hebben. Mijn portemonnee bijvoorbeeld, inclusief betaal- en creditcards, mijn huis- en autosleutels, mijn kam, lippenstift en spiegeltje, mijn gloednieuwe mobieltje en mijn agenda, met daarin alle adressen en telefoonnummers van familie en vrienden, mijn lievelingsfijnschrijver en een blocnote voor persoonlijke aantekeningen, dit voor het geval ik een geniale inval krijg of een oude kennis tegen het lijf loop. (sorry J., nog geen tijd gehad om te bellen)
Maar dat is nog lang niet alles. Ik kan evenmin zonder kauwgom - mijn verslaving, een mininagelknipper en vijl - ik haat het wanneer een nagel breekt of scheurt, en een doosje met tandenstokers - het zal mij niet meer overkomen, breeduit lachen met etensresten tussen mijn tanden.
Wanneer ik op vakantie ga, puilt mijn tas nog erger uit. Dan moet mijn digitale camera er nog bij, met een paar extra batterijen, een doosje tampons -gegarandeerd dat ik ongesteld word, en een doosje paracetamol - menstruatie gaat immer gepaard met buik - en hoofdpijn, vochtige reisdoekjes voor mijn eeuwige plakhanden en rijbewijs en paspoort, want dat is tegenwoordig nu eenmaal verplicht.
Eigenlijk kan ik niet zonder mijn handtas, nog geen moment.
Daarom begreep ik het in eerste instantie ook niet. Margarita, die in Amsterdam woont notabene, en zomaar haar delicate prinsessentasje in haar dure prinsessenauto liet liggen. Dat was al heel dom van haar, maar dan ook nog haar auto niet afsluiten, dát sloeg bij mij in als een bom. Daar moest iets bijzonders achter zitten, anders kon ik het niet verklaren.
Ze moet in de war geweest zijn, dat was het natuurlijk. Ik bedoel maar, een scheiding aanvragen is niet niks en dan heb ik het niet eens over die nare tijd die Edwin en zij achter de rug hebben.
De hele familie, vooral tante Beatrix, had Edwin door. Hoe kwam hij toch aan alle inside informatie? Omdat hij in de handtas van zijn vrouw snuffelde natuurlijk.
Dat was de genadeklap voor Edwin, want dit is nu één van de dingen die een man zijn vrouw nooit moet flikken, al is ie nog zo gelukkig getrouwd. Daar het huwelijk van Edwin en Margarita al veel langer op z'n retour was, liep de situatie nu helemaal uit de hand. (bedenk dat het hier niet om een gewone handtas ging, maar om een nog veel groter heiligdom)
Wat daarna gebeurde, wierp bij mij dan ook geen vraagtekens op; eenieder die met zijn tengels aan mijn tas durft te komen, krijgt van mij óók een flinke tik. De tik van Margarita en de daaropvolgende scène zal beslist niet koninklijk geweest zijn, maar ik begrijp het allemaal. Het werd Margarita gewoon teveel toen ze Edwin betrapte. De schellen vielen haar toen pas van de ogen, zullen we maar zeggen.
Gewiekst als Edwin echter is - hij heeft niet voor niets bij een grote bank gewerkt - sloeg hij daar direct munt uit. Huiselijk geweld, gilde hij bij het zien van de rode plek op zijn wang. Hij liet nog diezelfde dag rapport opmaken bij de politie.
Sindsdien zit hij onder de pijnstillers, want niet alleen lijdt hij fysieke pijn, ook geestelijk heeft hij het heel erg zwaar. Daarom onderhoudt hij nog altijd contact met zijn vrouw, want als hij haar niet meer mag bezitten, dan toch zeker wel een groot deel van haar kapitaal. Om die reden eist hij een flinke som smartegeld, want dat is wel het minste waar hij recht op heeft, vindt hij.
Margarita schrok vreselijk toen ze na enkele weken het politierapport onder ogen kreeg, alsmede de forse schadeclaim van Edwin, twaalfduizend euro eiste hij maar liefst!
Totaal overstuur griste Margarita haar handtasje en autosleutels van de salontafel en reed met documenten en al naar haar advocaat, die praktijk houdt in een ander deel van Amsterdam.
Geen paniek, stelde de weledelgestrenge heer C. Kemper haar gerust.Ik verspreid meteen het bericht dat u op zwart zaad zit. Geen rooie cent krijgt hij van u. En als u nu ook meteen uw spijt betuigt, zal uw familie u wel willen helpen. Bloed kruipt immers waar het niet gaan kan.
Hoe het bezoek aan haar advocaat afliep, weet heel Nederland inmiddels, maar één ding laat voorlopig nog even op zich wachten: de uitslag van die normale medische test.
Ik ben toch zo benieuwd wat het wordt...
