Een doorsnee bezoek aan de tandarts...
Nu heeft de tandarts me wel eens gezegd dat ik tandestokers moet gebruiken, maar dan alleen die houten en dus niet met een of ander scherp metaal object tussen m'n tanden moet gaan porren.
En wat is het eerste wat de tandarts doet? Ja hoor... hij pakt een vlijmscherpe roestvrijstale haak en begint te porren... precies op de plek die ik wil dat hij fixt... anders gezegd, precies waar het pijn doet.
Zo ben ik erachter gekomen dat als ik ooit m'n benen door verlamming niet meer zou kunnen gebruiken... dat ik zou kunnen lopen met m'n achterwerk. Ik loop zonder m'n benen te gebruiken volautomatisch de stoel uit... dit irriteert de tandarts natuurlijk, die nog even door wil gaan met zijn sadistisch gepiel, en hij zegt me recht in de stoel te gaan zitten.
Als hij dan eindelijk klaar is met Captain Hook spelen pakt hij een naald, waarbij hij ervoor zorgt dat ik de dikte van naald natuurlijk even goed te zien krijg. Deze naald zou de pijn moeten verminderen, maar ziet er zelf pijnlijker uit dan de helft van z'n blinkende martelwerktuigen.
Toch doe ik m'n mond maar open en hij geeft me de injectie. Om de een of andere reden is een tandarts injectie altijd anders dan een injectie bij een gewone dokter. Bij een gewone dokter is het binnen 2 tellen gebeurt... naald erin, spuit snel leeg, naald eruit. Maar de tandarts vind het om wat voor reden dan ook, nodig om die spuit lekker langzaam leeg te laten vloeien, terwijl ondertussen je kaken verkrampen van pijn.
Waarom weet ik niet zeker, maar waarschijnlijk om nog menselijk te lijken, besluit te tandarts tijdens deze pijniging een gesprek aan te knopen...
"Vis je wel eens?"
-"Vwoger wjel.. maw niewtj zjo vaaw"
"Goh leuk.. en waar ging je dan zoal vissen?"
-"Nauw inwet pawk isj eewn moow meuwtje"
"Ja, daar ging ik zelf vroeger ook vaak"
Op dat moment... haalt hij de spuit uit m'n mond... en stopt er een stofzuigertje in die qua kracht niet onderdoet voor de gemiddelde dirt devil.
Deze mini-stofzuiger probeert de huid van m'n gezicht af te zuigen terwijl de tandarts even de kamer uit loopt... waarschijnlijk om te lachen, keihard te schaterlachen, om het geluid van een volwassen man die een discussie aangaat met een stofzuiger.
Ondertussen merk ik ook dat de rechterkant van m'n gezicht voelt alsof de huid van m'n schedel af glijdt en m'n onderlip alsof hij op m'n schoot ligt.
Dan komt de tandarts weer terug de kamer in en wil ik uit wanhoop een gesprek met hem aanknopen...
"abwoebidbadie..."
-Sorry?
"vewdwoving awboedjibawie"
-Ik begrijp echt niets van wat je zegt nu...
"mew gwesjigwt"
-Wat?
"mewn geswigt!"
-Je gezicht?
"zwie je mjiwn gwesjigt?"
-Ja... wat is ermee?
"wadj isz ewmeej?! mew gwesjigt hawngd naawj benewend... ewn mew liwpj hawng op dew vloewj!"
-Dat komt wel goed...
"ikj hoowp het wjel! toewn ikj binnew kwjam wasj hewt nogj geowd!"
-Komt goed...
"okweej dawn"
Nu begint hij dan met boren... en terwijl het geluid van z'n boor me mateloos irriteert zie en ruik ik iets... wat me niet bevalt... rook.
"bwiedjebi... stowp! wawdt!"
-Wat is er?
"roowk!"
-Wat?
"ew kjowmt roowk uiwt mew mjond!"
-Wat bedoel je?
"vuuw! ewj is vuuwj in mew mjont! bwand!"
-Brand?
"jaw!"
-Waar?!
"in mewj mjond! ew kjomd roowk uiwt mew mjond! vuuwj in mew mjond! law maar.. iwk gjeef hewt op"
Op de een of andere manier verstaat hij dat laatste wel, en gaat verder met boren... en tijdens het boren, hoor ik hem een fout maken... en om zijn fout te bedekken zegt hij hetzelfde wat elke tandarts zegt...
"Oké, spoelen!"
-"spwoeen?! iwk moewt spoewen?! hoew moewt ikj daw djoen mew djie verdowing?"
"Probeer het nou maar"
Dus ik pak het bekertje water van hem aan, breng het naar m'n mond en laat het vervolgens langs m'n gezicht over m'n kleding lopen.
"Iwk hoowp daw je tvwedjen bjent! sjie je nuw wjel daw ikj zjo niew kan sjpeowen!"
-"Probeer het nog een keer."
Ik probeer het nog keer en spuug daarna het weinige water dat in m'n mond is terecht gekomen in de miniatuur-pleepot waarvoor het bestemd is... nou ja spugen, ik laat het eigelijk gewoon uit m'n mond lopen en dank god voor de zwaartekracht.
Nu wil ik achterover gaan zitten maar dat kan ik niet omdat vanaf m'n onderlip tot aan de miniatuur-pleepot een lange slijmdraad loopt. Ik probeer wat te schudden maar de draad laat niet los. Ik zou hem kunnen grijpen en lostrekken, maar dat vind ik weer iets te ranzig. De draad losblazen lukt ook al niet.. hij gaat er alleen maar van trillen.
Dan denk ik, als ik nu helemaal achterover ga zitten breekt hij misschien wel door midden. Dus ga ik helemaal achterover zitten, de tandarts ziet dit... ziet de onverstoorbare draad... en zegt... "Kijk nou! een regenboog!"
Voor dit alles krijg ik dan ook nog een gepeperde rekening.
Verslagen verlaat ik de tandarts, klaar om mijn gebit nog verder te verstieren met zoete heerlijkheden.
deGVR
