Holiday Blues

Het leven is zwaar voor een zestienjarige..

Gisteravond belde Marko. Ik kreeg hem zelf niet te pakken, dus belde ik zijn ouders omdat zij hem wel vaak te pakken kregen. Nadat zijn moeder hem had gesproken, belde ze mij om te vertellen dat ik hem kon bellen omdat ie z'n telefoon aangezet had. Deze opmerking schoot bij mij verkeerd, waarom nam hij zelf geen iniatief om mij te bellen ??

Dus ik belde hem, en het eerste wat ik zei was waarom hij mij niet belde, met een beetje een kwaaie ondertoon. Hij vertelde dat hij dat wel had willen doen maar hij dacht dat ik zaterdags pas terug zou komen. Ik zei hem dat ik aan het eten was ( was niet waar) en vroeg hem of hij mij niet terug kon bellen. Dat deed hij dus ook.

Toen hij terug belde heb ik hem verteld wat mij dwars zat, en natuurlijk had hij overal een goede verklaring voor. De kaartjes waren onderweg, ik zou overspoeld worden met kaartjes. Hij miste me, en hij het speet hem dat we niet samen op vakantie waren gegaan. Maar het stomme was dat ik helemaal niks uit kon brengen, ik was helemaal in tranen. Ook hij merkte dat, en hij probeerde me te troosten. Uiteindelijk wilde ik dat ie ophing en zou zondags terug bellen.

Na het gesprek heb ik eerst een halfuur in m'n kamer gezeten, daar heb ik ontdekt dat mijn mascara ECHT waterproof is !! () Maar na wat heldere woorden van een goede vriend (tenks JJ) was ik toch wel blij dat ie gebeld had. Voor het eerst heb ik lekker geslapen.

Nu dit probleem ook weer opgelost is, kan ik weer lekker verder gaan. Het leven is wel zwaar hoor..

Ik weer blij dus..

Ciao
Marjolein