Holiday Blues
Op Kreta was alles mooi, het weer en natuurlijk de mannen. Als je overdag over straat liep werd je aan alle kanten nagefloten. Het is zelfs zo geweest dat ik met m'n vriend aan het bellen was bij de telefooncel toen er een auto voorbij reed die begon te toeteren. Bestwel genant.
We hebben een hoop gezien, we zijn naar Knossos gegaan, die opgraving van een oud fort van de Oude Grieken. En naar het Arkadiklooster, het mooiste klooster van Kreta waar nog echt 7 monniken en 1 non wonen. Ook zijn we op een Jeepsafari geweest, naar de binnenlanden van Kreta, voor zover je die daar hebt. Toen zijn we in een paar grotten wezen kijken. Was erg gezellig.
Het appartement waar ik zat, was in een rustig dorpje, Bali. 70 kilometer van Iraklion en 30 kilometer van Rethymnon voor de kenners. Het strand was lekker, maar er zaten wel veel Duitsers.
Ik belde Marko om de dag. op 31 juli is hij in een bus richting Porec, Kroatie vertrokken. 4 dagen voordat ik thuis kwam. Hij had me beloofd dat er een teken van leven van hem zou zijn, een kaartje of een briefje, voor als ik thuis zou komen. Maar bij de thuiskomst, helemaal niks hoor. Intussen hebben we elkaar al 5 dagen niet gesproken en hij heeft zelfs niet eens de moeite genomen om me gisteren te bellen, de dag waarop we anderhalf jaar met elkaar hadden. Het is ook eigenlijk best een lul. Nu heb ik z'n moeder gebeld om te vragen of zij aan hem wil vragen of hij mij eens belt, want ik krijg hem gewoon niet te pakken. Maar zodra hij belt krijgt hij een lading scheldwoorden over zich heen hoor. Ik ben goed boos op hem.
Gister dacht ik er zelfs over na om hem last-minute achterna te reizen. Gelukkig mocht het niet van m'n moeder en heb ik me weer kunnen inhouden. Bespaart me ook weer een hoop geld en gezeik op m'n werk..
Maar verder gaat het leven weer door. Ik zit met smart te wachten op mijn salaris, dan kan ik weer lekker gaan stadten. Life goes on en ik laat snel van me horen hoe het met Mr. Eikel is afgelopen.
Adios
Marjolein
