Terugblik

December is voor mij niet een maand waar ik naar uitkijk. De drukte en stress vind ik verschrikkelijk, vooral in mijn gezin waarin autisme een belangrijke rol speelt.
Na een jaar van geen boom, heb ik me dit jaar weer laten overhalen om een boom neer te zetten, gelukkig is zwart in, dus heb ik er een Goth boom van gemaakt.

De eerste kaarten vallen in de bus, en veel Kerstwensen staan daarin geschreven.
De boodschappen worden stapsgewijs binnengehaald en gelukkig voor mij is morgen een dag van even uit mijn bol gaan bij het concert van Corvus Corax.

Maar toch is het ook een tijd voor mij van bezinning, nu we het einde van jaar naderen.
Een jaar waarin geluk en verdriet wel heel dicht bij elkaar lagen.
In mei trouwde mijn dochter, een bruiloft die prachtig was, stralende bruid en trotse bruidegom, een schitterend feest en de weergoden waren ons zeer welgevallig.
Precies een week hierna, sterft mijn moeder aan een hersenbloeding, na twee dagen in coma te hebben gelegen. Ook dit was een bijzondere ervaring, het samen met mijn zus en dochter waken bij moeder, veel huilen en ook veel lachen en het moeilijke moment als je haar vertelt dat ze mag gaan.

Het was ook een jaar waarin ik heel veel afscheid moest nemen van collega’s, het bedrijf waarbij ik werk is klaar met het project in Nederland, de Groene Hart Tunnel, en het bedrijf gaat weer terug naar Frankrijk. Ik verhuis naar een nieuw pand en werk nu alleen en sluit de lopende zaken af. Mijn conctract is het einde van dit jaar.

Het is ook het jaar dat ik besluit om met mijn partner voor het eerst naar Berlijn te gaan, dit nooit gedacht ik ben opgevoed met het idee dat alle Duitsers slecht zijn, om een concert van Corvus Corax te zien. Ondanks het slechte weer, het heeft zo hard geregend, was het fantastisch.

In oktober ben ik weer in Berlijn, we hebben onze eerste Rammstein meeting, ik ontmoet mijn velen vrienden uit de gehele wereld, we hebben reuze lol en het slotfeest is fantastisch en ondanks de zeer grote kater de andere dag, kijk ik er met zeer veel liefde en weemoed naar terug.

Het is het jaar dat mijn zoon met het openbaar vervoer naar school gaat, en ja dat is een fantastische prestatie, waar ik reuze trots op ben. Het is ook het jaar dat dezelfde zoon 18 wordt en dit voor ons beiden een mijlpaal is.

Het is het jaar dat mijn dochter tijdelijk haar studie op een laag pitje moet zetten wegens een hernia, en ik weet hoe erg ze dit vindt, ze slaat zich er op een fantastische manier er doorheen, zeker met behulp van schoonzoon, en doet toch nog de nodige examens waarvoor ze ook slaagt.

Het is ook een jaar waarin ik verliefd wordt op een andere man, gevoelens die mij als een moker raken, maar die ik niet kenbaar maak. De gevoelens worden minder en ik ben gelukkig met partner.

Het is het jaar dat ik mij als blogger bij FOK! aanmeldt, eerst onzeker, nu steeds meer zeker van mijn zaak en het enthousiasme van collega bloggers werkt stimulerend.

Het is jaar geweest van hoge pieken en diepe dalen.
Maar een jaar die ik toch op een bijzonder manier koester, omdat het mij zoveel gegeven heeft, ondanks verdriet veel troost, naast huilen veel lachen, naast haat veel liefde, ik heb veel verloren en veel gevonden.