Adoptieoma
'Dag oma', perste ik er vervolgens minzaam uit. Oma knikte als respons altijd even...echt bewegen zat er na de tweede hersenbloeding al niet meer in-, terwijl er een paar traantjes over haar wangen rolden. Papa legde uit dat oma gewoon heel blij was om ons te zien, maar dat geloof ik niet. Ik denk dat zij het ook verschrikkelijk vond. Voor ons.