Hersencellen

Heerlijke momenten. Ze stoppen alleen nadat je het laatste slokje bier uit je glas hebt geperst, of, in het geval van Australisch bier, nadat het laatste druppeltje in je mond is gevlogen. Back to reality. En de reality is hard, keihard.
De stemmetjes in je hoofd willen nieuw bier en doen je knieën buigen en je steunpilaren bewegen, de gang naar de bar wordt in gang gezet. Weekendsleur heet dat. Gelukkig is de barman bereid te helpen. Een nieuw biertje doet je in een hele andere wereld belanden en je ziet de dingen weer zoals hij is; dronken. Mensen bewegen weer en het lichaam is weer in staat te communiceren met andere mensen. Toch altijd fijn. Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan dus besluit je een andere horecagelegenheid te ontdekken. Betaal, jas aan, nog een keer naar de plee en de straat op. De straat waar het ‘s avonds altijd gezellig is en de bolle broodjes bakt en het broodjesverkoopmeisje van Remco’s scouting altijd vrolijk is maar mij stiekem een raar ventje vind die altijd de meest dronken mensen in haar eetgelegenheid kent. Bestel, betaal, eet en weer de straat op.Vervolg de gang naar de andere horeca gelegenheid.

Betaal 5 euro, hang je jas op en komt tot de ontdekking dat je al teveel gezopen hebt om de 2 muntjes die je krijgt op te zuipen. Andere optie is cola, maar dat is verraad. De geschiedenis heeft geleerd dat verraad maar maximaal 5 jaar goed gaat. Dus geen cola voor mij. Zonder bier en zonder cola de tijd aan je voorbij zien vliegen, tegen sluitingstijd het pand verlaten, en geen idee hebben wat je hebt gedaan. Ja gedanst met een blondine en gepraat met mensen die je kent van school, voetbal, de kroeg of met mensen die je niet kent. In de kroeg is iedereen gelijk en gezelligheid kent geen grenzen.
Behalve een tijd van komen en een tijd van gaan is er dan, als een echte oude Nederlander, ook een tijd om terug te gaan naar je roots en de overgebleven inboorlingen te helpen. De functie terrasbinnenhaler verdient toch al gauw een biertje per kwartiertje. Een acceptabel loon voor de verdwaalde zoepert.
Kom erachter dat in een lege kroeg de vloer goed zichtbaar is en het dronken en luie oog samen merken enkele opmerkelijke dingen waar. Net als bij het meisje met bulimia kan je bij een beetje alcoholist aan de slijtage op de vloer zien waar hij heeft gestaan. De lijn naar de plee en de lijn naar de bar komen op dat punt bij elkaar. Levensgevaarlijk als je, puur coladrinkend, snel op dat punt gaat staan als de alcoholist sanitair afwezig is. Worden ze echt pissed van.

Meestal zijn alcoholisten niet de meest slimme mensen, de hersencellen breken bij het lever af. Ik heb een keer in Rotterdam een alcoholist gezien die overlast veroorzaakte waardoor de politie erbij kwam. De politie besloot toen de man op te sluiten in zijn eigen hersencel tot ie weer nuchter was. En de alcoholist was zo dronken dat ie daar bleef zitten, terwijl iedereen weet dat er geen tralies in hersencellen zitten. Kun je nagaan hoe dom alcoholisten zijn.
Maar goed, iedere alcoholist heeft slaap nodig. Uitzonderingen volgen soms ook de regel. Kroeg uit, fiets op, trappers aantrappen, het zadel bezitten, wiel aanslingeren en het stuur besturen. De rest gaat automatisch. Alles vlekkeloos totdat de huissleutel aan de andere kant van de deur ligt als jij je bevindt…

Na de splinterbevrijdingsvrouw was nu een andere vrouw mijn redder. Na kort telefonisch contact bevrijdde een toekomstig alcoholistische jongedame mij uit de achtertuin. Terug in de omgeving waar ik de vorige ochtend ben opgestaan is het een kwestie van seconden. Het eerste schaap was nog met zijn aanloop bezig toen het licht uitging. Geen idee of het hek niet te hoog was voor het schaap. Zal ik hem morgen maar vragen, of anders weer op een doordeweekse avond.

Met dank aan ErwinTV voor het submitten van zijn column!