Zware Kerstballen

M'n ideeën dwalen af als ik naar de kerstboom kijk die buiten in de regen ligt te beschimmelen. Sneeuwen had het gemoeten, regen kan een heel jaar door nog.
Misschien denk ik wel allemaal te doemdenkerig, immers de buren en de rest van de wijk denken allemaal heel erg vrolijk als ik hun kerstverlichting mag geloven.
De (nieuwbouw)wijk ziet er trouwens weer ernstig fraai uit. Leuk gezicht om tussen het zicht van zandhopen en bouwkranen de kerstlampjes te zien branden .

Dit jaar help ik niet meer met kerst, ik weet nog goed hoe we vorig jaar vol goede moed de gigantische kerstboom probeerde op te tuigen voor ons huis. Het begint leuk, maar zodra je voelt dat je vingers niet meer zo soepel bewegen en je al een tijd lang je tenen niet meer voelt is het tijd om ermee te stoppen. Zodra poging drie is gelukt om naar binnen te klunen mag je aandachtig de kachel te bestuderen en hopen dat al je organen nog los te krijgen zijn. Mocht dit gelukt zijn schenk je jezelf een lekker glas Nesquik instant caccao cup for one person in om bij te komen van het idee dat de kans dat je nooit meer kinderen kreeg wel heel dichtbij was. Ook met de drank 's winters moet je immers wel met je tijd meegaan, en grootmoeder is ondertussen richting de kerstman heengegaan dus die zal het ook niet meer maken...
Ik was in ieder geval blij dat wij nog een normale kerstboom voor de deur hadden, want die moderne verkrachte boompjes van de buren is ook geen kijkspektakel met kerstverlichting. Je dumpt toch geen lampjes in iets wat dood is?

Sommige mensen trotseren de elementen op een hele andere wijze. Nog steeds lopen er mensen rond in een topje of een dun shirtje. Hoe krijg je het voor elkaar bij gemiddeld 3 graden? Dan vriezen je tepels toch ook spontaan tegen het shirt vast, waarna je 3 uur en een föhn/douche/kachel nodig hebt om ze weer tot hun normale kleur te brengen? Of je moet het leuk vinden om een hele winter met stijve tepels rond te lopen
Het kan natuurlijk ook zijn dat deze mensen lid zijn van een sadoclub waarbij de gedenkrichting gaan richting het spelen met stikstof...

Het is allemaal niks voor mij, ik blijf net zo graag hierboven zitten af en toe een keertje socialisen met de mensen die kerst ook niet waarderen. Gelukkig is kerst weer een mooie reden om gigantisch veel te eten.

Ik schud het hele kerstidee uit m'n hoofd en loop weg van het raam en de kerstboom om richting de bovenverdieping te gaan, richting mijn domein waar nog steeds geen kerstbal te vinden is. Eenmaal daar vereeuwig ik mezelf op de foto met een kerstmuts, toch nog iets als aandenken aan dit jaar.
Vrolijk kerstfeest alvast, en mogen god je behoede voor regen en vroegtijdig vuurwerk dat door kinderen misbruikt word om eenden te vernederen, kloten en op te blazen. Mogen alle die aan deze praktijken meedoen zichzelf dusdanig verwonden dan bepaalde lichaamsfuncties wegvallen.

*alleen lichamelijk aanwezig tijden de kerstdagen*
Elect