Darksiders Genesis
Darksiders Genesis betekent een klein uitstapje voor de serie. De game maakt gebruik van een isometirsch perspectief en plaatst een sterke nadruk op co-op, ook al is de game volledig speelbaar in singleplayer. Door de focus op co-op heb je toegang tot twee van de vier Horsemen: War en Strife. Zij verschillen in speelstijl, wat goed van pas komt in co-op.
War is een vechter die houdt van de korte afstand en rake klappen kan uitdelen en aanvallen kan blokkeren. Strife daarentegen gebruikt voornamelijk zijn pistolen om aan te vallen en rent rondjes om zijn vijanden en behoudt zijn afstand. De twee vormen een tegenstrijdig koppel: War is erg nuchter en serieus, terwijl Strife een humoristische en luchtige aanpak heeft. Deze dynamiek werkt niet altijd even goed met veel comedische momenten die niet echt grappig zijn, al ben ik misschien gewoon een zuurpruim.
De game draait om twee dingen: exploratie en combat. In de wereld kun je diverse collectibles en andere zaken vinden die soms goed zijn verborgen. Er komt (zeer) lichte platforming bij kijken, maar uiteindelijk stelt het niet veel voor. Deze collectibles kun je gebruiken om upgrades te kopen waarmee je personage sterker wordt. Handig, want combat kan best tricky zijn met sterke vijanden en damage sponges. Door een grote hoeveelheid knoppen-combinaties is er van alles mogelijk. Beide personages hebben speciale vaardigheden, maar ook power-ups. Strife kan bijvoorbeeld van ammo wisselen, waardoor zijn wapens andere effecten hebben.
Deze knop-combinaties zijn in het begin enigszins verwarrend, maar na een paar gevechten kom je er wel redelijk uit. Ergens voelen de Horsemen overpowered, omdat je meteen begint met een complete moveset. Aan de andere kant is er nog ruimte voor groei en aanpassing, dus dat is wel tof. Het blijft uiteindelijk wel oppervlakkig, onder andere door het ontbreken van een goed combo-systeem. Dit is niet erg, zeker aangezien de game slechts zo'n tien uur duurt, maar het maakt de combat toch net te snel repetitief. Ook de wereld heeft daar last van.
In Darksiders Genesis volg je het verhaal middels een chapter-systeem, wat betekent dat je naar een gebied gaat, je speelt dat uit, gaat terug naar de hub en verder. De meeste hoofdstukken hebben een ander thema, maar toch voelt de wereld erg 'samey'. Het level-design schiet hierin wat tekort en kan soms zelfs hinderlijk zijn. Hoogteverschillen zijn dikwijls aanwezig, maar met het isometrische perspectief wil dat er weleens voor zorgen dat er zich terrein bevindt voor de camera, waardoor je niet kunt zien waarmee je bezig bent. Erg vervelend tijdens combat en het gebeurt vaker dan prettig is. Het maakt het zoeken naar collectibles ook een beetje saai, want de wereld voelt eentonig aan.
Alles samen maakt Darksiders Genesis tot een vermakelijke, maar oppervlakkige game. De wereld doet het hem niet helemaal, de combat is net wat te repetitief voor de lengte van de game, de camera-problemen zijn net te vervelend aanwezig en de dynamiek tussen de twee werkt niet optimaal. Toch is de game leuk om in co-op door te spelen en de missie-structuur betekent dat je makkelijk de game in stukjes kunt uitspelen. Mocht je fan zijn van Darksiders en zin hebben in een snelle ervaring binnen dat universum, dan is het wellicht een toffe optie.
