NHL 18

Elk jaar zo rond september heeft Electronic Arts het druk met het uitbrengen van sportspellen. FIFA, Madden en NBA Live zijn al uitvoerig besproken, maar NHL 18 heeft even geduurd, onder andere door een flinke patch die aardig wat punten die ik in mijn initiele review had staan had aangepakt. Dus hup, opnieuw de schaatsen onderbinden en net doen alsof er nooit een release is geweest.

NHL 15 was de eerste ijshockey-game op de toendertijd nieuwe generatie consoles. Het gebruikte de toen nieuwe Ignite Engine, maar door maar zoveel te kunnen doen in een jaar ontwikkeltijd had dat als gevolg dat er wel heel veel game-modi uit eerdere delen gesneuveld waren. Met NHL 16 heeft EA dit weer goed gemaakt, maar NHL 17 was vooral een herhalingsoefening, erg innovatief kunnen we die titel niet noemen. Met NHL 18 gaat EA Canada weer een nieuwe engine gebruiken, de welbekende Frostbite van DICE. Geen paniek: elke titel van EA gebruikt nu zo langzamerhand die engine, dus kennis genoeg om de mensen van EA Canada te helpen. Dit keer geen NHL 15-taferelen, de content is er dit keer wel meteen aanwezig.

Er is zelfs een nieuwe modus. Voor de verandering in de EA-sporttitels geen verhaalmodus waarin een onbeduidende speler naar de top moet zien komen, maar NHL Threes. Dit is een arcademodus en de naam verraadt het al: je speelt met een team van drie spelers. De ijsbaan zelf is smaller, zodat de actie nooit ver te zoeken is. In deze modus zijn de regels ook net wat anders. Er worden bijvoorbeeld geen mensen uit gestuurd bij een overtreding, maar je krijgt een penalty-shot. Na een doelpunt is er ook geen face-off, maar het team dat de puck uit het net kon vissen mag meteen beginnen. De face-offs zijn er alleen aan het begin van elke periode.

Er is meer aan de hand met de periodes in deze modus. Het team dat de toss wint bepaalt of de wedstrijd gewonnen wordt door wie er de hoogste score heeft na een aantal perioden, of dat wie het eerst een bepaald aantal punten heeft behaald. Dan is er nog de 'Money Puck', een tijdelijke bonus waarin je dubbele of zelfs drie punten krijgt als je scoort. Het kan zelfs een tijdje punten weer aftrekken van je tegenpartij. Het is een leuke nieuwe modus, het doet me een beetje denken aan NBA Jam. Die game is ook leuk voor mensen die eigenlijk weinig met basketbal hebben. NHL Threes maakt ijshockey voor iedereen toegankelijk, maar als je wil is er een complete singleplayer waarin je nieuwe spullen kunt vrijspelen, zoals de shirts van de verslagen teams of zelfs spelers, zodat je je eigen team kunt verbeteren. Met de patch is het dan ook mogelijk de strategie van het team aan te passen, zodat er toch wat meer diepgang komt in het spelen van deze modus.

Voor de rest is NHL 18 weer zoals de voorganger. Dezelfde modi, waarbij de Franchise-modus voor mij het meest interessant is. Hierin beheer je alles van je club, dus ook de ijsbaan zelf, de marketingbudgetten, contracten, transfers, enzovoort. De modus waar het eigenlijk bij de meeste sportspellen gaat heet hier Be-a-Pro. In allerlei sportspellen heb je tegenwoordig een verhaalmodus of een carrieremodus waarin je of een speler verder helpt of de speler zelf bent. Het verhaal, cutscenes of interviews achteraf geven het een persoonlijk tintje, waardoor je sneller geneigd bent verder te spelen. Nu is er niet van dit alles in Be-a-Pro in NHL 18, waardoor deze modus eigenlijk aanvoelt als wedstrijden achter elkaar, er zit geen persoonlijkheid in. En dat maakt het te saai.

Grafisch is NHL 18 een mooie game, er is weinig op aan te merken. Zelfs aan het menu is aandacht besteed. Waarschijnlijk heeft het ook te maken met de enorme ervaring die verschillende teams bij EA ondertussen met de Frostbite-engine hebben. Doordat FIFA al een jaartje of twee al over is, is de engine ondertussen ook verbeterd voor sportgames en dergelijke. Maar als het gaat om geluid dan is er een groot pijnpunt. Als zelfs mijn vrouw roept dat ze het commentaar al tig keer heeft gehoord op een avondje dan weet je dat het mis is. NBA 2K18 is wat dat betreft een voorbeeld voor vele sportgames als het gaat om commentatoren. Het geluid van het schaatsen, remmen, het slaan van de puck: het is allemaal prima en vast opgenomen terwijl iemand zich druk aan het maken was op het ijs, maar het verslag van wedstrijden zelf is echt ondermaats. Als we dan toch moeten mierenneuken om de presentatie: het vieren van een doelpunt blijft nogal karig. Terwijl het publiek uitzinnig is, is een heel team dat blij voor je is blijkbaar te veel gevraagd.

Qua besturing heeft de patch voor NHL 18 al wat van mijn opmerkingen aangepakt. De poke-check was namelijk eerst bijna nooit een probleem, die lukt eigenlijk altijd, maar nu hebben de makers er wat aan gedaan sinds de release. Er wordt nu gekeken naar de snelheid en richting van de puck, of je gecontroleerd schaatst en in welke richting jij ten opzichte van de puck gaat. Dat maakt het allemaal veel logischer en spannender, want eerder was het gewoon een kwestie van de knop indrukken, het maakte toch niets uit. Wat wel blijft is de wel erg bijzondere besturing bij dekes, zeg maar de truukjes zoals de puck tussen de schaatsen van je tegenstander spelen om er langs te komen of schijnbewegingen. De timing komt erg nauw, waardoor ik zelfs moeite heb bij het trainingskamp ze zonder problemen uit de controller te toveren. Druk de rechter-analoge stick naar links, een kwart naar beneden, druk dan L1 en de linkerpook naar links, terwijl je de rechterknop nog naar beneden hebt, en doe die dan nog naar rechts. Vingergymnastiek a la Street Fighter dus.

Vooral de AI heeft een flinke update gekregen na release. De goalies zijn slimmer geworden, dus scoren wordt nu wat lastiger. Dat is prima, een beetje werken voor de winst hoort erbij. Ook je teamgenoten staan nu logischer in het veld. Eerder hadden ze de neiging in je schootsveld te schaatsen, terwijl ze nu juist op plekken zijn waar ze goed staan voor een voorzet of de puck kunnen pakken in een rebound als mijn aanval mislukt. Ook in de verdediging werken ze nu logischer. Waarom er nu eerst twee weken overheen moeten voordat ze de AI flink aanpakken in plaats van dit op release al op punt te hebben is jammer, maar er wordt in ieder geval aan gewerkt.

NHL 18 loopt wat achter op andere sportspellen als het gaat om innoveren. Continue wisselen van engine, jaarlijkse releases en het gebrek aan concurrentie helpen vast niet mee. Misschien moeten ze eens zoals het ontwikkelteam van NBA Live een jaar overslaan en echt eens de tijd nemen hun spel naar een next-level te krijgen. Geef een rosterupdate in 2018 en iedereen leeft nog door ook. Alhoewel, nu hebben ze Frostbite al in de vingers, misschien kunnen ze voor NHL 19 eens echt focussen op gameplay en spelmodi in plaats weer van engine te wisselen. En als ze dan toch bezig zijn: vergeet het commentaar tijdens het spel niet. Heb je NHL 17 al, dan is NHL 18 geen verplichte kost, daarvoor levert het te weinig vernieuwende zaken op. Het is in ieder geval positief dat de makers het spel nog onder handen hebben genomen met een flinke patch om de grootste punten aan te pakken, zoals de wel erg versimpelde pokecheck en een soms nogal domme AI. Wil je eens kijken naar ijshockey of heb je sinds NHL 15 niet meer omgekeken naar de franchise, dan is het zeker de moeite waard.