CD: Sam Roberts Band - Lo-Fantasy
Bij de naam Sam Roberts Band zullen veel mensen in Nederland nog glazig uit hun ogen blijven kijken. In zijn thuisland Canada is dat echter heel anders. Hij is geen bekendheid van het kaliber Bryan Adams, Neil Young, Nelly Furtado of Justin Bieber, maar Sam Robert timmert toch al meer dan 20 jaar aan de weg in de muziekindustrie. Als singer-songwriter had hij al behoorlijk wat succesjes: zo won hij in 2001 met zijn debuutplaat een Juno Award, tekende bij een major en bouwde hij zijn carrière verder op met enkele hits in het land van esdoorns en ijshockey. Het is dan ook toepasselijk dat zijn nieuwe single uitverkozen werd als muzikale begeleiding van de opening van het nieuwe ijshockeyseizoen. Vlak voordat de puck bij de Toronto Maple Leafs tegen de Montreal Canadiens het ijs raakte, schalden de energieke poprockklanken uit de speakers in menig huiskamer en kroeg.
Een stijlbreuk leek dan ook al even aanstaande, aangezien Roberts zich van singer-songwriter via rock nu richting poprock lijkt te manoeuvreren. Zijn laatste songs waren hoekig en hadden een duistere ondertoon. Als de lead single een graadmeter is, zijn op de nieuwe plaat Lo-Fantasy de hoekjes bijgevijld en is er een aantal lichten aangeklikt. Deze richting lijkt meteen bevestigd te worden met de opener 'Shapeshifters' waarin de electropop het eigenlijk van de rock en gitaren overneemt. Een opbeurend en aanstekelijk melodietje nestelt zich in je brein en doet de oude Roberts even vergeten. Parallellen met een light-versie van Infadels zijn makkelijk te trekken, helemaal als de beats en percussiepartijen iets dieper gaan, zoals in 'Human Hearts'.
Stijlbreuk betekent zeker niet per definitie kwaliteitsverlies en in het genre van de poprock is het begin van de plaat sterk en energiek. Roberts lijkt zich op te maken voor een groter publiek waarbij makkelijk in het oor liggende nummers de aantrekkingskracht moeten vormen. Soms laveert de muziek even richting Franz Ferdinand-achtige stuitersessies, waarin dan de kick van de Schotse whisky is vervangen door een zoetere esdoornsiroopsensatie.
Het album kent veel hitgevoelige tracks, maar het tempo, de opbouw, het gebruik van een vergelijkbare mix van elektronica en gitaren en vergelijkbare sfeer zorgen ervoor dat, naarmate het album vordert, het woord "eenheidsworst" valt. Meer variatie en muzikale verdieping had een sterkere en spannendere plaat opgeleverd. Nu blijkt het eindproduct het meest geschikt te zijn voor de MP3-generatie. Kies je favorieten, zet ze in je high rotation folder en je hebt er in elk geval een tijdje plezier van. Lo-Fantasy is helaas een albumtitel met te veel waarheid.
